Ταξιδεύοντας στο Νευροκόπι...

Τα δικά μας τα ταξιδάκια είναι πάντα απρόβλεπτα και χωρίς προγραμματισμό και ίσως αυτή είναι η αξία τους γιατί μας..χαρακτηρίζουν και δίνουν στη καθημερινότητα μας το..αλάτι που μας κάνει ευτυχισμένους.
Σάββατο..ο καλός μου ήθελε ταξιδάκι , με ξεσήκωσε και το μόνο που με ζήτησε να πάμε κάπου όπου δεν είχε ξαναπάει..Το βλέμμα μου έπεσε στο πακέτο της Άννας για το μπαζάρ του Νηπιαγωγείου στο Νευροκόπι και ..πήραμε το δρόμο χωρίς καν να τους ειδοποιήσουμε παρά όταν ήμασταν κι όλας στο δρόμο..

Ασπροβάλτα, Καβάλα, Δράμα και μετά το ανηφορικό στο Νευροκόπι.

Η διαδρομή αυτού του κομματιού ήταν μία..παλέτα από Φθινοπωρινά χρώματα..Αν βλέπατε τα δάση..τα φύλλα των δένδρων, χρυσοπράσινα ,ώχρα και όμπρα σκούρα,  χάλκινες πινελιές και ένα γαλάζιος Ελληνικός ουρανός σφραγίδα στο μουσαμά του πίνακα του Θεού.Η καρδιά και το χέρι μου νοητά έφτιαχνε πινελιές και έδωσα  ένα φιλί στον άνδρα μου που οδηγούσε με χαρά μέσα σε αυτή την ομορφιά. 
Ψάχναμε για το μέρος..κάπου χαθήκαμε..( Ηρακλή..δεν θέλω γελάκια..) ευτυχώς υπάρχουν τα κινητά!!!!
Λίγο έξω από το Νευροκόπι το όμορφο φιλόξενο σπίτι της Άννας και του Δημήτρη και τρία μικρά πλασματάκια που το γέμιζαν χαρά..Είναι από τις στιγμές που σας έχω πει τόσες φορές που ευλογώ αυτό το άψυχο κουτί τον υπολογιστή (και το "διαβολικό" ίντερνετ όπως έλεγε η συγχωρεμένη η μαμά μου) για το γεγονός ότι με έφερε κοντά σε τόσους ανθρώπους.
Μιλάμε κι εμείς από τις πόλεις για..δουλειές , κούραση και καθημερινή φροντίδα...τι να πουν αυτοί οι άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά με τα στοιχειά της Φύσης και μια κοπιαστική εργασία που εξαρτάται το αποτέλεσμα της από τη βροχή, τη παγωνιά, το καύσωνα και κάθε τι καιρικό φαινόμενο.
Μικροί καθημερινοί ήρωες θα έλεγα αυτούς τους χαμογελαστούς φιλόξενους ανθρώπους , ακρίτες μιας δύσκολης περιοχής.Είδαμε τα αντιαρματικά έργα στα χωράφια και τα εγκαταλελειμμένα  από τη πολιτεία χωριά.
Η Άννα και ο Δημήτρης παλεύουν  με το κρύο, τη καλλιέργεια τους και με σεβασμό είδα πλέον κάθε έργο της που μου έδειξε με καμάρι και τα θαύμασα ένα ένα. Πως βρίσκει χρόνο αυτή η ψυχή με τρία παιδάκια και τόση δουλειά να ασχολείται με τόσα πράγματα, να πλέκει , να κατασκευάζει, να συνομιλεί με όλους εμάς..Σεβασμός , εκτίμηση της αξίζουν καθώς και στον άνδρα της που μας έδειξε με καμάρι τα τόσα ξύλα που έκοψε μόνος του φροντίδα για το βαρύ χειμώνα που έχουν σ' αυτά τα μέρη.

Θαυμάσαμε κάτι που πρώτη φορά είδαμε..ξυλολέβητας που έκαιγε και έκαμνε φούρνο το σπίτι με τα σώματα των καλοριφέρ...

Και ένας δεύτερος μικρότερος για το σπίτι του παππού τους..

Θαυμάσαμε το θερμοκήπιο και την αυλή που είχε βέβαια χειμωνιάτικη όψη  όμως η φαντασία μου το γέμιζε με λουλούδια και ανοιξιάτικη πνοή.

Ένας υπέροχος φούρνος σίγουρα έζησε μοναδικές λιχουδιές στα..σπλάχνα του από τα χεράκια της Άννας..

Εδώ το θαυμάζεται όλο σαν σύνολο, τα κιούπια γλάστρες του δίνουν μία πανέμορφη όψη.Φανταστείτε το με ανθισμένα λουλούδια!

Ο άνδρας μου με τον δικό της πήγανε σε κάθε γωνία που εγώ δεν μπορούσα να πάω και είδανε και τα αρνάκια που έχουν..
Αποχαιρετήσαμε τους φίλους μας στις 6 παρά και έξω ήταν κι όλας σκοτάδι.. Τους αγκαλιάσαμε με συγκίνηση για τη φιλοξενία τους για τα δωράκια της γης τους και τα χειροποίητα στολίδια της Άννας που αν και την είχα γνωρίσει από κοντά στο σπίτι μου όταν είχε έρθει για την έκθεση συρταριών σήμερα την γνώρισα ακόμα καλύτερα και την λάτρεψα στο δικό της χώρο.Ο δικός της Δημήτρης σφράγισε για μένα τη θεωρία μου ότι..όπου Δημήτρης και μάλαμα!!!
Πήραμε λοιπόν το δρόμο του γυρισμού ..κάπου ..χαθήκαμε και γυρίσαμε μέσω..Σερρών.. ( Ηρακλή..σε βλέπω.. δεν θέλω γέλια για τον άνδρα μου ) μα γυρίσαμε και είχαμε τόσα να πούμε στη διαδρομή. Περάσαμε υπέροχα...Άννα Δημήτρη σας ευχαριστούμε και σε περιμένω για την έκθεση κουμπαράδων!
Πτώμα έφθασα στο σπίτι μου...και δεν άντεξα η περίεργη να μην ανοίξω το βαζάκι με μαρμελάδα βατόμουρο από τα χεράκια της Άννας για να το δοκιμάσω και να μουρμουρίσω εκείνο το: - Μμμμμμμ! της ευχαρίστησης. Φιλί στο Δημήτρη μου που οδήγησε 400 χλμ για να με πάει και να με φέρει και θα σας δείξω την επόμενη φορά το ..πρώτο σκέλος από τα δύο δωράκια του για να τον ευχαριστήσω..
Κυριακή σήμερα και μη νομίζεται οτι επειδή κρατώ πατερίτσα θα μείνω σπίτι!!!!!!! Φεύγω Έδεσσα...τώρα..σε ένα λεπτό..μετά την ανάρτηση!!!!
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου ....