Καλημερα;γιατί όχι;..καλημέρα όλη μέρα!

Καλημέρα , καλημέρα..με το καφεδάκι μου πάλι..Σήμερα έχω σκοπό να κατέβω στο κέντρο με τον άνδρα μου για να αγοράσω κάποια υλικά που μου λείπουν για τις κατασκευές μου και για φίλες που μου ζήτησαν να τους τα στείλω.
 Δεν θα το πιστέψετε..έχω πάνω από χρόνο να κατέβω στο κέντρο της πόλης...εγώ ..που γεννήθηκα και μεγάλωσα στη καρδιά της..στη Τσιμισκή και όταν από το πατρικό για να πάω  λίγο πιο έξω είχα κηρύξει απεργία πείνας στη μαμά μου... Τώρα πια να μου χαρίζουν σουίτα στο κέντρο δεν θα πήγαινα..τώρα θέλω ηρεμία . την γειτονιά μου που τη λατρεύω και τους φίλους μου εδώ που τους γνωρίζω θαρρείς σαν μέλη της οικογένειας μου.
Τα δέματα μου για τα μπαζάρ έφυγαν χθες..ησύχασα και τώρα φτιάχνω πράγματα για φίλους..για μικρούς φακέλους που θα φύγουν την επόμενη εβδομάδα και θα δώσουν πρώτα χαρά σε μένα και μετά σε σας.
Χθες κάποιος φίλος στα σχόλια είπε ίσως με πικρία ότι η κρίση πολλούς δεν τους αγγίζει όπως δηλαδή εμένα..Λάθος..Η κρίση όλους μας αγγίζει γιατί δίπλα σε μας βρίσκονται και τα παιδιά μας που είναι νέα και αγωνίζονται..Όμως φίλοι μου κάθε άνθρωπος στη ζωή του έκανε τις επιλογές του..
Δεν απολογούμαι για όσα έχω αποκτήσει..είμαι περήφανη γι' αυτά.. Εμείς στη νεανική ζωή μας εργαστήκαμε με κούραση και αγώνες..πολλές φορές ζωγράφιζα μέχρι τις ..2 το βράδυ. Ποτέ δεν μας άρεσε άλλος τρόπος ζωής που άλλοι δίκαια ίσως θαύμαζαν..Δεν ξέρω τα μπουζούκια, τα λουλούδια στις πίστες, τα μπαράκια και τα κέντρα..δεν μου άρεσαν ποτέ.. Η μόνη μας απόλαυση ήταν τα ταξίδια με τα παιδιά μας πάντα..πάντα και μετά όταν παντρεύτηκαν..μόνοι μας εκείνος κι εγώ και ..ναι..το διασκεδάζουμε..το χαιρόμαστε..ζούμε τη κάθε μέρα όπως την θέλουμε και τα βράδια λέω ευχαριστώ μπροστά στη καντήλα μου ..πάντα..πάντα! 
Δεν απολογούμαι λοιπόν για το..Σμαρτάκι μου..ούτε για τη καθημερινότητα μου γιατί το σπίτι μου και το τραπέζι μου είναι πάντα ανοιχτό για όποιον μου χτυπήσει τη πόρτα  είτε υπάρχει φασολάδα στα πιάτα είτε ψητό αρνάκι!!! Αυτά..σαν δήλωση με χαμόγελο πάντα και χωρίς πικρία για το σχόλιο.
Ανάψαμε και τα καλοριφέρ μας..και δεν άντεξα να μη σκεφτώ τη φίλη Άννα από το Νευροκόπι που αυτή η θερμοκρασία γι' αυτούς είναι ..Άνοιξη. Κάθε μέρα είμαι καλύτερα έχω να δηλώσω, περπατώ και χωρίς το δεκανίκι μέσα στο σπίτι μα..σύντομα κουράζομαι και επιστρέφω σ' αυτό μα..για λίγο. Πιστεύω ότι μέχρι τον Ιανουάριο όπως είπε ο γιατρός μου θα είμαι..περδικούλα. 
Πάντως με ενοχλεί το γεγονός ότι δεν μπορώ να κινηθώ όπως παλιά και ..τσατίζομαι κι όλας..πάντα υπερκινητική .. η αργοπορία των κινήσεων μου με ..βγάζει από τα ρούχα μου.
Το σπίτι μου γέμισε λουλούδια ξέρετε..όλοι οι φίλοι στη γειτονιά έχουν λίγο πολύ ένα κτηματάκι και όταν γυρίζουν μου φέρνουν ματσάκια με αγιοδημητριάτικο για τα βάζα μου..έχω γεμίσει από αυτά..μου αρέσει να τα βλέπω όμως και τους ευχαριστώ γι' αυτό..Είναι όμορφο να σε σκέπτονται τόσοι άνθρωποι όμως κι εγώ τους σκέπτομαι όταν κάνω κάποιο γλυκό στο σπίτι..
Καλημέρα λοιπόν..Αχτιδένια φιλάκια  σε όλους.