Πέμπτη 1 Αυγούστου 2024

Υπάρχω ακόμη,.. πεισματικά ή.. ίσως χωρίς λόγο!

 


Έτσι ξαφνικά λες και άνοιγα ένα ημερολόγιο ξεχασμένο σε ένα συρτάρι μπήκα στο μπλοκ μου φίλοι μου. Θα ομολογήσω πάλι πως έχω χάσει όλα ή έστω τα περισσότερα από όσα με κρατούσαν όρθια. Θέλω να αποφύγω τον όρο.. κατάθλιψη.. και δεχθώ την άρνηση να διαβάσω το χαρτάκι μέσα στο κουτί με τα νέα μου φάρμακα. Έχω μήνες να μπω στο εργαστήρι μου και κάνω συλλογισμούς που και πότε θα παραδεχτώ πως πρέπει να διαλλέξω σε ποιούς θα δωρίσω όλα όσα γέμιζαν την ζωή, τις ώρες και τα όνειρα που πρέπει να παραδεχθώ πως έχασα την όρεξη να πραγματοποιήσω. Αυτή η ζέστη με διέλυσε πραγματικά και αρνούμαι να πάω διακοπές κάπου εντελώς διαφορετικά από τότε που τις χαιρόμουν όπως ήθελα. Δυσκολεύομαι πια να κινηθώ παρά αναγκαία.. χθες αναγκάστηκα να πάω συνοδός στην Κάντυ στον κτηνίατρο και θα ομολογήσω πως ντράπηκα που με βοήθησαν να κατέβω τα 5 σκαλοπάτια και συνοδία για να τα ανέβω μετά. Μου λείπει φοβερά η θάλασσα, και αρνούμαι κάθε πρόταση που δειλά μου κάνει ο Δημήτρης. Ούτε το κτήμα με τραβάει πια, ούτε το σπίτι, ούτε οι φίλες που με προσκαλούν. Έχω βυθιστεί σαν αόρατος παρατηρητής στο ίντερνετ, στο youtube, σε ταινίες, σε σειρές. Αποφεύγω και το τηλέφωνο, δεν θέλω να εξηγώ, να περιγράφω, να βρίσκω σωστές δικαιολογίες για την στάση μου. Είναι και όλα όσα ακούω , διαβάζω και βλέπω σε εικόνες που με πληγώνουν. Από που να αρχίσω φίλοι μου;

 Απορώ πως δεν βλέπουν οι .. υπεύθηνοι πως η κλιματική αλλαγή είναι πλέον γεγονός κι εμείς μέσα της θύματα ή θήτες από δική μας κακή διαχείρηση. Αυτή η ζέστη, οι φωτιές  αυτές οι φρικτές εικόνες και τα επακόλουθα της. Είμαι σίγουρη ότι επαναλαμβάνω και τις δικές σας σκέψεις, ότι κι εσείς τα ίδια σας στεναχωρούν . Τα δένδρα ο πνεύμονας της ανάσας μας κατασρέφονται. Κάποιο καλοκαίρι ζήσαμε με τον άνδρα μου στην Χαλκιδική τέτοιες συνθήκες , είχε μάλιστα πάει εθελοντής και μετά μου διηγήθηκε εικόνες φοβερές. Η ζέστη λοιπόν προέρχεται από τέτοιες καταστάσεις παρέα με τα ... καυσαέρια, τα αιρ κοντίσιον που βγάζουν θερμοκρασία και γίνονται απαραίτητα χωρίς να σκεφτούμε να τα εξαιρέσουμε από την καθημερινότητα μας. 

Έρχομαι στο επόμενο πρόβλημα, η αγάπη μου για τα ζώα είναι γνωστή και δεν μπορώ να βλέπω την τεράστια πληγή της εγκατάλειψης των όταν τα βαριούνται , όταν πρέπει να πάμε διακοπές ή όταν ανακαλύπτουμε το βάρος του κοστολογίου της συντήρησης τους με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Όμως αυτά πρέπει να τα σκεπτόμαστε πριν κάνουμε την επιλογή να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι.  Σήμερα συμπτωματικά έδωσα ένα σεβαστό ποσό από τα μείον μου στον κτηνίατρο όμως.. δεν θα τα έδινα αν είχε πρόβλημα ένα παιδί μου ; 

