19η μέρα..μια μέρα με δύο ..όψεις..

Σάββατο σήμερα και ξεκίνησε άσχημα..Όλη νύχτα είχα πόνο στη κύστη που έβγαλα στη μέση, ξύπνησα με λίγο πυρετό και οι νοσηλευτές είδαν ότι είχε απλωθεί σε μεγάλη έκταση και με φλεγμονή. Ήρθε χειρούργος και σε χρόνο 0 μου έκαναν διάνοιξη με τοπική νάρκωση. Δυστυχώς δεν μπορεί να αφαιρεθεί τώρα παρά μόνο μετά την αντιβίωση που μου άρχισα όταν θα φύγει η φλεγμονή.. Πόνος φίλοι μου μα και ανακούφιση από την διάνοιξη και συγχρόνως η ..γλυκιά μου Πάρκινσον βρήκε έδαφος να μου χτυπήσει ξανά τη πόρτα όπως κάθε φορά που συγχύζομαι.. Ήρθε και ο άνδρας μου, κρύωνα φοβερά ,με πήρε βόλτα με το καροτσάκι στον ήλιο να πιω καφέ..ηρέμησα λίγο..μα όχι ώστε να είμαι εντελώς καλά.. 
Η άλλη όψη..τις 3.30 ήρθαν για τη φυσιοθεραπεία μου..ο Αργύρης έφυγε με άδεια μιας εβδομάδος και μου έκανε... δώρο την Βιργινία τη  προϊσταμένη στο τμήμα.. Με εξέτασε για να με γνωρίσει και μου είπε χαμογελώντας ότι με κρίνει ικανή για το επόμενο βήμα..Με πήγε στην κάτω αίθουσα μου πήρε από τα χέρια τη περπατούρα και μου έδωσε μία πατερίτσα χειρός.. 
Μου χαμογέλασε και μου είπε: - μπορείς..ας κάνουμε δοκιμή.
Έμεινα παγωμένη, φοβόμουνα , είχα και το ..τρέμουλο ακόμα.. Μου έδειξε πως να το κάνω, με παρότρυνε..δοκίμασα..αν ξέρατε πόση προσπάθεια και φόβο έχει η πρώτη φορά.. Τα κατάφερα..δεύτερο βήμα..στην αρχή με κρατούσε, μετά τράβηξε το χέρι της..διέσχισα την αίθουσα και με έκοψε κρύος ιδρώτα.. Τα κατάφερα..ένοιωσα όμορφα..
-Τα κατάφερα της είπα..
-Τότε ας πάμε λίγο πιο στα δύσκολα..μπορείς..σου το διαβεβαιώνω..
Με πήγε στη σκάλα την ειδική που μας κάνουν ασκήσεις..της έδειξα ότι μπορώ να σηκώσω το πόδι μου μέχρι το 2ο σκαλί μα ποτέ δεν το ανέβηκα..ούτε καν το πρώτο..
-Ας προσπαθήσεις μου λέει και μου έδειξε πως να το κάνω.. Ανάσα βαθιά και..ανέβηκα το πρώτο σκαλί, μετά το δεύτερο , το τρίτο και έφθασα στη κορυφή.. Κατέβασμα..άλλη μέθοδος..τα κατάφερα.. Με πήγε στην άλλη μεριά της σκάλας, τα σκαλοπάτια από εδώ είναι πιο ψηλά.. Δοκίμασα..πονούσα λίγο ..έφθασα στο 2ο..με σταμάτησε..
Είμαι ικανοποιημένη και με το πόσα κατάφερα..Την αγκάλιασα και τη φίλησα..Νομίζω ότι αυτό σημαίνει..ευγνωμοσύνη!
-Σ' ευχαριστώ της είπα..
-Μη χαίρεσαι.. μου λέει.. σου έχω ακόμα κάτι περισσότερο να γιορτάσεις αυτή τη μέρα.. Με πήγε μέχρι τη κεντρική σκάλα του Κέντρου, η πισίνα κάτω φαινότανε σαν ένα φως.. Με το δεκανίκι έφθασα μέχρι την άκρη της . Μου έδειξε τη κουπαστή και πως να ανέβω..μία αληθινή σκάλα..
- Πες πως έφθασες στα..οκτώ σκαλιά της πολυκατοικίας σου!
Το πρώτο βήμα δύσκολο, πονούσε το χέρι μου από τη δύναμη που έπρεπε να βάλω σε αυτό για να στηριχτώ.. όλα είναι δύσκολα στην αρχή..
Τα κατάφερα φίλοι μου..ανέβηκα τη σκάλα..Ξέρω ότι κάποιοι θα πουν γελώντας: -σιγά το κατόρθωμα..
 Τα κατάφερα φίλοι μου, για μένα ΕΊΝΑΙ κατόρθωμα...μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.. Πήγαμε μέχρι το δωμάτιο μου έτσι..οι νοσηλευτές μου έλεγαν σε όλο το διάδρομο ..μπράβο..Μπήκα στο δωμάτιο μου και φώναξα στην Ευγενία :
-Σου έχω έκπληξη ..κοίταξε με..πάει η περπατούρα...
Η Βιργινία μου είπε με χαμόγελο να ξαπλώσω και να ξεκουραστώ πια.. από Δευτέρα αρχίζω και πισίνα, πήρα το Δημήτρη να του το πω πανηγυρίζοντας και να του ζητήσω να μου φέρει πατερίτσα πλέον..
Δύσκολη και Εύκολη μέρα μαζί, Προσπάθεια και Νίκη..είμαι χαρούμενη για όλα αυτά..Θεέ μου σ' ευχαριστώ!
Φίλοι  μου να περάσετε μία όμορφη Κυριακή.. 
Αχτιδένια φιλάκια από μία φωτεινή Αχτίδα!