Συμμετοχή στο διαγωνισμό της Ρένας μας!

Λίγο η ..σκουριά..από τη πολλή υγρασία, λίγο το κλείσιμο στο σπίτι..α! δεν αντέχεται η βροχή! Είπαμε Θεούλη μου.. να τον ακούς τον άνδρα μου που θέλει βροχή για τις ...50 Πικροδοδάφνες που φύτεψε μα..όλα έχουν και τα όρια τους...α!..τέρμα..δεν αντέχεται άλλο βροχή..θέλω ήλιο..
Όχι και τίποτε άλλο..αλλά ..είμαι και χωρίς μπαστουνάκι πλέον! Ξέρετε τι έπαθα;..δεν σας το είπα;...εμ! ντρέπομαι...ευτυχώς που είναι καρατσεκαρισμένο ότι δεν έχω Αλτσχάιμερ!!Ξέχασα που λέτε φίλοι μου κάπου το ..μπαστουνάκι μου και..το έχασα! Βέβαια αυτό σημαίνει ότι δεν το έχω ανάγκη..αυτό λέω στον άνδρα μου για δικαιολογία!
Τη τσατίλα του λοιπόν με το καιρό και το κλεισούρα τη τράβηξε η...κουζίνα( έλεος..όχι άλλες πίτες...) κι τα αυτοκίνητα που τα πάει για σέρβις στα συνεργεία κι εγώ πρέπει να τον συνοδεύω για ..συμπαράσταση λέει και παρέα!!! Μετά όμως ένα τηλεφώνημα της κόρης μας άλλαξε τη πρόγραμμα...
- Να πάρετε το μικρό από το Παιδικό..δεν προλαβαίνω..

Όταν τον βλέπω σε τέτοιες στιγμές νοιώθω μέσα μου μία γλυκύτητα μοναδική..ψάχνω στη μνήμη μου την εικόνα του νεαρού που με τριγύριζε στους δρόμους του Βελγίου χέρι χέρι, που με συνάντησε για πρώτη φορά στο αεροδρόμιο του..Αλλάζει ο άνθρωπος φίλοι μου στην όψη μα ποτέ στη ψυχή.. ο καλός άνθρωπος μένει πάντα ο ίδιος μέσα του ο ίδιος..τρυφερός και έτοιμος να προσφέρει αγάπη..

Ο μικρούλης άλλαξε τη μέρα μας..το σπίτι φωτίστηκε..ο παππούς του αγόρασε τα αγαπημένα του..μικρά ντοματίνια!! Αν το πιστεύετε τρώει στη καθισιά ένα κουτί μικρά ντοματίνια σκέτα..σαν φρούτο..χωρίς ψωμί..
Η γονείς του ήρθαν να τον πάρουν το απόγευμα ..χαμός..τον έσερναν..ήθελε να κοιμηθεί σε μας όμως την επόμενη μέρα είχα τη κα Στέλλα και δικές μου ασχολίες..πρέπει να αρχίσω τη ταμπέλα της Ιωάννας μου και αυτό προϋποθέτει μία μελέτη..
Πριν λοιπόν κλείσω ας συμμετάσχω κι εγώ στο διαγωνισμό την ακούραστης Ρένας για παλιά αγαπημένα αντικείμενα μας..
Εγώ θα βάλω τρία μικρά..μικρά αγαπημένα μου που δεν είναι απλά παλιά αλλά..παμπάλαια..Ξέρετε ότι η οικογένεια μου προέρχεται από τη Κωνσταντινούπολη και μαζί " έφερναν" τις συνήθειες τους..Είχαν λοιπόν κάποια παλιά κοσμήματα που τα δίνουν στα παιδιά που γεννιούνται και θα πάρουν το αντίστοιχο όνομα.. Όταν γεννήθηκε η Ειρήνη μου μου δόθηκε η από τη μητέρα μου ο διαμαντένιος σταυρός της ..προγιαγιάς Ειρήνης που πηγαίνει από Ειρήνη σε Ειρήνη.κτλ...της το έδωσα στο γάμος της..
Έτσι λοιπόν σήμερα θα δείξω τα δικά μου  μικρά αγαπημένα παλιά που φυλάω και μάλλον..δεν θα υπάρχει Γεωργία να τα πάρει..

Είναι ο Βαπτιστικός μου σταυρός της οικογένειας χωρίς αλυσίδα βέβαια γιατί σπάνια τον φοράω (σχεδόν ποτέ). Το φυλαχτό που μου έβαλαν στο μαξιλάρι μου όταν γεννήθηκα με ξύλο (φαίνεται) από το Τίμιο Ξύλο δεμένο με ασήμι , σταυρό και γαλάζια χάντρα  με μία απλή παραμάνα που δεν μου πάει η καρδιά να αλλάξω γιατί σκέπτομαι ότι είναι πάνω από...150 ετών!!!!! Δίπλα μία χρυσή μικρή καρφίτσα με το μονόγραμμα μου..Γ..πηγαίνει από Γεωργία σε Γεωργία .Αν προσέξατε είναι ένας δράκος που κρατά στο στόμα του ένα μαργαριτάρι μικρό..και στα πόδια του σχηματίζεται το Γ καλλιγραφικό.
Ρένα μου πιστεύω να σε ικανοποίησα..
Φίλοι μου..φυσήξτε τα σύννεφα..δεν αντέχω άλλη βροχή..αισθάνομαι σκουριασμένο αντικείμενο..πονάει ακόμα και το..δαχτυλάκι μου!
Αχτιδένια φιλάκια!