 Πάω στο επόμενο κοινό πρόβλημα... η ακρίβεια που όλο και μας πιέζει νομίζω όλους. Σκέπτομαι πως ένα νέο ζευγάρι δεν  μπορεί πλέον να ανοίξει σπιτικό και βέβαια να κάνει παιδί. Βλέπω συμπτωματικά φίλες που τα αγόρια τους δεν λένε να ... φύγουν από τις φτερούγες της ασφάλειας των γονιών και δυστυχώς το καταλαβαίνω. Επειδή το μόνο που μου έμεινε σωστό μέχρι τώρα είναι το μυαλό μου έχω αναλάβει με το IBANK που μου έμαθε η κόρη μου τα οικονομικά μας γιατί ο άνδρας μου.. ε! δεν το είχε ποτέ ομολογώ. Λοιπόν κάθε μήνα  βλέπω πως τα έξοδα υπερτερούν πλέον των.,. εσόδων φίλοι μου και δεν μπορώ να αναλύσω τα αυτονόητα. Σκεφτείτε ένα νέο ζευγάρι να νοικιάζει, να πληρώνει λογαριασμούς και να συντηρεί το σπιτικό σε τρόφημα. Όλα όσα σας γράφω είναι αλήθειες που τις βλέπω σε κάποιους φίλους και σε μας σαν ηλικειωμένους που έχουμε τα έξοδα σε φάρμακα και ιατρικές φροντίδες και κάποια βοήθεια απαραίτητη πια σε μας. 

Να δεχθώ με ... χαμόγελο πως σας ζάλισα βέβαια με σκέψεις , αλήθειες και απολογισμό της κατάστασης. Όμως τι περιμένετε; όταν κάποια σαν εμένα είναι κλεισμένη κυριολεκτικά  και έχει τα 72 μου χρόνια γίνεται εκνευριστικά καταθλιπτικός χαρακτήρας. Και έχοντας όπως βλέπετε την επίγνωση .... η Αχτίδα όσο πάει και γλυστράει σε κενό και το μισογεμάτο ποτήρι όσο πάει πατώνει. Θα δεχθώ την σιωπή σας και την κατανόηση σας φίλοι μου απλά αφήστε με να σας τα... λέω σαν ξέσπασμα ή σαν ανάγκη όποτε νοιώθω την ανάγκη να ξεκλειδώσω το όμορφο ημερολόγιο μου με το λουλουδιαστό εξώφυλλο, το κλειδάκι που το έκρυβα μικρή σε πάτο συρταριού και το ροζ στυλό . Φίλοι μου σας αγαπώ, σας σκέπτομαι, θα είστε για πάντα στην καρδιά μου. 

                      Αχτιδένια φιλάκια!

Σάββατο 1 Ιουνίου 2024

Μία μέρα με τον... εαυτό μου!

 


Όταν άρχισα αυτό το μπλοκ έγραψα ότι εδώ θα έγραφα τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα και τα όνειρα μου.. το κράτησα έτσι και λόγω χαρακτήρος. Πληθωρική σε όλα όσα ανέφερα ., δεν αλλάζει ο άνθρωπος φίλοι μου απλά υποχωρεί στις πιέσεις, σε γεγονότα και ... χρόνο όμως δεν αλλάζει. Μπαίνουμε στον Ιούνιο σήμερα και για τους λόγους που θα σας πω περνώ την ημέρα με τον εαυτό μου. Είμαι από τους ανθρώπους που τα έχω βρει με την.. Αχτίδα , έχω κατασταλάξει στα καλά και στα λάθη μου , τα αναγνώρισα και δέχθηκα την σκέψη πως όλα... έπρεπε να γίνουν.

Έχω την Κάντυ μου άρρωστη εδώ και περίπου 10 μέρες και λόγω μίας επέμβασης που της έγινε αποφάσισα να μείνω σπίτι και να στείλω τον Δημήτρη μόνο του στο κτήμα. Φεύγοντας μου είπε να πάρω τηλέφωνο οπωσδήποτε τις φίλες μου για να έρθουν να μου κάνουν παρέα, του είπα..ναι .. όμως αποφάσισα να περάσω το ΣΚ μόνη με την Κάντυ. Θα σκεφτείτε πως ασχολήθηκα με το εργαστήρι μου όμως.. λάθος ασχολήθηκα με τις σκέψεις μου ήρεμα, με το να βάλω μία ξένη οικογεννιακή σειρά συνεχόμενη από αυτές που ο άνδρας μου βαριέται να δει λόγω έλλειψης δράσης! Θα ομολογήσω πως έβαλα μπροστά μου ένα μπολ με κεράσια , μαλακά μαξιλάρια στον καναπέ και χανόμουν πολλές φορές σε αναμνήσεις όμορφες.. τις κακές τις διέγραψα.. και την έννοια μου για όσους αγαπώ  που δυστυχώς δεν μπορώ να πάψω να τρυπώνουν και να μου χαλούν αυτήν την .. δική μου μέρα. Από το πρωί σκέπτομαι το μπλοκόσπιτο μου, εσάς, την επιθυμία μου να ανοίξω την πόρτα και να μπω. Όπως βλέπετε έβαλα στην άκρη τους δισταγμούς μου για το.. τι να τους πω;..τι ενδιαφέρον θα έχουν όσα θα πω;.. φθάνει που θα τα πω... σκέπτομαι εγωιστικά και παίρνω το τάμπλετ αγκαλίτσα. Η αλήθεια είναι πως όσο βραδιάζει μου λείπει ο Δημήτρης και ξέρω πως ανησυχεί για μένα γι'αυτό τον άφησα να πιστεύει πως έχω παρέα. Προχθές τον στεναχώρησα και τον έκανα να με παρακολουθεί με τα μάτια του όλη μέρα γιατί το βράδυ όταν κοιμώμουν ήρθε η Κάντυ και κλαψούριζε το μωρό μου, σηκώθηκα μέσα στον ύπνο μου . έχασα την ισορροπία μου και έμεινα φίλοι μου 3 ώρες πεσμένη χωρίς να μπορώ να σηκωθώ για να μη τον ξυπνήσω πράγμα που τελικά δεν απέφυγα. Πέρασε κι αυτό όμως.. πονάνε τα πάντα μου!

