Αμπελοφιλοσοφίες μια Αχτίδας..ανεχθείτε με!

Σήμερα δεν θα σας πω πως πέρασα..δεν θα σας ζαλίσω με το γεγονός ότι χαίρομαι με το παραμικρό.. Αμπελοφιλοσοφίες φίλοι μου θα σας πω..ανεχθείτε με!
 Νομίζετε ότι ζω σε άλλο πλανήτη; Όχι φίλοι μου..ακόμα και η δική μου οικογένεια έχει πληγεί από τα προβλήματα..ανεργία, μείωση εισοδήματος. Νοιώθουμε με τον άνδρα μου  στεναχώρια που βλέπουμε φίλους και οικογένειες που κάποτε ήταν η μεσαία τάξη να βυθίζονται με αξιοπρέπεια σε χαμηλά εισοδήματα και να φυτοζωούν .. 
Ορκίζομαι ότι αν κέρδιζα αυτή τη στιγμή ένα Τζόκερ δεν θα κρατούσα ούτε ευρώ για μένα..απίστευτο ..όμως για μένα το χρήμα αξίζει μόνο για να πληρώνω λογαριασμούς..Μπορώ να ζω και με ελάχιστα..οι ανάγκες μου είναι υπερβολικά λίγες..( για τον άνδρα μου δεν παίρνω όρκο πάντως) .
Ναι ..ζω κι εγώ σ' αυτό το πλανήτη..δυστυχώς ζω και τη σημερινή κατάντια μιας πατρίδας  που έπεσε σε λάθος χέρια..Δεν τα ψάχνω πια..δεν ασχολούμαι με όσα δεν μπορώ να διορθώσω πια..προσπαθώ απλά να επιζήσω σ' αυτή τη βρώμικη κατάσταση..Θυμωμένη ..ναι..οργισμένη ..ναι.. αυτό δεν μπορώ να το ξεπεράσω.
 Η διαφορά σε μένα είναι ότι δεν χάνω σχεδόν..(προσέξατε;...σχεδόν) ποτέ την ελπίδα και την απαίτηση από τον εαυτό μου να παλέψω.. Μπορεί να χάσω το θάρρος μου για ..1..άντε..δύο..μέρες..κι αυτές δεν θα είναι 24ωρα για μένα!!!!!!!
Το διαβάζω , το νοιώθω στα σχόλια σας μερικές φορές  ..το γκρίζο σύννεφο , το άγχος την απελπισία και την αποθάρρυνση για αγώνα στο αύριο.. εγώ να σας πω τη δική μου σκοπιά για τη κατάσταση που ζούμε όλοι και επηρεάζει πλέον όλους μας. Το βλέπω κι εγώ γύρω μου..μη νομίζετε ότι το "ροζ συννεφάκι μου"με κάνει να μην αναγνωρίζω τα "γκρι"...
Φίλοι μου..η ζωή κερδίζεται με αντίσταση και αγώνα πρώτα από όλα με τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, με τις φοβίες μας, με το "γονάτισμα " μας..με τους δαίμονες και τα προβλήματα..Τα χαστούκια στη ζωή είναι περισσότερα από τα χάδια, τα πεσίματα πιο οδυνηρά από τις δρασκελιές..Πρώτα λοιπόν πολεμάμε τα όσα ορθώνονται μέσα μας και η ικανοποίηση είναι μεγαλύτερη όταν τα ξεπερνάμε ένα ένα..
Ξέρετε πόσες φορές έχω σταθεί μόνη μου κλαμένη στο καθρέπτη λέγοντας στον εαυτό μου:
- Σήκω, πάψε..χαμογέλα..όλα είναι πιο εύκολα με χαμόγελο παρά με κλάμα..Δεν θα με λυγίσεις ..εγώ θα σε τσακίσω ..γιατί είμαι εγώ..και έχω δύναμη μέσα μου που δεν την ξέρω ούτε εγώ ακόμη ..
Σας ζάλισα..το ξέρω..όμως αυτή  τη κουβέντα ήθελα να σας την κάνω καιρό τώρα..
Όλα τα δύσκολα αντιμετωπίζονται φίλοι μου ..όλα περνούν..καλά και κακά...
Κάποτε το 1980 αν θυμάμαι ..στη Κρήτη.. διάβασα ένα κεντημένο ταμπελάκι σε ένα σπίτι που με καλοδέχτηκε ..έγραφε.. ΚΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.. 
Όταν γύρισα σπίτι μου πήρα ένα ξύλο..το σκάλισα , του έβαλα γαλάζιο φόντο , το γέμισα με λουλούδια και έγραψα με το πινέλο μου τη φράση αυτή.. κι αυτό θα περάσει.. πόσες αλήθειες έκρυβαν αυτές οι λέξεις..Το λέω σε κάθε μου δυσκολία..
Έχω πολλά προβλήματα κι εγώ φίλοι μου..μα τα κρύβω μέσα μου..μέσα σε αυτή τη φράση.. Ίσως γι' αυτό πέταξα το μπαστουνάκι μου γρηγορότερα, ίσως γι' αυτό η Πάρκινσον λες και με χαϊδεύει ( θα σκάσει η Νευρολόγος μου ), ίσως γι' αυτό δεν πήρα την φαρμακευτική αγωγή που μου έδωσε για το πρόβλημα με το νεύρο στο στόμα μου ( γλώσσα δεν βάζω μέσα η άτιμη), ίσως γι' αυτό βλέπω πάντα φως ακόμα και στο σκοτάδι..
Ίσως γι' αυτό νοιώθω το τίτλο του παλιού μου μαγαζιού σαν ψευδώνυμο μου..ΑΧΤΙΔΑ.. Αυτό βλέπω φίλοι μου ακόμα και σε βαθύ σκοτάδι..Έχω μέσα μου το Θεό και την Ελπίδα να παλέψω..και θα το κάνω όσο μπορώ..όσο έχω χρόνο να ζω..γιατί δεν φοβάμαι το θάνατο σε μένα την ίδια..αισθάνομαι πλήρης..Έχω ζήσει όλα όσα ήθελα..α! ξέχασα..τώρα θα γίνω αγρότισσα καλέ...οπότε ας ελπίσω να μου δώσει λίγο χρόνο ακόμα όρθια ο Θεούλης με τον Δημήτρη μου βέβαια δίπλα μου..
Αλήθεια..ετοιμαστείτε..όταν θα βγάζω λαχανικά θα έρχεστε να σας δίνω δωράκια για το σπίτι..( φανταστείτε να μη βγάζουν καρπούς..εγκεφαλικό ο άνδρας μου!!!)
Λοιπόν..ας ανακεφαλαιώσω..πάρτε πινέλο και κάντε το ..γκρι..ροζ,  χαμόγελο , ταμπελάκι με "κι αυτό θα περάσει "..και το Θεό μέσα σας..οπότε η ελπίδα δεν θα χαθεί ποτέ..
Αχτιδένια φιλάκια..αμπελοφιλοσοφίες σήμερα..ανεχθείτε με.!