Επιτέλους.. ήλιος..

 Μια όμορφη μέρα σήμερα φίλοι μου .. επιτέλους!!!!! Μα πως θα ήταν διαφορετική αφού γιορτάζει η Παναγιά μας και η Πατρίδα μας.

Ένας χαιρετισμός στη μέρα αυτή, Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν με όλη μου τη ψυχή. Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα μας που αντέχει στα δύσκολα , που ακόμα και όταν τα πάντα σκοτεινιάζουν εκείνη βλέπει ..ξημέρωμα!

Φίλοι μου σήμερα πήγα όπως κάθε χρόνο στον Ιερό ναό της Ευαγγελίστριας στη Θεσσαλονίκη μας να ανάψω την λαμπάδα μου όπως μωρό ακόμη με έταξε η γιαγιά μου και εξακολουθώ μέχρι τώρα να κρατώ. Ανάβοντας την και προσκυνώντας ζήτησα με όλη μου τη ψυχή ΕΙΡΗΝΗ  και προσευχήθηκα να αξιωθώ και του χρόνου να είμαι γερή  να κάνω το ίδιο .

 Κάθε εβδομάδα μου πλέον φίλοι μου είναι κάτι πιο δύσκολο και πριν λίγες μέρες δεν μπορούσα καν να σηκωθώ , το μπαστούνι πλέον έγινε μονιμότητα για μένα και.. πάλι καλά!  Όμως σήμερα ο ήλιος μου χαμογέλασε , η Άνοιξη μου έκλεισε το.. μάτι και ο Δημήτρης με πήγε βολτίτσα στην εκκλησία και μετά μία περαντζάδα στη πόλη μας. Βέβαια ξεχάσαμε την παρέλαση και από την αστυνομία κάναμε και βόλτα στα .. στενάκια!!! Όμως έστω και από μακριά  η θάλασσα μας έδωσε την Ελλάδα που θέλαμε. 

Βέβαια η Κάντυ παρεούλα χάζευε από το ανοιχτό παράθυρο , νομίζω μέσα της φώναζε: Επιτέλους ανοιχτό παράθυρο!

Μη νομίζετε πως δεν κάνω τίποτα στο σπίτι, έστω και με μπαστούνι κάνω ένα σωρό δουλειές όταν βάζω στην άκρη το.. τάμπλετ!!! Το Πάσχα δηλαδή σε ένα μήνα τα παιδιά μου θα έρθουν σπίτι, θα κοροϊδεύετε όμως  αρχίσαμε  προετοιμασίες από τώρα!! Συγχρόνως θέλοντας να βάλω τα.. γυαλιά στον άνδρα μου φύτεψα στο μπαλκόνι τους σπόρους από τις ντομάτες και πιστεύω να τα καταφέρω γιατί προς το παρόν .. δεν το πιστεύει και λέει πως θα αγοράσει έτοιμες. 

Ξεσκέπασα και την γαρδένια μου, την έσωσα φίλοι μου, την καλημέρισα, της είπα γλυκά λογάκια και της ζήτησα να ανθίσει.. να μου κάνει το χατίρι.. να πάρω το βελούδινο λουλούδι της στα χέρια μου και να μυρίσω το υπέροχο άρωμα της. Αδυνάτισε η έρμη.. μα έβγαλε μικρά φυλλαράκια. 

Θέλω τόσο να πάω στο κτήμα, θέλω να φυτέψω λουλούδια, να μαλώνω τη Κάντυ που πειράζει τον Κανέλλο, θέλω ..όσα μπορώ να χαρώ έστω και από το καναπεδάκι μου , να δω τις γειτόνισσες, να δω τα πρώτα χαμομήλια... 

Επιτέλους.. Άνοιξη.. Ε! δεν πιστεύω να μας κάνει και ο Απρίλης καμμιά κασκαρίκα γιατί.. γιατί.. θα θυμώσω!

Την Πέμπτη με έχουν καλέσει.. σπρώχνοντας  θα πάω  στο σύλλογο των ΑΜΕΑ που έγινα εθελόντρια. Δεν είμαι για τέτοια φίλοι μου όμως πίεσαν με πολλή αγάπη. Οπότε.. περιμένετε φωτό και νέα από την... μεγάλη μου έξοδο, κάτι σαν του.. Μεσολογγίου.

Ξέρω πως δεν μπαίνω πια με σημαντικά νέα στο μπλοκόσπιτο μου, ξέρω πως δεν έχουν ενδιαφέρον όσα σας λέω όμως.. αυτό ήταν πάντα το μπλοκόσπιτο μου.. ο καναπές με το κουλουράκια, νηστήσιμα θα σας κάνω μη φοβάστε. Ξέρω πως δεν συμμετέχω όπως παλιά στα δρώμενα σας όμως.. σας βλέπω, σας διαβάζω, είμαι δίπλα σας πολλές φορές στο τηλέφωνο μάλιστα, άλλοτε με την .. σιωπή μου όταν χάνω το κέφι μου όμως.. είμαι εδώ μαζί σας. 

                                 Αχτιδένια φιλάκια