Τώρα που σας γράφω με πήρε τηλέφωνο από την.. γειτόνισσα να δει τι κάνω γιατί φίλοι μου ο Δημήτρης και το κινητό έχουν πάρει διαζύγιο μάλλον και δεν θυμάται που το άφησε... Νευριάζω γι αυτό και άρχισα να ψιλοβλέπω και τις ειδήσεις και νευριάζω ακόμα περισσότερο. Πέστε μου γιατί ο κόσμος , οι Άρχοντες να είναι τόσο ανόητοι ώστε να κάνουν πολέμους , καταστροφές..

Δεν τολμώ να πιστέψω σε ένα ήρεμο καλοκαίρι όμως μπορώ να ελπίσω πως όσοι μπορούν θέλω και εύχομαι να το χαρούν. Φίλοι μου να είστε καλά και.. Αχτιδένια Φιλάκια!

Δευτέρα 20 Μαΐου 2024

Να πάρει ευχή... μεγάλωσα περισσότερο!




Έτσι ακριβώς φίλοι μου έχει το θέμα... έγινα ...2024...1952...κάντε την αφαίρεση! Δεν μπορώ να το πολυχωνέψω όχι γιατί φοβάμαι τα χρόνια αλλά γιατί μέσα μου είμαι εκείνη η νέα γυναίκα που ανακάλυψε τα μπλοκ και έφτιαξε δειλά το δικό της,. 2007... αισθάνομαι προϊστορική πια στο χώρο και λιγάκι παράταιρη. Εκείνη που μόλις ανοίγει το.. μάτι το πρωί έχει κάνει κι όλας λίστα με τις εργασίες της ημέρας. Μετά.. ψάχνω το βοήθημα για να σηκωθώ , παίρνω το πρώτο χάπι και.. προσγειώνομαι.. όμως ακόμα και έτσι πάω στην κουζίνα να κάνω το πρωινό καφεδάκι στον Δημήτρη , να αλλάξω το νερό στην Κάντυ δίπλα στην κονσέρβα της , να ανοίξω την τηλεόραση στο κανάλι που ακούει τις ειδήσεις  της Ευρώπης. Δεν ξέρω αν έχω το δικαίωμα δώσω συμβουλές όμως κάντε όπως εγώ..




Πέστε πως βλέπετε άχρωμα .. πέστε πως ο κόσμος σας είναι ένας ασπρόμαυρος καμβάς , πάρτε πινέλα και χρώματα και δώστε του ζωή, όνειρο και χαμόγελο. Έτσι κάνω πολλές πολλές φορές όταν αυτό που βλέπω είναι μουντό και άχρωμο.
Κάθε φορά τέτοια μέρα.. 21 Μαΐου..θυμάμαι και γελάω γιατί προ.. αμνυμονεύτων χρόνως μαθήτρια Δημοτικού τότε παιζόταν μία ταινία το 2000 έτος μχ με φανταστικό τότε περιεχόμενο. Σκέφτηκα... έκανα υπολογισμό και είπα στις φίλες μου γελώντας : Ουυυ! Τότε θα είμαι 42 δηλαδή γριά!!! Έτσι είναι η νιότη φίλοι σκέπτεται εγωιστικά. Λοιπόν ας προσπαθούμε να βάζουμε χρώματα, ας κάνουμε τα.. στραβά μάτια στα δύσκολα και ας σκεπτούμε πως η αγάπη και η επιμονή πολλά ομορφαίνει!
Γεννήθηκα σε μέρα μεγάλης γιορτής .. και αυτό ακόμη μάλλον έπαιξε ρόλο γιατί όλοι οι φίλοι μου τα θυμούνται. Χρόνια Πολλά στις φίλες μου Ελενίτσες και στους φίλους μου Κωνσταντίνους όπως ο μικρός μου εγγονός. Να είστε γεροί και ευτυχισμένοι.
                             Αχτιδένια φιλάκια
 

Πέμπτη 2 Μαΐου 2024

Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα!

