Μια καλημέρα να σας πω..

 

Σκεπτόμουν τι φωτογραφία να βάλω, τι να νέα να σας πω .. αυθόρμητα ανέβασα την ανθισμένη ρίγανη που μοσχοβολάει και η ανθρώπινη λαιμαργία την φαντάζεται επάνω σε..ψητά παϊδάκια κι εγώ ..απλά την μυρίζω και χαζεύω τις μελισσούλες που παίζουν λες κρυφτό ανάμεσα της.

Τα νέα μου είναι..συνήθη..απλά..ίσως βαρετά..μα ειναι..δικά μου, οι ώρες μου, οι μέρες μου. Ξέρετε καθημερινά παλεύω με πράγματα που δεν δείχνω εδώ, βλέπετε είμαι άνθρωπος που χαμογελώ ασταμάτητα, μόνιμα θα έλεγα, γελώ , φλυαρώ.. και όταν το καλοσκεφτώ το ίδιο κάνω με τα προβλήματα μου. Που τα σκέφτεσαι λέτε τώρα.. Νομίζω πως ο ..αέρας και το πράσινο ολόγυρα μόνο ηρεμία και περισυλλογή φέρνει. Μη νομίζετε πως κάνω πολλά, δεν έχω τις δυνατότητες εκτός από ένα..ψιλοκαθάρισμα στο τροχόσπιτο, μαγείρεμα , και το κέντημα μου που το..τυρανάω!

Η ψυχική μου διάθεση βλέπετε έχει μπόλικες εναλλαγές ανάλογα πως είμαι, αν στέκομαι καλά, αν πονάω, αν δεν χρειάζομαι μπαστούνι, αν έσπασα το αγαπημένο φλιτζάνι του Δημήτρη .. πάλι!!! Έτσι κάθομαι στο κόκκινο καναπέ μου έξω και.. κεντάω! Χαζεύω τα πουλάκια, τα δύο μου αγροτόσκυλα των 2 μεγεθών, την σαυρούλα που έχει βρει και τρυπώνει μέσα από την σίτα και κάνει την Κάντυ να παθαίνει αμόκ να την πιάσει.

Δυστυχώς έχασα ένα θέαμα που είδαν ο άνδρας μου και ο γείτονας έξω από την πόρτα του κτήματος και που δεν ξέραμε ότι υπήρχε. Είναι ο.. Τυφλίτης, μοιάζει με φίδι μα είναι μεγάλη σαύρα πάνω από 120 εκατ. Έχει βλεφαρίδες και ανοίγματα ακουστικών πόρων. Είναι όμως εντελώς ακίνδυνο αφού έτρεξαν όλοι σε μένα να δω στο ιντερνετ τα σχετικά. Όχι, δεν φοβάμαι αν ρωτάτε... μόνο τις κατσαρίδες!

Η κουβεντούλα με τις γειτόνισσες που έρχονται δύο φορές την ημέρα είναι η νότα που νοστιμίζει την ηρεμία. Η κάθε μία λέει τα δικά της προβλήματα και η μία παρηγορεί την άλλη ή γελάει με τα μικροπαθήματα που είναι πάντα αρκετά για να το διασκεδάζουμε. Πέρσι πήγα μαζί τους να μαζέψουμε τσάι και βότανα, φέτος δεν μπορώ.

Όμως φίλοι μου πάντα κάτι γίνεται και με κάνει να νοιώθω όμορφα,  σήμερα ξύπνησα όπως πάντα με την  Ανατολή στο παράθυρο μου και βλέποντας αυτή την ομορφιά αγκάλιασα το μαξιλάρι μου ( ένα από τα πολλά που με βοηθούν να κοιμάμαι χωρίς προβλήματα ) και σκέφτηκα πόσο ευτυχισμένη και πάνω από όλα τυχερή είμαι γι'αυτή τη στιγμή.  Η Κάντυ ανεβαίνει και ξαπλώνει σαν λαγουδάκι στο στήθος μου και βάζει το μυτάκι της στο δικό μου! Τότε της λέω : - τρέχα, τρέχα έξω να βρεις τον Κανέλλο και για τα.. σχετικά! Λοιπόν γυρίσαμε σήμερα λόγω βροχών και για την..τζούρα μας από τσιμέντο και τα σχετικά και..βλέπουμε. Η ζωή είναι απρόβλεπτη.

Πάντως διαβάζω ένα βιβλίο ..σοβαρό, η ζωή του πατέρα ενός φίλου που παρακολουθεί το μπλοκόσπιτο μου! Στέλεχος της ΕΑΜ και φυλακίσεις ..είναι και μεγαλούτσικο μα θα το τελειώσω αν και δεν αντέχω φίλοι μου δυσάρεστες αληθινές εικόνες. Σας υπόσχομαι όταν το τελειώσω σχετική ανάρτηση! Την ημέρα που μου το έστειλαν δωράκι μου ήρθε συγχρόνως ακόμη ένα από την φίλη Ράνια...την γνωστή. Ήρθε και έδεσε γιατί βιβλίο χωρίς σελιδοδείκτη κεντητό με..Κάντυ δεν γίνεται! 

Πέστε μου ότι δεν υπάρχει κάποιος ψηλά που με αγαπάει; Τελικά...πάλι σας ζάλισα, μα βρε παιδάκι μου αυτή η φλυαρία μου όταν νοιώθω όμορφα δεν σταματάει.  Στις μαύρες μου απλά.. δεν γράφω!

                   Αχτιδένια φιλάκια