Γυρίζοντας χωρίς...χαμόγελα..

 

Περίμενα τον γυρισμό μου στο μπλοκόσπιτο εντελώς διαφορετικά είναι αλήθεια.. Ομολογώ πως πληκτρολογώ στον υπολογιστή μου μετά από ..μήνες θα έλεγα, απίστευτο αν μου το λέγανε πριν λίγα χρόνια.. Δυσκολεύομαι ακόμη και να πληκτρολογήσω.. ομολογώ , όμως αυτό είναι το λιγότερο που επηρεάζει την ψυχολογία μου αυτό το καιρό. 

Μισώ την απαισιοδοξία, μισώ την γκρίνια και την μιζέρια και έτσι μισώ τώρα αυτά που με πλημμυρίζουν και με κάνουν να γράφω τέτοιες φράσεις. Πάντα έβλεπα αχτίδες ακόμη και στα πιο σκοτάδια, να πάρει η ευχή γιατί δυσκολεύομαι τώρα να τις βρω; Όπου και να κοιτάξω φίλοι μου βλέπω γύρω μου καταστάσεις τόσο άσχημες , δύσκολες, απαίδευτες κι εγώ δεν μπορώ παρά απλός εγωιστικός θεατής να κοιτάζω φωτιές, θανάτους,  καταστροφές σπιτιών, καμένων ζώων, απελπισμένων θυμωμένων ανθρώπων να παλεύουν με οργή και συναισθήματα .. πόνο.. απελπισία..

Κι αυτό το καλοκαίρι όσο και να το πάλεψα δεν ήταν όπως το περίμενα ή μάλλον όπως το ..ήθελα. Παράγοντες πολλοί, όλοι αρνητικοί κι εγώ πιστέψτε με να προσπαθώ να τους αλλάξω, να τους κάνω να φαίνονται βατοί. Προσπάθησα φίλοι μου, μπήκα στη θάλασσα έστω με βοήθεια, κέντησα, μαγείρεψα, έκοψα τις ειδήσεις, παρηγόρησα φίλες που τους έτυχαν τα.. ακατόρθωτα.

Έβγαζα φωτογραφίες σε δικά μου κατορθώματα όταν τα χέρια μου με βοηθούσαν παρέα με το πείσμα της θέλησης μου και ονειρευόμουν να σας τα δείξω.. 

Τι εγωιστική στάση εκ μέρους μου πραγματικά. Ένα μήνυμα , ένα σχόλιο μιας φίλης που ανησυχούσε για μένα με έκανε να δακρύσω είναι αλήθεια, όπως και τα άπειρα κατά διαστήματα τηλεφωνήματα σας.. Σκέφτηκα πως είναι δώρο για μένα να υπάρχουν φίλες, άνθρωποι από Αγγλία, Γερμανία και.. Καναδά ( Θεούλη μου!!) να μου στέλνουν μηνύματα και απίστευτο να ακούω μία άγνωστη φωνή και να ρωτάω δειλά.. παρακαλώ ποιος είναι;

Με φώτισαν με χαμόγελο φωτογραφίες από την Κίμωλο που μου έστειλε η μία κόρη μου, ήταν σαν ένα φως ελπίδας στην ανθρώπινη προσπάθεια για πολιτισμό.

Πηγαινοερχόμασταν ανά 10 μέρες από το κτήμα, άνοιγα την τηλεόραση και άκουγα για.. φόνους, κλοπές, βασανισμούς ζώων..

Σταματάω εδώ και τώρα όσα σας πότισα άσχημα .. ο καύσωνας με διέλυσε είναι αλήθεια ψυχικά και σωματικά , και θέλω μόνο να σας πω πόσο λυπάμαι για όσους από εσάς σας χτύπησε η φωτιά, η αρρώστια, ο ..θάνατος ακόμη.. λυπάμαι.. λυπάμαι.. κλαίει η ψυχή μου για σας... Προσεύχομαι για όλους σας.. ελπίζω για όλους σας.. ελπίζω ακόμη και για μένα..

Φίλοι μου ας προσπαθήσουμε να δούμε την.. συνονόματη.. αχτίδα στο σκοτάδι των γεγονότων, εγώ.. σας ορκίζομαι.. προσπαθώ.. όσο μπορώ..

                              Αχτιδένια φιλάκια