 

δ


Πάσχα φίλοι μου.. Εβδομάδα Παθών του Κυρίου και όσων υποφέρουν.  Πάντα πίστευα πως η ζωή του Χριστού μας είναι σημαδιακή για την ζωή όλων μας εδώ.. στην γήινη μας ύπαρξη. Όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε την ανάγκη να προσφέρουμε γνώση, διδασκαλία απόψεων , διάλλεγμα φίλων. Είδαμε να μας επευθημούν, να μας θαυμάζουν ,να μας αγαπούν ή και να μας μισουν. Νοιώσαμε οργή σε καταστάσεις που δεν εγκρίναμε και θέλαμε  να αναποδογυρίσουμε τους πάγκους της ασυδοσίας. Βρήκαμε ίσως τοίχους μπροστά μας και άλλοτε δρόμους με δάφνες, μας τίμησαν, μας κορόϊδεψαν και ίσως κάποια στιγμή μας πρόδοσαν. Κάποιοι από εμάς πονέσαμε, "μαστιγωθήκαμε" και ματώσαμε από καταστάσεις και ίσως φθάσαμε στον Σταυρό και κάποιος μας πίεσε το Ακάνθινο Στεφάνι ! Είμαι από αυτούς που πιστεύω στην Ανάσταση ψυχής και σώματος γιατί νομίζω πως αυτό μας δείχνει η ζωή του Κυρίου. Θα ομολογήσω πως πέρασα στη ζωή από αρκετά τέτοια σημεία του δρόμου μου, πολλές.. μα πολλές φορές λέω το : Απαρνησάτω απ'εμού το ποτήριον τούτο.. μα πάντα πιστεύω στην Ανάσταση.. έστω και ξέροντας πως δεν είναι για μένα .. όμως κρατώ πάντα μέσα μου την Ανάσταση ψυχής, αυτή η αθάνατη ψυχή που φιάχτηκε για να μας σηκώνει όρθιους. 

Δεν είμαι στα καλά μου.. στα.. χάϊ μου όπως λένε τα παιδιά . Η κούραση που μου ήρθε εκ των.. υστέρων, η κατάσταση που χειροτερεύει , οι άτιμες εκείνες σκέψεις που με κάνουν να φαντάζομαι με μαύρες πινελιές το αύριο. Αρρώστησε και η Κάντυ μου.. δεν τολμώ να σκεφτώ πως θα περάσω ίσως ξανά από το ίδιο σκαλοπάτια μόνο ο καλός υπομονετικός Δημήτρης που κι αυτός αρχίζει να έχει τα προβλήματα της ηλικείας. 

Έστω και με ότι δυνάμεις έχουμε ετοιμάζουμε τα Πασχαλινά μας φιλέματα για τα παιδιά μας που θα έρθουν για το Πάσχα. Οι λαμπάδες , τα δωράκια και τα αυγά τους έτοιμα, η μαγειρίτσα , οι τζιγεροσαρμάδες και τα ντολμαδάκια, τα λίγα κόκκινα αυγά που έβαψα βάζοντας το κόκκινο πανί στο μπαλκόνι. Τα έβλεπα και... να τα ζωγραφίσω; να τα αφήσω έτσι; τελικά τα στόλισα με ένα.. απλό λουλουδάκι .

Φίλοι μου Καλή Ανάσταση  στην ψυχή και στο αύριο σας μη χάνετε την δύναμη, το κουράγιο, την Πίστη και την Ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο από αυτό που βλέπουμε τώρα. 

Ο Δημήτρης κι εγώ σας ευχόμαστε Καλή Ανάσταση και.. κάντε μία προσευχούλα για την Κάντυ μου.

                       Αχτιδένια φιλάκια


Τρίτη 16 Απριλίου 2024

Λίγες εβδομάδες πριν το Πάσχα!


 Από το κτήμα όπως καταλάβατε με μία αγκαλιά χαμομήλια που μου έφερε ο Δημήτρης στην .. γωνιά μου να καθαρίσω για να έχουμε τον Χειμώνα. Ερχόμασταν λόγω του καιρού κάθε 15 μέρες για να προμηθεύσουμε τον γείτονα με κροκέτες και κονσέρβες για τον Κανέλλο μας. Όμως τις τελευταίες μέρες η Άνοιξη μάλλον κάθησε καλά καλά στον θρόνο της που τον φαντάζομαι καταπράσινο γεμάτο παπαρούνες και αγριλούλουδα!! Τώρα θα σας ζαλίζω, έχω τόσα να σας πω αφού δεν σας ανοίγω η... αφιλόξενη το μπλοκόσπιτο μου... το σπίτι μου..

