Νάμαι..ανάμεσα στους δισταγμούς και στις επιθυμίες μου να δηλώσω παρουσία αν και ξέρω πως ο... πίνακας με το μπλοκόσπιτο μου έχει θολώσει τόσο που σε κάποια ξεσπάσματα μου θέλω να πάρω το σφουγκάρι και να σβήσω από τον μαυροπίνακα τα χνάρια από την ατελή πια εξίσωση. Μα.. το παλεύω να πάρει η ευχή... το παλεύω και κρύβω μέσα μου την ντροπή που νοιώθω για ότι βλέπω στο καθρέπτη.
Προσπαθώ.. προσπαθώ σαν την ..Καβαδία των Ελληνικών ταινιών να διώξω την αγαπημένη μου μαθήτρια που δεν εννοεί να νοιώσει πόσο ντρέπομαι που δυσκολεύομαι να σηκωθώ από την καρέκλα μου, που απλά η μόνη μου προσφορά σε αυτήν είναι να της δείχνω με λόγια αυτά που κάποτε της έδειχνα με πινέλο. Με στεναχωρεί αυτή η εμμονή της μαζί μου και της λέω συνέχεια πως η επιθυμία της να μπει στη σχολή καλλών τεχνών την επόμενη χρονιά δεν περνάει από μένα όπως παλιά με τόσους μαθητές μου που τους χαίρομαι.
Η μόνη μου λαχτάρα πια να αποδείξω πως είμαι ακόμα χρήσιμη είναι η εθελοντική μου συμμετοχή σε όλους όσους μου ζήτησαν να βοηθήσω με τις λαμπάδες.. τις αμέτρητες λαμπάδες πιστέψτε με που έφτιαξα. Μη ρωτάτε πως.. όμως τις έφτιαξα και είναι απέραντη η χαρά μου οταν με το..μπαστούνι στο χέρι μέσα στο μικρό μου εργαστήρι κάνω ότι κάνω. Μου λένε : ξεκουράσου.. μη βιάζεις τον εαυτό σου...μα τους το λέω ευθέως : μη μου στερείτε και αυτό...
Δεν βγάζω πια βόλτα την Κάντυ, δεν πάω για ψώνια, αποφεύγω ακόμη και με συνοδία τα ψώνια με τον άνδρα μου σε καταστήματα, δυσκολεύομαι να εξηγώ πια πως δεν μπορώ να κατέβω σκαλιά, πεζοδρόμιο, να σηκώσω το αριστερό μου πόδι για να μπω στο αμάξι. Τον έστειλα μόνο του να αγοράσει.. μικροκύμματα που χάλασαν και έφερε την καταστροφή!! Θέλω τόσο να πάω για χρώματα..για πηλό..μου τα ψωνίζουν φίλες..ευχαριστώ την Μαιρούλα και την Τζένη....
Σήμερα σας γράφω από το κτήμα , από το τάμπλετ μου.. την προηγούμενη φορά τον έστειλα μόνο του και γύρισε με ένα κατεβατό παράπονα κι εκείνο το γεμάτο παράπονο σλογκαν του : - δεν μπορώ χωρίς εσένα.. μα δεν σου κάνω τίποτα του λέω..ίσως μόνο τους καφέδες...ξέρω πως είσαι εκεί ..μου απαντά..
Κάτι τέτοιο φίλοι μου μάλλον γίναμε.. όταν είδα αυτή την φωτογραφία τον θυμήθηκα γελώντας.
Πως τολμώ να λέω παράπονα φίλοι μου.. το ατύχημα με το τραίνο , με τους θανάτους τόσων παιδιών με ισοπέδωσε..μου έκοψε .. και.. τις ειδήσεις...
Είδατε.. τελικά ότι σας γράφω .. είναι βαρετό.. δεν ξέρω αν το Αχτίδα με αντιπροσωπεύει πια. Ξαπλωμένη στο τροχόσπιτο..εκείνος παλεύει με θερμοκήπιο και δένδρα..για ποιο λόγο σκέπτομαι... η Κάντυ έχει γίνει χάλια , κυλιέται στα χόρτα με τον Κανέλλο.. δυσκολεύομαι πια να την φροντίσω.. σκέπτομαι πως πρέπει να κάνει μπάνιο μόλις γυρίσουμε...
Είχα υποσχεθεί στην Mairy να συμμετέχω στα δρώμενα.. δεν τα κατάφερα.. δεν είχα την διάθεση..ας με συγχωρέσουν οι φίλοι που δεν διάβασα τις συμμετοχές τους.. δεν είχα την διάθεση.
Τελικά μάλλον επέστρεψα στούς λόγους που το 2007 έφτιαξα αυτό το μπλοκ..να λέω απλά τις σκέψεις μου!
Φίλοι μου σας ευχαριστώ.. απλά και που ξέρω τα ονόματα σας..απλά που υπάρχετε.
Αχτιδένια φιλάκια
9 σχόλια:
Καλησπέρα φιλενάδα μου. Η "Αχτίδα" είναι εδώ. Κοντά μας. Με τα προβλήματά μας, τα κουσούρια μας. Τι να κάνουμε. Αυτός είναι ο δρόμος της ζωής καλή μου φίλη. Σκέψου όμως! Γράφεις στο μπλογάκι σου! Μιλάς στα social media. Είσαι παρούσα! Μια ώριμη Κυρία των σύγχρονων μέσων. Γεωργία μου, σέβομαι και κατανοώ τα προβλήματά σου. Όμως σε χαίρομαι. Προχώρα καρδιά μου. Όπως σε ξέρουμε. Και θέλουμε φωτογραφικό υλικό απ΄ τις δημιουργίες σου και από το κτήμα.
