Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2022

Μία βέρα που θα μου λείψει...

 Αγαπημένοι μου φίλοι νάμαι πάλι στο μπλοκόσπιτο μου , μπήκα δειλά με την επιθυμία να βάλω πάλι τα συναισθήματα μου σε.. κοινή φιλική θέα ! Δεν ανέβηκα δυστυχώς ούτε ένα σκαλοπάτι να πάρει η ευχή μάλλον κατέβηκα θα έπρεπε να παραδεχθώ. Το πρόβλημα με τα χέρια μου με έχει.. ισοπεδώσει πραγματικά , προσπαθώ να το.. "χωνέψω" μα η μπουκιά τεράστια και ήρθε και η σημερινή μέρα και.έδεσε το γλυκό όπως έλεγε η γιαγιά μου!! 

Τις τελευταίες 15 μέρες έχω συν ένα πρόβλημα το οίδημα των χεριών μου και την βέρα μου που όπως είπε ο γιατρός έπρεπε να κοπεί οπωσδήποτε αφού τα άλλοτε λεπτά χέρια μου είναι αγνώριστα. Η αλήθεια είναι πως όλο αναβολές ήμουν όπως κάνουν όλά τα... άταχτα παιδιά έλεγε ο Δημήτρης , πίστευα πως κάτι θα άλλαζε.. κάτι θα γινόταν όπως πριν... Σήμερα αυτή η ιδιαίτερη διπλή βέρα με πλατίνα και χρυσό που μόνος του διάλλεξε πριν...48 χρόνια , τελικά και με πολύ κόπο έγινε δύο κομμάτια... - Θα σου κάνω πιο όμορφη, μου είπε..  - Ο γιατρός είπε πως δεν πρέπει να φορώ τίποτε πια..

Με τον Δημήτρη γνωριστήκαμε με.. αλληλογραφία, εγώ για να μη ξεχνώ τα Γαλλικά κι εκείνος για να μάθει τα Ελληνικά. Ένα όμορφο παραμύθι φίλοι μου που κράτησε 1 1/2 χρόνο , άπειρα γράμματα, ο ταχυδρόμος έγινε " μέλος της οικογένειας!", τον θυμάμαι να μου χτυπάει τι κουδούνι και να κουνάει τους φακέλλους στο χέρι του. Κάπως έτσι η φιλία έγινε έρωτας ,κάπως έτσι μία πρόταση γάμου έγινε με ένα..τηλεγράφημμα και ένα μονόπετρο με συστημένο γράμμα. Δεν θα σας πω για τον.. χαμό με τους γονείς μου, το μοναχοπαίδι τους στο Βέλγιο με ένα άγνωστο..ένάν άγνωστο..φρίκη. Αχ να είχαμε κινητά!! Το δικό μου ΝΑΙ έγινε με ένα τηλεγράφημμα και τότε.. την επόμενη μέρα η έκπληξη. 

Ένα καλάθι με τριαντάφυλλα και ο πρώτος κούριερ που δεν ήξερα πως υπήρχε. Μέσα στο μικρό κουτάκι ήταν αυτή η ..περίεργη διπλή σκαλιστή βέρα με πλατίνα και χρυσό που...με ξάφνιασε..που δεν μου άρεσε τόσο γιατί ήταν .. διαφορετική! Όμως όλα ήταν διαφορετικά για μας τους δύο γι αυτό ήταν μοναδικά. Τον πρωτογνώρισα στο αεροδρόμιο, τον πρωτοφίλησα σε ένα δημαρχείο και μία ώρα μετά σε μία εκκλησία που η βέρα μου βρήκε το ταίρι της. 

Πριν λίγο μου κράτησε το χέρι..- Μου φαίνεται άδειο κορίτσι μου  χωρίς αυτά τα δύο πια κομματάκια..ελπίζω να μη σου μπει η ιδέα να το .. παίξεις ελεύθερη!  Χιούμορ ο γλυκούλης μου , όμως τα σύμβολα δεν φτιάχνουν αυτό που ζήσαμε του είπα, τελικά δεν ξέρω αν πείραξε περισσότερο εκείνον η βέρα που κόπηκε ή μάλλον η συγκίνηση , οι αναμνήσεις που γύρισαν με αυτήν. 

Φίλοι μου σας γράφω από το νέο μου τάμπλετ αφού το προηγούμενο " αυτοκτόνησε " έτσι ξαφνικά όπως τα σχέδια μου για δυναμικά γηρατιά όπως τα φανταζόμουν. Όμως δεν το βάζω κάτω.. προσπαθώ να δουλεύω τα δάκτυλα μου. Με δυσκολία πια πιέζω το πιστολάκι σιλικόνης, την πένσα, τα σπρέυ, σήμερα μου ήρθαν και τα νέα πινέλα που είδα στο σάϊτ ...Είπα στον Δημήτρη με.. πίκρα για μία άλλη σειρά που μου άρεσε... για λουλούδια που χρόνια ζωγράφιζα..