Τα νέα μου ίσως γνωστά, απλά , δεν άλλαξαν τα δεδομένα , μόνο που από.. πείσμα, λαχτάρα ή φιλοδοξία πες να υπερέβαλα σε προσπάθεια να κάνω ότι περισσότερο μπορούσα. Η αλήθεια είναι πως κούρασα τον εαυτό μου το όλο μου νευρολογικό σύστημα και μου βγήκε όταν όλα όσα είχα υποσχεθεί να κάνω έφθασαν στους παραλήπτες. Δεν μπορώ να θυμηθώ πια πόσες λαμπάδες ζωγράφισα... να υπολογήσω περίπου.... 220 για τα ΑΜΕΑ, 300 και 150 κέρινα αυγά για την ΛΑΝΑΣΣΑ, 100 για ΧΑΜΟΓΕΛΟ και γύρω στις.. 300 για τους διάφορους φορείς που μου ζητούσαν! 

Με όλη μου την καρδιά όμως.. κουράστηκα.  Σταμάτησα για μία εβδομάδα στο τέλος αφού.. δεν ήθελα ούτε πινέλο να πιάσω. Αν το πιστεύετε ένοιωσα σαν ένα άδειο σακί λες και είχα στην φαντασία μου ένα κενό. Έπιασα τον εαυτό μου να κάθεται αρραχτος στον καναπέ με τον ικανοποιημένο άνδρα μου που επιτέλους δεν με έβλεπε μόνο στο εργαστήρι και έπαψε ο καημένος να μου κάνει δέματα όπως τότε που είχαμε το  βιοτεχν. Εργαστήρι μας. Του έκανα το χατήρι για .. μία εβδομάδα και μετά χαλαρά .. Θεσσαλονικιώτικα άρχισα τα δωράκια για τις 4 γειτόνισσες μας στο κτήμα. Μετά έχουν σειρά τα κορίτσια του Φαρμακείου που με φροντίζουν, η γιατρός μου, η φοροτεχνικός μου, τα παιδιά κτλ.....

Λαμπάδες πρώτα από όλα.. και σκέφτηκα κάτι σαν  μήνυμα γι αυτές. " Μετά τον καλό Θεό ο καλός γείτονας " έλεγε η γιαγιά μου.


Μετά σκέφτηκα τους άνδρες τους , πέρσι χάσαμε τον φίλο μας Νίκο και οι λαμπάδες έγιναν 3 όμως.. ο εγγονός του όπως μου είπαν δεν έπαιρνε λαμπάδα από την νονά του έτσι.. πήρε τη θέση του. 



Πρέπει να ομολογήσω πως το γεγονός που δεν κινούμαι πια γρήγορα όπως παλιά .. με στεναχωρεί και με εμποδίζει. Έχω μέσα μου μια..18χρονη και στο σώμα μου τα 72 είναι λίγα..βάζω άλλα...20! Όμως δεν χάνω το θάρρος και τα όνειρα μου..ψέμματα λέω.. υπάρχουν στιγμές.. στιγμές..ιδιαίτερα όταν δεν ανταποκρίνομαι σε αυτά που θέλω... τότε που σκέπτομαι που προσπαθώ μάλλον να σκεφτώ πως θα είναι ο επόμενος χρόνος. Να γιατί δεν γράφω πια στο μπλοκόσπιτο μου , γιατί εδώ απολογούμαι λέγοντας τις αληθινές μου σκέψεις.
Να δούμε τι θα βρω να κάνω τώρα που τελείωσα τα Πασχαλινά!!!!! 

Προς το παρόν έφτιαξα φυτώριο με σπόρους που έφερα από παραδοσιακές ντομάτες ,πιπεριές κτλ σε ειδικά σπορεία και σε κύβους ανάπτυξης!!!!! 


Έτσι βοηθάω και τον Δημήτρη μου και αποκτώ ένα νέο χόμπυ , είναι τόσο όμορφο να βλέπεις ένα σποράκι να μεγαλώνει να βγάζει το κεφαλάκι του και να ψηλώνει σε μικρό φυτό. Αγοράζω σπόρους από ειδικούς σε φυτά γνήσια ελληνικά, και με την google μαθαίνω..

Σε αυτό το σημείο θα σας ομολογήσω τον.. εθισμό μου με αγορές από το διαδύκτιο , ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΓΕΛΑΚΙΑ , αγόρασα από..πινέλα, χρώματα, ρούχα, πεντόφλες, εργαλεία... μέχρι βελόνες! Με πήραν είδηση από το TEMU και μου στέλνουν συνέχεια μηνυματάκια για προσφορές. Το πιο σημαντικό για μένα είναι πως ο καλός μου Δημήτρης και σε αυτό ακόμη δεν λέει λέξη. 

