25η μέρα..ξέρετε τι δύσκολα τρώγεται η ουρά του..γαιδάρου;

Σήμερα είμαι λίγο πεσμένη..πονάει ο ώμος μου λες και εξαρθρώθηκε γιατί για όλα βάζω δύναμη στο χέρι μου ..αισθάνομαι πιασμένη παντού , πονάει η εγχείρηση ελαφρά, η μέση μου... ξέρω ..ξέρω..θα πείτε : " έμεινε κάτι που να μη σε πονάει;" 
 Ε! ..αφήστε με μια μέρα να γκρινιάζω...οι αχτίδες κάποιες στιγμές βρίσκουν και σύννεφα.. Θα τα περάσω όμως.. μη σκάτε... Το κατάλαβε και ο φυσιοθεραπευτής μου και δεν με πίεσε όπως άλλες φορές γιατί πονούσα.
Έφθασα στα όρια μου..το νοιώθω... αισθάνομαι σαν ένα πουλί σε κλουβί έστω και χρυσό.. Δεν θέλω να πω στους δικούς μου κάτι..δεν χρειάζεται να στεναχωριούνται για κάτι που σε τελική ανάλυση είναι για το καλό μου.. Θέλω να γυρίσω σπίτι μου.. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα..τι στο καλό..μωρό είμαι; Ακόμα μέχρι τη Τετάρτη υπομονή, θα τελειώσω το πρόγραμμα μου και θα φύγω με το Δημήτρη μετά τις 5 το απόγευμα...
 Θα σας φανεί παράξενο μα αφήνω πίσω πολλές γνωριμίες..έγραψα ένα σωρό διευθύνσεις και τηλέφωνα να προσπαθήσω να βοηθήσω κάποια παιδιά από εδώ και βέβαια θα ξανάρθω να επισκεφτώ τη φίλη μου  την Ευγενία που από τώρα κλαψουρίζει που θα μείνει μόνη.
Νοιώθω ότι κουράζω και τον άνδρα μου που κάθε μέρα έρχεται συνέχεια για να μου κάνει παρέα. του λέω να βγει να πάει κάπου μα..
Τέλος..αρκετά η γκρίνια..δεν είμαι ευχάριστη παρέα απόψε..δώστε μου χρόνο.. αύριο θα είμαι καλύτερα αν και τα ΣΚ είναι δυσκολότερα εδώ..
Αχτιδένια φιλάκια... και μη πείτε κάτι για την ουρά του..γαϊδάρου γιατί θα σας τη βάλω σε φάκελλο να σας τη στείλω να τη φάτε να δείτε τι δύσκολα καταπίνεται!!!..ουφ! τα είπα και ξεθύμανα!!!!