Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021

Ελπίζω πάντα, αγωνίζομαι πάντα.. ζω!

 


Η Κυριακή μου ήταν στο κτήμα , βλέπετε δεν μπορώ να μη κάνω παρεούλα στον άνδρα μου που τα έχει .. βάλει με τα δενδράκια και το κλάδεμα τους. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να μείνω σπίτι, έχω τόσα να κάνω.. και ο χρόνος μου πια λες και κυλάει σαν το νερό. Ξεκινώ την ημέρα μου με.. σχέδια.. λίστες επιθυμιών όμως.. όμως..κουράζομαι πια εύκολα, η δυσκολία μου στο βάδισμα, ο πόνος .. Ονειρεύομαι μία μαγική λιμνούλα που θα μπω μέσα και όταν θα βγω θα.. τρέχω όπως τότε στις σκάλες, θα περπατώ αποστάσεις, που δεν θα πονάει κανένα κόκκαλο μου , που τα χάπια θα είναι άγνωστο πράγμα...που.. που... Μπα.. δεν υπάρχει τέτοια λίμνη! Έτσι παραμέρισα την επιθυμία να μείνω σπίτι γιατί εκείνο που με ευχαριστεί περισσότερο είναι να είναι ο άνθρωπος μου χαρούμενος και ξέρω καλά πως με θέλει συνέχεια δίπλα του .. λέτε να φοβάται μη το.. σκάσω με κανένα νεαρούλη; 


Είναι ευτυχία νομίζω σε αυτή την ηλικεία να μου φέρνει ακόμη το λουλούδι που συνηθίζει από την πρώτη στιγμή. Είναι μου είπε το τελευταίο λουλούδι για φέτος από την τριανταφυλλιά μας που μοσχοβολάει. Την κλάδεψα κι αυτήν. Τι μανία κι αυτό το κλάδεμα..μα και τι μεγαλείο την Άνοιξη όλα να μεγαλώνουν, να φυλλώνουν  να δίνουν ζωή! Εγώ πάντως άναψα την σόμπα μας, βρήκα την γωνιά μου δίπλα στο παράθυρο και συνέχισα το βιβλίο που διαβάζω τελευταία. 



 Πότε πότε πάταγα μια φωνή στην Κάντυ που με τον Κανέλλο κυνηγούσαν τις δύο γατούλες που έχουν βρει φωλιά στην οροφή του τροχόσπιτου κάτω από ξύλινο στέγαστρο και τρώνε τις κροκέτες του. Είναι δύο πανέμορφες κοκκινόασπρες γατούλες όμως απλησίαστες φίλοι μου αν και τις..δωροδοκώ με κονσέρβα της Κάντυ. Η μικρή μαντεμένια σόμπα δίνει πολλή ζέστη , το τσάϊ πάντα ζεστό κι εγώ ζεσταίνω το αγαπημένο μου κουλούρι επάνω της. 



Φεύγουμε πάντα πριν νυχτώσει γιατί με περιμένει πάντα το μπανιάρισμα της Κάντυ. Σήμερα μία νέα εβδομάδα, το πρωί έκανα τον περίπατο μου μαζί της πολύ δύσκολα, βλέπετε δεν μπορώ μαζί το μπαστούνι μου και το λουρί. Μετά χώθηκα στο εργαστήρι μου όσο ο Δημήτρης σκάρωνε στη κουζίνα τα γεμιστά του. Η τύχη μου πάντως συνεχίστηκε, η φίλη μου Ολίνα θα πήγαιναν στο Jambo και πήγα κι εγώ μαζί της για κορδέλες, ζελατίνες και .. ότι βλέπω μπροστά μου!! Μα το πλήρωσα φίλοι μου, στη μισή διαδρομή και μετά.. κάθε μου βήμα ήταν πόνος και έτσι τώρα περνάω την υπόλοιπη μέρα στο καναπέ με τα παυσίπονα και κρέμες που απεχθάνομαι μα πάντα με την ελπίδα πως η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη πάντα! Δεν θέλω να .. γονατίζω.. απλά να ξαποσταίνω και να ξαναξεκινώ. Φίλοι μου σκέπτομαι πολλές φορές πως σας κάνω να βαριέστε με την καθημερινότητα μου όμως αυτή ήταν η αρχή του μπλοκ μου το 2007, να γράφω εδώ τις .. σκέψεις μου, τις αλήθειες μου, τα ατελείωτα συναισθήματα μου. Κάθε φορά που διαβάζω ένα σχόλιο αισθάνομαι πως κάποιος άνοιξε την πόρτα και κάθισε έστω και για λίγο δίπλα μου στο καναπέ. Καλή εβδομάδα φίλοι μου και να προσέχετε αυτόν τον καταραμένο covid που δεν λέει να φύγει. Έχω μία ελπίδα στα Φώτα με τον Αγιασμό να ξεκουμπιστεί με τα καλλικαντζαράκια μα.. χλωμή.. μέχρι και κατάχλωμη!

                             Αχτιδένια φιλάκια

12 σχόλια:

speculum mundi είπε...

γράφετε όμορφα κι ευγενικά και μάς δίνετε χαρά να διαβάζουμε τα κείμενά σας. Το τελευταίο τριαντάφυλλο του φθινοπώρου, αναμένοντας τα ανοιξιάτικα, τί ωραία χειρονομία!Να είστε καλά και δυνατοί πάντα.

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Εσύ κάτσε να ξαποστάσεις κι εμείς πάντα δίπλα σου να σ ακούμε και να σε απολαμβάνουμε. Μ άρεσε και αυτό το... ότι βρω μπροστά μου στο γνωστό πολυκατάστημα.....μην ανησυχείς όλοι το ίδιο παθαίνουμε χαχα
Σε φιλώ !!!!!!!