- Να τα πάρεις. ακούς..να τα πάρεις,. - όχι καλέ μου, είναι περιττά μα μου αρκεί το νέο μου τάμπλετ που το μαθαίνω ακόμη.

Φίλοι μου να είστε καλά , είστε για πάντα το πάρεάκι μου.

                                     Αχτιδένια φιλάκια

15 σχόλια:

Marina Tsardakli είπε...

Αχτιδούλα μου!!!! Σε καμαρώνω τόσο πολύ. Παρά τα προβλήματα σου, συνεχίζεις να δημιουργείς, να μοιράζεσαι, να δίνεις. Πόσο σπουδαίο είναι αυτό!!!! Σε θαυμάζω πραγματικά.
Καλά κάνεις και δεν το βάζεις κάτω.
Έτσι πρέπει.
Καλορίζικο το νέο σου τάμπλετ να σε συντροφεύσει σε όμορφες και δημιουργικές στιγμές.
Και μη στεναχωριέσαι για τη βέρα. Το καλύτερο κόσμημα-σύμβολο της αγάπης σας θα είστε πάντα ο ένας για τον άλλον.
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου, σου στέλνω.
Καλό απόγευμα :)

kerina poiimata είπε...

Απλά...συγκίνηση...
Έτσι είναι η αγάπη αχτιδούλα μου!
Να είστε μαζί για πολλά πολλά χρόνια ακόμα !!!
Σε ευχαριστούμε για όσα μοιράζεσαι μαζί μας!
Φιλιά

ANNA FLO είπε...

Α Γεωργια μου αυτό που έχετε δεν το μαρτυρά μια βέρα. Μπορεί να είναι γεμάτη αναμνήσεις αλλά έχετε τόσα εσείς.... Κι εγώ έχω βγάλει τη βέρα μου εδώ και χρόνια από τότε που διάβασα ότι πιάστηκε στη βρύση κάποιου και του κόπηκε το δάχτυλο. Αλλά δεν με πτοεί. Αυτό που έχουμε με τους συντρόφους μας, αγάπη, αφοσίωση, μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις δεν το χάνουμε με μια βέρα.
Να δουλεύεις τα δάχτυλα. Είσαι αγωνίστρια και δεν ξέρεις πόσο σε θαυμάζω κι εγώ.
Να σαι καλά και στα δύσκολα φαίνονται οι υπέροχοι χαρακτήρες
Σε φιλώ γλυκά

Α. Παπαγιάννης είπε...

Γεωργία, δεν έβγαλες καμια φωτογραφία τη βέρα να τη βάλεις για σουβενίρ;

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Γλυκιά μου Αχτίδα δεν πειράζει που έβγαλες τη βέρα σου, άλλωστε τα αντικείμενα δεν έχουν καμία αξία μπροστά στα συναισθήματα.
Εμείς όλοι που σε θαυμάζουμε δεν έχουμε δει ποτέ τη βέρα σου, έχουμε δει όμως πολύ καλά την όμορφη ψυχή σου !!!!!
Με γεια το νέο τάμπλετ σου και περιμένουμε αναρτήσεις γιατί μας λείπεις.....
Σου στέλνω την αγάπη μου και πολλά φιλιά !!!!!!

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Το έκανες τελικά. Μπορείς να την κρεμάσεις με μια αλυσίδα στο λαιμό σου, αφού την κολλήσεις.
Είναι τόσο συγκινητική η ιστορία σας με τον Δημήτρη, που είναι για βιβλίο.
Να είσαι καλά και να μη το βάζεις κάτω.
Σε φιλώ.

airis είπε...

Ω, τι στορία!
Γεωργία μου...συγκινήθηκα!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Στην περίπτωσή σας, συνωμότησε το σύμπαν για να βρεθείτε, στην κυριολεξία. Τέτοιες αγάπες είναι ευλογημένες κι εσείς τυχεροί που το βιώνετε, Γεωργία μου.
Να ευχηθώ ολόψυχα καλή δύναμη και βρίσκω πολύ καλή την ιδέα της Ρένας, ώστε να μην την αποχωριστείς.
Την αγάπη μου ♥

Ελένη Φλογερά είπε...

Γεωργία μου συγκινήθηκα με την ιστορία αγάπης δια αλληλογραφίας. Να είστε καλά και να χαίρεστε ο ένας τον άλλον.
Φιλάκια!

