Πέμπτη 5 Αυγούστου 2021

Γυρίζοντας χωρίς...χαμόγελα..

 


Περίμενα τον γυρισμό μου στο μπλοκόσπιτο εντελώς διαφορετικά είναι αλήθεια.. Ομολογώ πως πληκτρολογώ στον υπολογιστή μου μετά από ..μήνες θα έλεγα, απίστευτο αν μου το λέγανε πριν λίγα χρόνια.. Δυσκολεύομαι ακόμη και να πληκτρολογήσω.. ομολογώ , όμως αυτό είναι το λιγότερο που επηρεάζει την ψυχολογία μου αυτό το καιρό. 

Μισώ την απαισιοδοξία, μισώ την γκρίνια και την μιζέρια και έτσι μισώ τώρα αυτά που με πλημμυρίζουν και με κάνουν να γράφω τέτοιες φράσεις. Πάντα έβλεπα αχτίδες ακόμη και στα πιο σκοτάδια, να πάρει η ευχή γιατί δυσκολεύομαι τώρα να τις βρω; Όπου και να κοιτάξω φίλοι μου βλέπω γύρω μου καταστάσεις τόσο άσχημες , δύσκολες, απαίδευτες κι εγώ δεν μπορώ παρά απλός εγωιστικός θεατής να κοιτάζω φωτιές, θανάτους,  καταστροφές σπιτιών, καμένων ζώων, απελπισμένων θυμωμένων ανθρώπων να παλεύουν με οργή και συναισθήματα .. πόνο.. απελπισία..

Κι αυτό το καλοκαίρι όσο και να το πάλεψα δεν ήταν όπως το περίμενα ή μάλλον όπως το ..ήθελα. Παράγοντες πολλοί, όλοι αρνητικοί κι εγώ πιστέψτε με να προσπαθώ να τους αλλάξω, να τους κάνω να φαίνονται βατοί. Προσπάθησα φίλοι μου, μπήκα στη θάλασσα έστω με βοήθεια, κέντησα, μαγείρεψα, έκοψα τις ειδήσεις, παρηγόρησα φίλες που τους έτυχαν τα.. ακατόρθωτα.

Έβγαζα φωτογραφίες σε δικά μου κατορθώματα όταν τα χέρια μου με βοηθούσαν παρέα με το πείσμα της θέλησης μου και ονειρευόμουν να σας τα δείξω.. 



Τι εγωιστική στάση εκ μέρους μου πραγματικά. Ένα μήνυμα , ένα σχόλιο μιας φίλης που ανησυχούσε για μένα με έκανε να δακρύσω είναι αλήθεια, όπως και τα άπειρα κατά διαστήματα τηλεφωνήματα σας.. Σκέφτηκα πως είναι δώρο για μένα να υπάρχουν φίλες, άνθρωποι από Αγγλία, Γερμανία και.. Καναδά ( Θεούλη μου!!) να μου στέλνουν μηνύματα και απίστευτο να ακούω μία άγνωστη φωνή και να ρωτάω δειλά.. παρακαλώ ποιος είναι;

Με φώτισαν με χαμόγελο φωτογραφίες από την Κίμωλο που μου έστειλε η μία κόρη μου, ήταν σαν ένα φως ελπίδας στην ανθρώπινη προσπάθεια για πολιτισμό.




Πηγαινοερχόμασταν ανά 10 μέρες από το κτήμα, άνοιγα την τηλεόραση και άκουγα για.. φόνους, κλοπές, βασανισμούς ζώων..

Σταματάω εδώ και τώρα όσα σας πότισα άσχημα .. ο καύσωνας με διέλυσε είναι αλήθεια ψυχικά και σωματικά , και θέλω μόνο να σας πω πόσο λυπάμαι για όσους από εσάς σας χτύπησε η φωτιά, η αρρώστια, ο ..θάνατος ακόμη.. λυπάμαι.. λυπάμαι.. κλαίει η ψυχή μου για σας... Προσεύχομαι για όλους σας.. ελπίζω για όλους σας.. ελπίζω ακόμη και για μένα..


Φίλοι μου ας προσπαθήσουμε να δούμε την.. συνονόματη.. αχτίδα στο σκοτάδι των γεγονότων, εγώ.. σας ορκίζομαι.. προσπαθώ.. όσο μπορώ..

                              Αχτιδένια φιλάκια 


7 σχόλια:

Giannis Pit. είπε...