Την καλησπέρα μου.
Το σύμπαν λειτουργεί με περίεργους τρόπους. Σήμερα το πρωί επισκέφτηκα το μπλογκ σου και σε σκεφτόμουν, και τώρα βλέπω ότι έκανες ανάρτηση! Λες ότι δε σου ταιριάζει πλέον το όνομα Αχτίδα; Συγγνώμη για το θάρρος, αλλά μου φαίνεται δεν ξέρεις τι σου γίνεται! Σήμερα το πρωί σκεφτόμουν πόσο πολύ σου ταιριάζει αυτό το όνομα. Είσαι ένας τόσο φωτεινός άνθρωπος που οποιοδήποτε άλλο όνομα θα σου έπεφτε λίγο.
Σου στέλνω πολλά φιλιά και άφθονη θετική ενέργεια (ίσα-ίσα ένα μικρό μέρος από αυτό που μας δίνεις εσύ).
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα
Αχτίδα μου, να 'σαι καλά να μας γράφεις τις σκέψεις σου.
Για μας πάντα θα 'σαι η Αχτίδα. Μην νιώθεις πως δεν σε αντιπροσωπεύει πια. Άνθρωποι είμαστε, καμιά φορά επηρεαζόμαστε απ' όσα ζούμε.
Εσύ είσαι ένας φωτεινός και δημιουργικός άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω και αυτό σε κάνει την Αχτίδα μας.
Να 'σαι πάντα καλά και να σε κρατάει η Παναγιά υπό τη σκέπη Της.
Σε φιλώ γλυκά :)
Καλή μου Αχτίδα...χαίρομαι που μας ξαναγράφεις τις σκέψεις σου, είσαι απόλαυση να σε διαβάζουμε. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ οσο μπορείς να μπαίνεις στο blog σου και να γράφεις.
Για μένα είσαι έμπνευση, είσαι δύναμη, είσαι Ελπίδα.
Κάθε καλό σου εύχομαι
Πόσο χαίρομαι που βλέπω ''τα φώτα'' σου αναμμένα εδώ στο σπιτάκι σου! Να σαι καλά!
Κατανοώ τις δυσκολίες αλλά δεν κατανοώ το ''ντρέπομαι'' που γράφεις. Εσύ είσαι μαχήτρια. Τι θα πει ντρέπομαι για θέματα υγείας; Εσύ είσαι η Αχτίδα της ζωής στ'αλήθεια. Και οι αχτίδες φαίνονται καλύτερα και είναι απαραίτητες σε συννεφιά όχι στη λιακάδα.
Να περνάς καλά να φτιάχνεις ό,τι και όσα μπορείς να ηρεμεί ο νους
Τα φιλιά μου
Γλυκιά μου Αχτίδα, σου ταιριάζει γάντι το Αχτίδα, γιατί είσαι το φως μέσα σ αυτό το σκοτάδι που ζούμε, με τόση θλίψη και μαζί τόση οργή.....
Να μπαίνεις στο σπιτάκι σου και να μας γράφεις ότι θέλει η ψυχούλα σου γιατί για μας είσαι η προσωποποίηση της Αγάπης και της Ελπίδας....χαιρόμαστε τόσο να σε διαβάζουμε !!!!
Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά !!!!!!!
Ξέρεις ν' ανοίγεις δρόμους, εκεί που δεν υπάρχουν. Και το "Αχτίδα" είναι λίγο, στην εσωτερική δύναμη που έχεις. Άλλοι θα είχαν παραιτηθεί και το τελευταίο που θα σκεφτόντουσαν θα ήταν η προσφορά σε δράσεις αλληλεγγύης. Είσαι στην κορυφή της εκτίμησης και του θαυμασμού μας, Γεωργία μου.
Να έρχεσαι εδώ στα λημέρια μας και να μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου.
Κάθε φορά που διαβάζω τα κείμενά σου, σε κάνω εικόνα. Να πιάνεις τη ζωή απ' το γιακά και να της λες με τσαμπουκά "Προχώρα παρακάτω, μικρή μου!"
Αυτό που σου λέει η Κάνελλακι μας από πάνω είσαι αχτίδα μας θα λες στην ζωή, πως εσύ δεν το βάζεις κάτω, πως είσαι εδώ να δίνεις σε όλους μας δύναμη με το παράδειγμα του θάρρους σου, να μην τα παρατάς.
Αυτό θέλουμε να είσαι και γι αυτό το θάρρος σε θαυμάζουμε όλες.
Ετσι πρέπει να είμαστε οι άνθρωποι να παλεύουμε με πίστη και ελπίδα την κάθε μέρα που περνάει και την κάθε νύχτα που ξημερώνει και είμαστε εδώ!
Στελνω σου μια αγκαλιά 🤗και ένα μεγάλο φιλί.😘 θα τα πούμε την αγάπη μου.🧡
Αγαπημενη ακτιδα χαίρομαι πολυ που σε βλεπω ξανά στο μπλοκοσπιτο σου.Σε αναζητουσα,μου ελειψε ο σωστός τροπος σκέψης σου και η καλοσύνη σου.Ο ανδρας μου που ειναι απο τον Αγιο Αθανασιο Εδεσσης ειναι κι αυτός παντα διπλα μου και πριν λίγο συζητουσα για εσάς μαζθ του.Χρόνια πολλα για την ημέρα να εισαστε καλά και να ανοιγετε το blog σας.
Δημοσίευση σχολίου