Του έχω αγοράσει τουλάχιστον .. μετρώ.. 5 με 6 μπλούζες, σπορτέξ, παντόφλες, αμέτρητα μικροεργαλεία φίλοι μου που μου φαίνονται σημαντικά και τα δέχεται με χαρά αν και αμφιβάλω αν θα τα χρησιμοποιήσει. Μου φαίνεται πως με αντιμετωπίζει σαν... ψυχικά λιγουλάκι " ευαίσθητη" και μου λέει ΝΑΙ σε όλα! Έτσι λοιπόν του έφερα μία μέρα ένα σύστημα με κουτιά και κυβάκια φύτευσης ( οι κούριερ έγιναν φίλοι μου, έμαθαν πως όταν χτυπούν το κουδούνι αργώ να φθάσω στη πόρτα!) . Τα γέμισα με το τσιμπηδάκι με σπόρους, έβαλα ταμπελάκια , του αγόρασα και ειδικό ποτιστήρι και ...του είπα να τα ποτίζει γιατί εγώ ζωγράφιζα λαμπάδες. Ευτυχώς.. φύτρωσαν γιατί δεν ξέρω τι θα έκανα αλλιώς. Μέχρι και σάκο ειδικό με παραθυράκι άγόρασα και φύτεψα... πατάτες !!! Λέτε να μου.. έστριψε φίλοι μου;

Εδώ ακριβώς χωράει αυτή η φωτογραφία που σας βάζω.. γιατί με αυτόν τον ΗΡΩΑ που λέγεται Δημήτρης στις 21 Απριλίου κλείνουμε 49 χρόνια μαζί, 49 υπέροχα χρόνια με ένα υπέροχο άνθρωπο που φαίνεται ο καλός Θεός έπλασε ειδικά για μένα. Μη μου τον ματιάξετε φίλοι μου ... φτου φτου.. δεν μπορώ να ζήσω με άλλον ή μόνη μου. Άσε που 49 τώρα .. του χρόνου θα του θυμήσω πως κάποτε στο Βέλγιο όταν με παντρεύτηκε μου είχε πει πως στα 50 κάνουν δώρο.. κάτι διαμαντένιο! Πιστέψτε με προσεύχομαι μόνο γι' αυτόν.


Ξέρω πως σας ζάλισα όμως... κάνω πως δεν το βλέπω. Χθες ένα μήνυμα από μία άγνωστη - γνωστή νεαρή φίλη από το διαδύκτιο πήρα ένα μήνυμα που με συγκίνησε και μου έκανε να " ξεσκονίσω" το μπλοκόσπιτο. 

<<Σας παρακολουθώ χρόνια από το μπλοκ σας , δεν ξέρω γιατί μα όσα διάβαζα μου έδιναν δύναμη σε μέρες δύσκολες και έτσι αλήθεια χωρίς να σας ξέρω σας αγαπώ..>> . 

Μου είπε που δουλεύει και ήθελε να με γνωρίσει, της έγραψα πως δεν θα πήγαινα αν και θα ήθελα πολύ για να της πάω και κάτι δικό μου, πρώτον γιατί δυσκολεύομαι να πάω εκεί και δεύτερο γιατί ήθελα να μείνει με την εικόνα που είχε από μένα παλιά από το μπλοκ και όχι μία ηλικειωμένη με λιγοστά άσπρα μαλλιά που με δυσκολία περπατάει με μπαστούνι,  πάντα με συνοδία και κουράζεται σε πάνω από 100 μέτρα.

Σε 6 μέρες περιμένω την φίλη μου Ποδηλάτισσα , την κόρη της Δήμητρα και μία φίλη τους που θα χαρώ να γνωρίσω. Και να μία χαρά... Μ.Παρασκευή περιμένουμε τα παιδιά μας από Αθήνα, έχω τόσα να κάνω φίλοι μου γεμίζει το μυαλό μου από ατελείωτα πράγματα που θέλω..ΘΕΛΩ.. να κάνω πρώτα όμως να την δω  και να βεβαιωθώ πως είναι όπως μου τα λένε.... καλά!

Σας εύχομαι καλές γιορτές η Ανάσταση του Κυρίου να δώσει Ανάσταση σε όλο τον.. άμυαλο κόσμο.

            Αχτιδένια φιλάκια

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024

Έχω τόσα να πω...

 


Πράγματι.. έχω τόσα να σας πω.. από τα Χριστούγεννα μέχρι τώρα.. ε!! πια..ή θα με ξεχάσατε ή θα μου πείτε... ποια είσαι βρε κορίτσι μου; να ρωτήσω εκείνο το καθιερωμένο : - να αρχίσω από τα άσχημα ;.. αυτό θα κάνω ώστε φεύγοντας να σας αφήσω μία όμορφη γεύση στο.., στόμα. Αλήθεια .. όταν έχουμε να κάνουμε με άσχημα, δυσάρεστα σε μένα τουλάχιστον συμβαίνει λες και στο στόμα μου κύλησε μία πικρίλα που μένει για ώρες. 

