Μία βέρα που θα μου λείψει...

 Αγαπημένοι μου φίλοι νάμαι πάλι στο μπλοκόσπιτο μου , μπήκα δειλά με την επιθυμία να βάλω πάλι τα συναισθήματα μου σε.. κοινή φιλική θέα ! Δεν ανέβηκα δυστυχώς ούτε ένα σκαλοπάτι να πάρει η ευχή μάλλον κατέβηκα θα έπρεπε να παραδεχθώ. Το πρόβλημα με τα χέρια μου με έχει.. ισοπεδώσει πραγματικά , προσπαθώ να το.. "χωνέψω" μα η μπουκιά τεράστια και ήρθε και η σημερινή μέρα και.έδεσε το γλυκό όπως έλεγε η γιαγιά μου!! 

Τις τελευταίες 15 μέρες έχω συν ένα πρόβλημα το οίδημα των χεριών μου και την βέρα μου που όπως είπε ο γιατρός έπρεπε να κοπεί οπωσδήποτε αφού τα άλλοτε λεπτά χέρια μου είναι αγνώριστα. Η αλήθεια είναι πως όλο αναβολές ήμουν όπως κάνουν όλά τα... άταχτα παιδιά έλεγε ο Δημήτρης , πίστευα πως κάτι θα άλλαζε.. κάτι θα γινόταν όπως πριν... Σήμερα αυτή η ιδιαίτερη διπλή βέρα με πλατίνα και χρυσό που μόνος του διάλλεξε πριν...48 χρόνια , τελικά και με πολύ κόπο έγινε δύο κομμάτια... - Θα σου κάνω πιο όμορφη, μου είπε..  - Ο γιατρός είπε πως δεν πρέπει να φορώ τίποτε πια..

Με τον Δημήτρη γνωριστήκαμε με.. αλληλογραφία, εγώ για να μη ξεχνώ τα Γαλλικά κι εκείνος για να μάθει τα Ελληνικά. Ένα όμορφο παραμύθι φίλοι μου που κράτησε 1 1/2 χρόνο , άπειρα γράμματα, ο ταχυδρόμος έγινε " μέλος της οικογένειας!", τον θυμάμαι να μου χτυπάει τι κουδούνι και να κουνάει τους φακέλλους στο χέρι του. Κάπως έτσι η φιλία έγινε έρωτας ,κάπως έτσι μία πρόταση γάμου έγινε με ένα..τηλεγράφημμα και ένα μονόπετρο με συστημένο γράμμα. Δεν θα σας πω για τον.. χαμό με τους γονείς μου, το μοναχοπαίδι τους στο Βέλγιο με ένα άγνωστο..ένάν άγνωστο..φρίκη. Αχ να είχαμε κινητά!! Το δικό μου ΝΑΙ έγινε με ένα τηλεγράφημμα και τότε.. την επόμενη μέρα η έκπληξη. 

Ένα καλάθι με τριαντάφυλλα και ο πρώτος κούριερ που δεν ήξερα πως υπήρχε. Μέσα στο μικρό κουτάκι ήταν αυτή η ..περίεργη διπλή σκαλιστή βέρα με πλατίνα και χρυσό που...με ξάφνιασε..που δεν μου άρεσε τόσο γιατί ήταν .. διαφορετική! Όμως όλα ήταν διαφορετικά για μας τους δύο γι αυτό ήταν μοναδικά. Τον πρωτογνώρισα στο αεροδρόμιο, τον πρωτοφίλησα σε ένα δημαρχείο και μία ώρα μετά σε μία εκκλησία που η βέρα μου βρήκε το ταίρι της. 

Πριν λίγο μου κράτησε το χέρι..- Μου φαίνεται άδειο κορίτσι μου  χωρίς αυτά τα δύο πια κομματάκια..ελπίζω να μη σου μπει η ιδέα να το .. παίξεις ελεύθερη!  Χιούμορ ο γλυκούλης μου , όμως τα σύμβολα δεν φτιάχνουν αυτό που ζήσαμε του είπα, τελικά δεν ξέρω αν πείραξε περισσότερο εκείνον η βέρα που κόπηκε ή μάλλον η συγκίνηση , οι αναμνήσεις που γύρισαν με αυτήν. 

Φίλοι μου σας γράφω από το νέο μου τάμπλετ αφού το προηγούμενο " αυτοκτόνησε " έτσι ξαφνικά όπως τα σχέδια μου για δυναμικά γηρατιά όπως τα φανταζόμουν. Όμως δεν το βάζω κάτω.. προσπαθώ να δουλεύω τα δάκτυλα μου. Με δυσκολία πια πιέζω το πιστολάκι σιλικόνης, την πένσα, τα σπρέυ, σήμερα μου ήρθαν και τα νέα πινέλα που είδα στο σάϊτ ...Είπα στον Δημήτρη με.. πίκρα για μία άλλη σειρά που μου άρεσε... για λουλούδια που χρόνια ζωγράφιζα..

- Να τα πάρεις. ακούς..να τα πάρεις,. - όχι καλέ μου, είναι περιττά μα μου αρκεί το νέο μου τάμπλετ που το μαθαίνω ακόμη.

Φίλοι μου να είστε καλά , είστε για πάντα το πάρεάκι μου.

                                     Αχτιδένια φιλάκια