Η εξομολόγησή σου αλλά και το άνοιγμα της καρδιάς σου Γεωργία μου, δεν έχουν ίχνος εγωισμού. Αν είναι δυνατόν να υποστηρίξει κανείς κάτι τέτοιο. Στο έχω ξαναπεί ότι η στάση ζωής και σκέψης σου αποτελούν για μας οδηγό. Να μάθουμε να είμαστε δυνατοί, να αγαπάμε, να παλεύουμε, να ξεπερνάμε δυσκολίες, να δημιουργούμε. Εσύ μας το δίνεις καλή μας φίλη και εσένα έχουμε οδηγό σε όλο αυτό να το ξέρεις.
Περνάμε δύσκολες στιγμές αλλά πάντα η ζωή έχει τη δύναμη να κάνει τις υπερβάσεις της.
Την καλησπέρα μου.

Ανώνυμος είπε...

Αισθάνομαι πολύ άσχημα όταν βλέπω την τεράστια οικολογική καταστροφή.....όταν σκέφτομαι τον κόσμο που υποφέρει, κι είναι πολλοί.....και γιατι μόλις ανακάλυψα οτι κάποιος μου δηλητηρίασε τα γατιά μου..Αισθάνομαι εκμηδενισμένη αλλα αύριο ειναι άλλη μέρα πρέπει να προχωρούμε.

Χελώνα είπε...

Καλώς ήρθες "επιτέλους" Αχτίδα μας, μήπως και δούμε λίγο φως μεσ τη μαυρίλα που μας περιβάλλει. Μας έλειψες! Και του χρόνου καλύτερα. Τέλος τα σουλτούκια (για την ώρα).

ΡΙΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ είπε...

Γεωργια μου μαυρισε η ψυχη μου.δεν μπορω να βλεπω τηλεοραση δεν αντεχω να βλεπω ζωα καμενα εγκατελλειμμενα περιουσιες στη φωτια ..απογνωση.δεν ξερω ασ μας λυπηθει ο Θεος.Να εισαι καλα φιλεναδα μου φιλια πολλα.

Ανώνυμος είπε...

Έχει μαυρίσει η ψυχή μας...Φοβόμαστε μην ακούσουμε μέσα στη νύχτα το 112.
Επαληθευονται όσα έχουν πει οι Αγιοι. Θα πληρώσουμε την απομάκρυνση μας απ το Θεό.
Μόλις τώρα ειπε στον ΑΛΦΑ ότι έκανε εντύπωση στη ρεπόρτερ ότι σε ένα μεγάλο πεδίο πυρκαγιων-εμπρησμων που κινήθηκε 4 μέρες ειδε πολλά σπίτια καμμένα αλλά καμμια εκκλησια περνούσε η φωτιά δίπλα τους και εμεναν ανέγγιχτες όπως και το μοναστήρι του Οσιου Δαυίδ. Κάποιο μήνυμα μας στέλνει ο Θεός κι όποιος κατάλαβε....

ANNA FLO είπε...

Δύσκολες ώρες για τόσους συνανθρώπους μας αλλά και για μας που δεν άγγιξε η φωτιά...ακόμα. Γιατί θα ρθουν τα χειρότερα το χειμώνα...
Όμως άνοιξες το μπλογκοσπιτάκι σου και ξεπρόβαλλαν οι αχτίδες μαζεμένες. Να σαι καλά
Και εγώ στο νησί μου είμαι και βλέπω τηλεόραση και κλαίω...
Να σαι καλά Γεωργία μου δυνατή παρόλες τις αντιξοότητες

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Ακριβώς τα ίδια συναισθήματα νιώθουμε όλοι μας φιλενάδα ένα μεγάλο κρίμα για ότι κάηκε και δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα, απλά μόνο λύπη για τους κόπους μιας ζωής των ανθρώπων που χάθηκαν...
Το καλό είναι ότι δεν χάθηκε καμία ζωή και αυτό είναι παρήγορο μέσα στην ζοφερή αυτή κατάσταση...τα υλικά, καλά να είναι οι άνθρωποι θα ξαναφτιαχτούν...
Δεν παύει όμως να είναι μεγάλη η καταστροφή στο περιβάλλον!!
Ας ελπίσουμε αχτίδα μου, να μην ξαναζήσουμε τέτοιες εικόνες και η φύση να κάνει αυτό που ξέρει καλά...να αναγεννηθεί από της στάχτες της!
ΜΑΚΑΡΙ...
Προσπάθησε να είσαι καλά και θα τα καταφέρουμε για μια ακόμη φορά.. ο άνθρωπος έχει απίστευτες δυνάμεις επιβίωσης, είναι το πιο δυνατό πλάσμα επάνω στην γη!!
Την αγάπη μου πάντα στέλνω σου με μια αγκαλιά!! ❤ 🤗