Το σκέπτομαι και θα αρχίσω από τα λιγότερα άσχημα όπως πως βάζοντας το ενισχυμένο εμβόλιο την ίδια μέρα πάθαμε covid ..πως.. γιατί ούτε οι γιατροί δεν το δικαιολόγησαν, εγώ ελαφρά όμως ο Δημήτρης πολύ άσχημα με πυρετό, αδυναμία, ανορεξία, πλήρη κατάπτωση. Φάγαμε όλο το μήνα με αυτό όμως .. το περάσαμε κι αυτό.

Είπαμε , η ζωή είναι ΑΠΡΌΒΛΕΠΤΗ και αρχίζω από τα πικρά..από την απαίσια πικρίλα στο στόμα και την καρδιά όπως ένοιωσα όταν πηγαίνοντας το προηγούμενο Σάββατο στο κτήμα χτύπησε το κινητό μου και βιντεοκάλεσμα από τα παιδιά μου την Ειρήνη και το Νίκο. 

-Μαμά που είσαι ; - Μόλις φθάσαμε κτήμα!...- Μπες στο τροχόσπιτο, κάθησε πρέπει να σου πούμε κάτι... Το χτυποκάρδι άρχισε, η πικρίλα που σας έλεγα στο στόμα.. - Μην ανησυχείς μανούλα.. όλα θα πάνε καλά.. αποφασίσαμε να σου το πούμε τελευταία στιγμή για να μη στεναχωριέσαι..

- Η Ειρήνη θα χειρουργηθεί την Τετάρτη στο στήθος... Καρκίνος όμως..όμως προλάβαμε στην αρχή..

Τι να σας πω φίλοι μου.. ξέρετε ότι η Πάρκινσον είναι νευρολογική ασθένεια.. όλο αυτό το καιρό είχα απίστευτα αποτελέσματα με ...κοκτέϊλ φαρμάκων πειραματικά.. όλα θαρρείς χάθηκαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα , με το ζόρι κρατούσα το κινητό. Κάθισα στο κρεββάτι και προσπαθούσα να ακούσω όλα τα ενθαρυντικά και ελπιδοφόρα που μου έλεγαν. Σκέφτηκα πως θα έδινα και την ζωή μου στα χέρια της Παναγιάς , ότι όπως ο Κύριος θα ψυθήριζα το ανθρώπινο " απελθέτω απ εμού το ποτήριον τούτο....

Γυρίσαμε σπίτι, έπρεπε να παρηγορήσω τον Δημήτρη , μετά.. εμένα..και να χαμογελώ στην απίστευτα δυνατή κόρη μου δίνοντας της αυτό που στην παρούσα στιγμή το είχε περισσότερο... ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!

Και πήγαν.. η Παναγία στάθηκε δίπλα μας ..όλα θα πάνε καλά μου είπε θαρρείς ..απάντηση στις προσευχές μου. Δεν χρειάστηκε να κάνει αφαίρεση παρά στα 2 ογκάκια και αντι χημειοθεραπείες ακτινοβολίες.

Αρκετά με όσα με πίκραναν.. όσα σας μεταφέρω , ας κρατήσουμε την Ελπίδα και την Πίστη φίλοι μου και να πάμε στα πιο ενθαρυντικά έστω και με άγνωστο χρόνο διάρκειας. Κοκτέϊλ φαρμάκων μου είπαν.. χωρίς σκέψη το έκανα έστω και με προσωρινά ίσως αποτελέσματα τουλάχιστον στα χέρια γιατί για την βάδιση.. άστα να πάνε φίλοι μου. 

Βεβαια τα αποτελέσματα στα χέρια δεν είναι εντελώς τέλεια όμως.. πήρα τα πάνω μου, είπα το ..ναι.. και ανέλαβα για την ΛΑΝΑΣΣΑ ( καρκινοπαθή παιδιά ) τα..αμέτρητα κεραμικά αυγά και κουμπαράδες που μου έστειλαν ( ξέρετε όλοι εκείνο το γνωστό ..βρήκαμε παππά να θάψουμε πεντέξι!) Ο Δημήτρης έπαθε σοκ με τα κιβώτια που μου έστειλαν , για πρώτη φορά μου έβαλε .. κατσάδα..πως όλα έχουν όρια και πως κουράζομαι.. μα τα κατάφερα φίλοι μου αν και χρειάστηκα την βοήθεια του για τις συσκευασίες όταν επέστρεφα τα ζωγραφισμένα! 