Giannis Pit. είπε...

Γεωργία μου, θα σου εξομολογηθώ κάτι, αγαπημένη μας φίλη.
Εσένα, το Δημήτρη και τη σχέση ζωής σας, την έχω σαν Εικόνισμα! Ναι! Είναι ένα ιδανικό άπιαστο όνειρο, δυστυχώς για πολλούς από εμάς. Ένα κάλεσμα σε συνεχή αγώνα για να πλησιάσουμε στα επίπεδα της επαφής, της επικοινωνίας σας, της ΑΓΑΠΗΣ σας.
Η δική σας σχέση δεν κλείνεται σε σύμβολα, Γεωργία μου. Σίγουρα μεγάλα, βαριά και ανεκτίμητα. Όμως τα έχετε ξεπεράσει ακόμα και αυτά. Στέκεστε πάνω από αυτά!

Αλληλογραφία ε; Κοίτα τώρα να δεις πως, σαν θέλουν δύο άνθρωποι, δεν τους σταματά η απόσταση, Γεωργία μου. Και τα γράμματα εκείνης της όμορφης εποχής έγιναν αλυσίδα και δίαυλος αγάπης και προσμονής για να χτιστεί η σχέση σας. Πόσο κρυστάλλινο είναι αυτό, πόσο ρομαντικό!

Υ.Γ. Να σε έχω υπ' όψη σαν δασκάλα μου, σε βοήθειες που θα χρειαστώ και απορίες στα γαλλικά μου, που έχω αρχίσει να δουλεύω ξανά;

Τα φιλιά και το σεβασμό μου, Γεωργία μου.

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Μα πόσο ίδιες συμπτώσεις καμιά φορά φιλενάδα και πόσο σε καταλαβαίνω να ήξερες! με την αλληλογραφία, την βέρα, που και εγώ την έχω βγάλει εδώ και χρόνια, αφού το ίδιο πρόβλημα με ταλανίζει... ναι η βέρα είναι το σύμβολο του γάμου χειροπιαστό... όμως Γιωργία μου ότι νιώθουμε στην καρδιά μας, το συναίσθημα ,η αγάπη αυτά είναι οι αξίες ενός ζευγαριού.
Να κοιτάς τα μάτια του και εκεί μέσα να τα βλέπεις όλη την αγάπη του κόσμου, μέχρι τα βαθιά σας γεράματα φίλη μου. Εχεις δύναμη μέσα σου και είναι αυτή που σε πάει μπροστά, όσα εμπόδια και να έρχονται...
Και βέβαια δεν τα παρατάμε με τίποτα η κάθε μέρα που ξημερώνει και είμαστε εδώ είναι σημαντική.
Με γεια και το καινούργιο σου τάμπλετ θα τα πούμε...
Σε καμαρώνω και σ αγαπώ! φιλιααααα!! 😍

Mia Petra είπε...

Πραγματικά, δεν έχω λόγια. Τελικά τις πιο συγκινητικές ιστορίες τις φτιάχνει η ίδια η ζωή. Είναι πολύ φυσικό να λυπάσαι για τη βέρα, είναι ένα αντικείμενο με πολύ ισχυρό συμβολισμό. Ωστόσο, είναι δίπλα σου ο αγαπημένος σου σύζυγος, κι αυτό είναι μακράν το σημαντικότερο! Εύχομαι τα καλύτερα για τα θέματα υγείας που σε ταλαιπωρούν. Αχτιδένια φιλιά 🧡

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Αχτίδα μας ! Να σου πω κι εγώ πόσο σε θαυμάζω ! Σ΄ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μας τα γεγονότα της ζωής σου, τα συναισθήματα, τις ελπίδες. Μας δίνεις έμπνευση και κουράγιο. Όμορφη ζωή, αν και δύσκολη, σαν αγαπιόμαστε ! με βέρα στο δάχτυλο ή χωρίς, βέβαια ! Εκείνη η βέρα πάντα θα φωτίζει την καρδιά σου! Σε φιλώ, Χριστίνα Γ.

Λίτσα Δ. είπε...

Χαίρομαι πάρα πολυ που ξαναγύρισα τε. Ζω στην ίδια γειτονιά κιετυχε δύο φορές να σας δω από κοντά αλλά ντράπηκα να σας μιλήσω, τώρα μετανιώνω γιαυτό
Εύχομαι να συνεχίσω να διαβάζω τις ομορφες ιστορίες σας έτσι όπως εσείς μονο ξέρετε να γράφετε και να διηγειστε.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι πολύ χαρούμενη που γυρίσατε, οι περισσότεροι έχουμε κάτι, όμως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που φθάσαμε ίσαμε εδώ.