Unknown είπε...

Καλημερα..καθε μερα σε ψαχνω ..ακομα και στις δυσκολοτερες μερες ενας ανεμος αισιοδοξιας θα φυσηξει...σε θαυμαζω γιαυτο και για πολλα αλλα

Σεβάχ ο Θαλασσινός είπε...

Καλημέρα, Γιωργία μου!
Πόσο όμορφη η ανάρτησή σου! Ένιωσα σα να ήμουν κι εγώ εκεί κοντά σας.
Σας θαυμάζω και τους δυο σας (αν βάλεις και την Κάντυ, τους τρεις σας) που είστε τόσο αγαπημένοι!

Ο πόνος είναι δύσκολο πράγμα, ναι..

Εύχομαι κάθε μέρα να είναι και καλύτερη!

Χαίρομαι πολύ που πέρασα από το e-σπιτάκι σου εδώ :)

ANNA FLO είπε...

Να μας κουράζεις; Εγώ όταν βλέπω νεα ανάρτησή σου πρώτη σε διαβάζω ανάμεσα από άλλα μπλογκ. Είσαι πηγή αισιοδοξίας ακόμη και με τους πόνους και με τις αναποδιές της ζωής. Να περνάς καλά να πηγαινεις στο κτήμα η αλλαγή περιβάλλοντος είναι γιατρειά αλλά και ο συντροφός σου που ακόμη σου φέρνει λουλούδι το αξίζει να σαι παρέα του
Φιλιά πολλά και πάντα με χαμόγελα
ΥΓ Σε 6-7 μήνες είπε ο καθηγητής πνευμολογίας στου Χόπκινς νομιζω, θα φύγει ο κόβιντ. Οι εμβολιασμοί απαραίτητοι είπε

Giannis Pit. είπε...

Όταν βλέπω την ανάρτησή σου Γεωργία μου, τρέχω να την διαβάσω με όρεξη στην καρδιά καθώς ξέρω ότι κάτι πολύ όμορφο θα με αγκαλιάσει.
Και πως να μην είναι όμορφες αυτές οι στιγμές σας εκεί. Η σχέση σας μεταξύ σας, παράδειγμα για όλους μας. Αχ αυτό το τριαντάφυλλο, το έσχατο του φετινού χειμώνα; Μου πήρε την καρδιά στην κυριολεξία! Σαν χειρονομία, σαν έκφραση λεπτότητας.
Αχ βρε Γεωργία μου, αυτή η μαντεμένια σόμπα μου έχει κλέψει την καρδιά! Πόσα μου θυμίζει! Και πόσο θα ήθελα μια τέτοια στο σπιτικό μας αλήθεια!
Να περνάτε καλά αγαπημένη μου φίλη. Τέτοιες όμορφες στιγμές θέλω να βλέπω.
Τα φιλιά μου.

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Η παρουσία σου ανάμεσά μας είναι σαν αυτό το ρόδινο τριαντάφυλλο. Το λέω αυτό και το εννοώ, γιατί το τελευταίο διάστημα είναι διάχυτη η απογοήτευση, η παραίτηση και η επιθετικότητα. Το βρίσκω πολύ γενναίο να προσπερνάς τις αντιξοότητες και το φόβο και να μοιράζεσαι μαζί μας τις πολύτιμες στιγμές που περνάς με το σύντροφό σου και τα χαριτωμένα σας ζωάκια. Μας θυμίζεις διαρκώς πως η χαρά βρίσκεται τριγύρω μας, σε απλά πράγματα και πως επιβάλλεται να την απολαμβάνουμε. Ακόμα και το γεγονός πως είμαστε όρθιοι, δίχως ενδεχομένως πόνους και ενοχλήσεις, κι αυτό είναι ένα θεόσταλτο δώρο.
Να είσαι πάντα καλά, Γεωργία μου ♥

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Αχ βρε φιλενάδα πόσο σε χαίρομαι δεν ξέρεις και πόσο σε καταλαβαίνω ...τα προβλήματα δεν έχουν ηλικία, αλλά όσο χρονών και να είμαστε εννοείτε ότι δεν θα το βάλουμε κάτω η αισιοδοξία είναι εκείνη που μας δίνει το κουράγιο και την δύναμη να βλέπουμε τα πράγματα από την καλή τους πλευρά ακόμη και αν όλα πηγαίνουν στραβά...
Πόσα ίδια πραγματα βλέπω στις σχέση σας με τον Δημήτρη...το μαγείρεμα όμως ξέχνα το...🤣
Υπάρχουν αυτές οι απλές όμορφες στιγμές που μας κάνουν να χαμογελάμε, ας τις κρατήσουμε όσο μπορούμε αχτίδα μου! ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΟΜΟΡΦΑ !!! φιλιάααα!!😍

Ανώνυμος είπε...

Και εγω σας ψάχνω για καινούργια ανάρτηση γιατι μου δίνει χαρά να διαβάζω τα γραφόμενά σας.Ασχέτως οτι δεν σχολιάζω πάντα ,σας παρακολουθώ συνέχεια.Είστε πηγή δύναμης και αισιοδοξίας....

Άιναφετς είπε...

Ήρθα για ένα γρήγορο καλημέρα, να μυρίσω το τριαντάφυλλο σου και να σου αφήσω πολλά πολλά ΑΦιλάκια καρδιάς! <3

Sophie είπε...

Είσαι πραγματικά μια αχτίδα αισιοδοξίας για όλους μας σε ευχαριστούμε πολύ Αχτίδα μου να είσαι πάντα καλά!!!!Φιλάκια και καλημέρα αγάπης!!!!

Ανώνυμος είπε...

Δεν γίνεστε ποτέ βαρετή, να μας γράφετε, με χαρά σας διαβάζουμε. START2