Δευτέρα 14 Ιουνίου 2021

Σκέψεις, προβληματισμοί.


 Εχω αποδεχθεί πλέον την καινούργια κατάσταση του καιρού από εδώ και πέρα φίλοι μου γιατί κακά τα ψέμματα είναι " δικό μας " έργο και το χειρότερο...κληρονομούμε αυτό το έργο στις  επόμενες γενιές που πρέπει δυστυχώς να το αντιμετωπίσουν.

Τα βράδια εδώ στο κτήμα με διπλές κουβέρτες ,τα πρωινά στις...7 ( ναι..τέτοιες  ώρες!)  με φούτερ και σε λίγο βγαίνουν αυτά και μπαίνουν τα.. κοντομάνικα και..σε λίγο μέχρι τις 6 ήλιος δυνατός και... ραντούλα! Η Θεσσαλονίκη χαμός από τη βροχή, εδώ ολόγυρα σαν ένα κλυός κεραυνοί και αστραπές κι εμείς.. στη μέση.. με απλή βροχούλα μίας ώρας! Δεν θέλω να πω το..καθιερωμένο της ηλικίας μου: - παλιά τέτοιο καιρό λιαζόμασταν....

Όπου και να κοιτάξεις φίλοι μου πλέον παντού σκουπίδια πεταμένα, ακόμα και στα βουνά και στα χωριά,  δοκιμές όπλων στη θάλασσα και ποιός ξέρει πόσα άλλα χημικά πέφτουν στις θάλασσες. Εδώ στο κτήμα παρέα μου όσο ο Δημήτρης δένει τις ντομάτες και τις πιπεριές του, το τραντιστοράκι μου και διάφορες συνεντεύξεις. Κράτησα τα λόγια κάποιου ειδικού που τον ρώτησαν για τις θάλασσες : -  Από εδώ και πέρα οι επόμενες γενιές θα παλεύουν με .. μεταλλάξεις ψαριών, με είδη άγνωστα στη Μεσόγειο μας όπως το λαγόψαρο και είδη καρχαριών άγνωστα μέχρι τώρα... Πρέπει να το κατανοείστε..το μέλλον γι'αυτά θα είναι άγνωστο για σας , δεδομένο για αυτούς...

Προς το παρόν όλοι εμείς ας δείξουμε απλά και μόνο ανοχή στο παρόν, υπευθηνότητα στη καθημερινότητα μας με τις ενέργειες μας που καθορίζουν το αύριο. Σκουπίδια, μπαταρίες, ανακύκλωση, περιττές συσκευασίες. Θα φανώ γραφική αν θυμηθώ το..δίχτυ για ψώνια που μου έδινε η γιαγιά μου για τον μπακάλη;

Η φύση είναι γεναιόδωρη φίλοι μου, παλεύει..με καιρό και χημικά κόντρα..φέτος σας είπα η παραγωγή στα δένδρα μας ελάχιστη... σχεδόν ανύπαρκτη μα για μας τους δύο ένα ... μεζεδάκι από ροδάκινα, κεράσια μετρημένα στα δάκτυλα και βύσσινα που αγαπώ. Ελπίζω στα Τζίτζιφα , τα χειμερινά μούσμουλα που είναι γεμάτα. Τα σμέουρα και τα καλλιεργημένα βατόμουρα γεμάτα..τυχαίο; είναι άγρια όλα τους, δεν χρειάζονται ραντίσματα και η αντοχή τους μεγάλη.


Είναι θλιβερό για τον Δημήτρη μου να βλέπει τις φορτωμένες κερασιές γεμάτα σκουλίκια χωρίς το ράντισμα δωράκι για τα πουλιά πλέον. Έτσι τα κάνουμε συνοδία στο  πρωινό με τη ζεστή σοκολάτα που ετοιμάζω στον Δημήτρη και την δική μου Λουΐζα, χα χα και απογευματινό δρόσισμα. 
Ο άνδρας μου κόβει τριαντάφυλλα για...χάρη μου και η γειτόνισσα τον μαλλώνει με την χαρακτηριστική της φωνή όταν έρχεται για κουβεντούλα : - Πάλι τα έκοψες; αν ήσουν άνδρας μου θα σε κυνηγουσα! ( λατρεύει τα λουλούδια της, έχει υπέροχο κήπο).



Η Κάντυ δεν νοιάζεται για τέτοια, γλεντάει την ελευθερία και παιδεύει τον Κανέλλο κι εμένα που κάθε βράδυ βουρτσίζω και μπανιαρίζω. 




Άρχισα και νέο κέντημα, σχέδιο ανύπαρκτο σε χαρτί, απλά από το μυαλό μου! Για ποιόν τα κάνω; ...η νευρολόγος μου επιμένει σε συνεχή κίνηση στα δάκτυλα μου.. μα το αγαπώ κι όλας. Λοιπόν ένα μαξιλάρι λέω να γίνει αυτό με ότι περισεύματα κλωστών έχω, ανακύκλωση δεν είπαμε;...



Ερχόμαστε, γυρίζουμε, ξαναερχόμαστε..ευτυχώς μόνο 30 χλμ από το σπίτι μας και αυτή η αλλαγή μας δίνει την χαρά της προσμονής για το κάθε αύριο.

Φίλοι μου όπως πάντα από μένα..Αχτιδένια Φιλάκια!



7 σχόλια:

fish eye είπε...