Μουρμουρούσε.. μα με βοήθησε ο γλυκούλης μου τελικά γιατί φίλοι μου έχω  στο μυαλό μου πάντα εκείνες τις συμβουλές της λατρεμένης Πολίτισσας γιαγιάς μου : - Γιαβρί μου να χαμογελάς πάντα στον άνδρα σου , να του λες πως..έχει δίκιο ακόμη και όταν δεν έχει , να κρατάς μέσα σου το.. βρισίδι που του αξίζει και μετά  θα δεις πως θα κάνει τελικά ΑΥΤΟ που εσύ θέλεις λέγοντας του πόσο ...άξιος είναι, πόσο μοναδικός ..χα χα σοφή η γιαγιά Γεωργία και τις ακολουθώ με αποδεδειγμένα αποτελέσματα. Μουρμουρούσε λοιπόν..μου έλεγε πως δεν θα ξαναπακετάρει.. όμως..έκανε όλα τα δέματα μου !

- Σκέψου καλέ μου.. τα παιδάκια με καρκίνο..σκέψου τα ΑΜΕΑ "Φίλιππος" που τους κάνω τις λαμπάδες..σκέψου τα .. Ειδικά παιδάκια που κάνω και γι'αυτά , σκέψου.. για τα μπαζάρ.. για το Γηροκομείο...( ένα ένα του τα λέω και έχει μισήσει τα κιβώτια ). Όμως έχω βρει κι εγώ να του δίνω ότι ξέρω πως τον ευχαριστεί για τα δικά του χόμπυ που είναι το κτήμα. Οι κούριερ έχουν γίνει φίλοι μας πια αφού φέρνουν όσα του παραγγέλνω από το TEMU, από ειδικά σπορεία για τους σπόρους του ,ότι γκάζετ μπορείτε να φανταστείτε μέχρι και μικρό θερμοκήπιο για το μπαλκόνι !! Βέβαια τον έκανα κουκλί ζωγραφιστό με τις 3 μπλούζες που του πήρα, τα σπόρτεξάκια , σκουφάκια..τηγάνια, κατσαρόλες.... δεν θέλω γέλια φίλοι μου. Όλα από τον καναπέ μου βέβαια !

Όλα πήγαν καλά με το κορίτσι μας, αυτό τα λέει όλα, της μιλούμε κάθε μέρα σε βιντεοκλήση. Σήμερα ήρθαμε ΣΚ στο κτήμα για να ξεκουραστώ κι εγώ και να... κουραστεί εκείνος με το κλάδεμα. Κι εδώ φιάχνω όμως Μαρτάκια για τα καρκινοπαθή παιδάκια , πρωτάρα σε αυτό μα.. τα καταφέρνω !

Σας κούρασα, το ξέρω..μα σας το είπα από την αρχή...Έχω τόσα να σας πω. Σας αφήνω λοιπόν μετά από τον αστείρευτο μονόλογο μου, ζητώ συγνώμη για τις αναρτήσεις σας που δεν διάβασα , νομίζω πως δικαιολογούμαι από τον ψυχικό και σωματικό κάματο. Να είστε καλά, να λέτε το σ'αγαπώ κάθε στιγμή σε αυτούς που είναι δίπλα σας. 

Ένα τελευταίο θα σας πω ,λιγάκι προσωπικό μα μου γλύκανε την ψυχή. Θυμάστε τότε που αναγκαστήκαμε να κόψουν την βέρα μου λόγω του οιδήματος στα χέρια; θα ομολογήσω πως τότε πικράθηκα κι ας μη το έδειξα, αποχαιρέτησα κάτι που μπήκε στο χέρι μου τότε στο Βέλγιο όταν μου την πέρασε ο Δημήτρης στο χέρι και έμεινε εκεί από το 1975..βέβαια μετά το προσπέρασα,  απλά μου έλλειπε κι ας μή το είπα σε κανένα. Προχθές λοιπόν Τετάρτη με την αγωνία της εγχείρησης εκεί που για να ξεχαστώ ζωγράφιζα..αυγά κεραμικά.. ένα κουτάκι μπήκε μπροστά μου ανοιγμένο μαλιστα και μέσα του μία βέρα σχεδόν σαν εκείνη που είχα τότε, πλατίνα και χρυσό. Το χέρι δεν ήταν πια νεανικό, ούτε και το δικό μου μα η αγάπη ήταν σε κάθε του γηρασμένο κύτταρο. Εδώ έπεσε δάκρυ φίλοι μου


 Το χέρι γεμάτο ρυτίδες.. το μπαστούνι δίπλα σαν να μου λέει : δεν είναι για σας αυτά..όμως αυτό το ίδιο το γεγονός για μένα μου είπε τα πάντα. 


                             Φίλοι μου ευχαριστώ για την υπομονή σας.

                                                Αχτιδένια φιλάκια.