Θα ξεκινήσω από το ευχάριστο και απολαυστικό κέντημα και δες πόσο χρήσιμο αποδεικνύεται εξάσκηση στα δάχτυλα, το μυαλό, ψυχοθεραπεία, ηρεμία κλπ
Το περιβάλλον πάντα θα επιβαρύνεται νομίζω πάει καιρός που δεν κάνουμε τίποτα για αυτό, επειδή είμαστε αχαρακτήριστοι δεν το συζητώ.
Δεν βλέπω την ώρα να ξεκινήσω να πηγαίνω καθημερινά στη θάλασσα, να βρω στη φύση την δική μου γαλήνη και ηρεμία.
Η ζωή σας να είναι γεμάτη τριαντάφυλλα κι ας είναι κλεμμένα, καλημέρα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

fich eye. Όχι κορίτσι μου, δικά μας τα τριαντάφυλλα απλά η γειτόνισσα δεν θέλει να κόβουμε ούτε τα δικά μας!

ANNA FLO είπε...

Τον πλανήτη τον καταστρέψαμε τελείως Γεωργία μου.Τώρα θα υποστούμε τις συνέπειες και τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα μας μνημονεύουν αρνητικά για ό,τι κάναμε.
Ωραίο το κτήμα σας και ας μην έχει κάνει καρπούς φέτος. Βολευτείτε με όσα έχετε και απόλαυσε την ηρεμία, την ησυχία και το πράσινο.
Ο Ιππότης σου με τα τριαντάφυλλα είναι πρώτος και καλύτερος όλων.
Η Κάντυ ξέρει να απολαμβάνει. Μελαγχολεί όταν γυρνάτε στη Θεσσαλονίκη; Η δικιά μας όταν γυρνάμε από το εξοχικό ξαπλώνει πίσω από την πόρτα και μένει έτσι μελαγχολική για καμιά βδομάδα.
Με το καλό να ξαναπάτε
Ο καιρός χάλια όμως αλλά τελειώνει αυριο είπαν

Giannis Pit. είπε...

Χαίρομαι για τις ευαισθησίες σου, χαίρομαι για τις απόψεις σου, χαίρομαι για την τρυφερότητα του Δημήτρη. Γεωργία μου, κοίτα να χαιρόσαστε τις στιγμές σας. Είναι μοναδικές. Ξέρω, αφουγκράζομαι την αγωνία σου, είναι και δική μας. Δυστυχώς η εμπορευματοποίηση της φύσης οδηγεί σε εγκλήματα που θα πληρώσουμε στο μέλλον. Αλλά, προέχει, όπως ακούς το μέλλον των ...επενδυτών.
Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη. Φιλιά πολλά.

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Αυτό το να μπορείτε να ξεφεύγετε από την πόλη, όσο όμορφη και να είναι φιλενάδα, απολαύστε το
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τύχη να μπορείς να απολαμβάνεις τους κόπους σου ας είναι και δυο χούφτες...περνάνε τα χρόνια γρήγορα τόσο όσο δεν φαντάζεσαι...
Επί είκοσι χρόνια κάναμε ακριβώς το ίδιο με σας, αλλά και σαν δουλειά.. τώρα πια δεν μπορούμε οπότε απολαύστε αυτό που έχετε στο έπακρο φιλενάδα μου!!
Οσο για το πως έχουμε καταστρέψει το περιβάλλον είναι δεδομένο και το τι χάλι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας ...μακάρι εκείνα να τα καταφέρουν καλύτερα!!! την αγάπη μου πάντα φιλιααα 😘

Αννίκα είπε...

Στο κτήμα έχει άλλον ορίζοντα, άλλον αέρα, άλλα χρώματα η μέρα σου, δεν σε πλακώνει το σούρουπο. Κρεμάς τις έγνοιες σου στο πιο ψηλό δέντρο και όταν φεύγεις για την πόλη εκεί τις αφήνεις, να ρίχνουν σπόρους στα πουλιά. Έτσι κι αλλιώς δεν τις χρειάζεσαι, αρκετές μάζεψες τόσα χρόνια.
Έχει πολλά τερτίπια ο καιρός, μα μήπως δική μας δεν είναι η ευθύνη. Τόσα καμένα δάση, τόσα σκουπίδια, τέτοια ανοικοδόμηση, πως να μην πάει στο χειρότερο η φύση. Εκεί (στο κτήμα) τουλάχιστον σπέρνεις ελπίδες, στο ξύπνημα της μέρας ακούς κι ένα πουλί που κελαηδάει. Κάτι είναι κι αυτό, το πιο σημαντικό ίσως μετά την υγειά μας.
Να είσαστε καλά Γεωργία μου, να απολαμβάνεται τις ομορφιές σας.
Καλημέρα!

Σεβάχ ο Θαλασσινός είπε...

Γιωργία μου, με ταξίδεψες!! Τι ωραία που τα περιγράφεις -ένιωσα πως ήμουν κι εγώ εκεί!

Έχεις απόλυτο δίκιο: πρέπει να προσέχουμε τη γη μας. Όσο περνάει τουλάχιστον απ'το χέρι του καθενός μας... Όσο δεν την προσέχουμε τόσο οι ισορροπίες διασαλεύονται. Ας ευχόμαστε και ας προσπαθούμε ο καθένας όσο μπορεί.

Αυτό με το δίχτυ που λες, το έβλεπα στις παλιές ελληνικές ταινίες και το ήθελα κι εγώ. Προς το παρόν, βολεύομαι με τις πάνινες σακούλες (για τα ψώνια).

Να είστε καλά όλοι σας!
Ευχές πολλές και δροσερές καλημέρες!

υγ: Δεν σε επισκέπτομαι όσο συχνά θα'θελα. Μα κάθε φορά που φεύγω από το e-σπιτάκι σου νιώθω αναζωογονημένος :)