Ότι στερηθήκαμε....

 

Ξαφνικά λες και έφυγε κάτι βαρύ που μας πλάκωνε, ο ουρανός μου φάνηκε πιο γαλανός από αυτόν που πίστευα και όποιο συννεφάκι τολμούσε..ναι..τολμούσε να εμφανιστεί φυσούσα δυνατά να φύγει. Μου θύμησε την εποχή που φυσούσα στην αγκαλιά του μπαμπά μου τον συρμάτινο κυκλάκι που μου είχε φτιάξει και αφού το βουτούσε στην μπόλικη σαπουνάδα από το..Τρύλετ της μαμάς μου έλεγε: - Φύσα δυνατά και γέμισε μπουμπουλήθρες το δωμάτιο...άστες να το γεμίσουν, μη στεναχωρεθείς που σκάνε.. θυμήσου πως μπορείς να φτιάξεις όσες θες!

Πέρασα και ίσως περάσω ακόμα μία δύσκολη περίοδο φίλοι μου, το θέμα είναι να την περνάς χωρίς να την δείχνεις γύρω σου, να σκέπτεσαι και να ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά...να σηκώνεσαι...να μη γονατίζεις.

Ξάφνου λοιπόν τα sms έγιναν παρελθόν , ξάφνου η πόρτα άνοιξε κι εγώ την θαύμασα ανοιχτή έστω και αν δεν είχα να πάω πουθενά. Ξάφνου ,σαν όνειρο μπήκα σε μία αγκαλιά που με έσφιξε επάνω της και μου είπε: - μου έλειψες. Τότε νοιώθεις, μετράς και συνειδητοποιείς πως πέρασε πάνω από 1 1/2 χρόνο που αγκάλιασες εσύ κάποιον, που σε αγκάλιασε κι εκείνος χωρίς μάσκα , σε φίλησε κι εκείνος!

- Εγώ δεν σε φιλώ; δεν μετράει η δική μου αγκαλιά;...είπε κάποιος με παράπονο!

-Εσύ είσαι...δεδομένο απόκτημα ..εγώ επιθύμησα όσα μου έλλειψαν, όσα μου απαγόρεψαν. 

Είναι μία αρχή αυτή η πόρτα που άνοιξε, αυτή η αγκαλιά του παιδιού σου. Τελικά είμαι ένα τυχερό πλάσμα, πήρα μπόλικη αγάπη από κάθε μεριά και θα φύγω "γεμάτη" . Και η τυχερή μου εβδομάδα που άρχισε με μία όμορφη γαρδένια που η φίλη μου Τζένη για τη γιορτή μου..

Της λέω γλυκές καλημέρες και πόσο περιμένω τα υπέροχα άνθη της. Τζένη ευχαριστώ!

Συνεχίστηκε με ένα μεγάλο πακέτο από τη φίλη Άννα ( Ατενίζοντας ..) σήμερα το απόγευμα. 

Ένα υπέροχο ξύλινο κουτί γεμάτο με λιχουδιές όπως ..αρμόζει..σε ένα παιδί σαν κι εμένα! Τι να πω..πως μπορώ να βάλω βαθμό σε συναισθήματα. Μία φίλη η Άννα από τις τόσες εδώ μέσα .. γνωστές , φίλες, απλά ονόματα μερικές, ψευδώνυμα, μορφές που προσπαθείς να σχηματίσεις με πινέλα στον καμβά του μυαλού σου, μα που αγαπάς και το κυριότερο..σ'αγαπούν, σε νοιάζονται τόσο που σου φτιάχνουν ένα όμορφο πακέτο, σου το στέλνουν με κούριερ γιατί σκέπτονται την αδυναμία σου πια για να πας στο ταχυδρομείο.....

Ευχαριστώ Άννα μου και όσες αυτές τις μέρες μου λέγατε στο τηλέφωνο με .. νοιάξιμο...τι κάνεις; ..πως είσαι; ...γιατί δεν γράφεις;

Να σας δείξω και την Κάντυ μου που αναγκάστηκα να κουρέψω γιατί αυτό το βούρτσισμα 10 φορές την ημέρα στο κτήμα δεν υποφέρεται φίλοι μου.

Μία σύντομη βολτίτσα στο κτήμα σήμερα, ο Δημήτρης μου έκοψε το πρώτο ροζ μυρωδάτο τριαντάφυλλο και μου έδωσε τα πρώτα κεράσια στη χούφτα μου!

Η χρονιά στα δένδρα φέτος ήταν πληγωμένη όπως και η καθημερινότητα μας. Φέτος δεν θα έχουμε κεράσια και ροδάκινα, τα άνθη καήκανε με τους στιγμιαίους παγετούς δυστυχώς. 

Φίλοι μου ας ελπίσουμε σε... ανοιχτές πόρτες, σε γαλάζιους ανέφελους ουρανούς, σε αγκαλιές και έστω..με τη μάσκα στη ζωή μας. Δείξτε υπευθηνότητα, κάντε ότι καλύτερο μπορείτε ώστε αυτό το αόρατο τέρας να γίνει καπνός και να χαθεί. Δείξτε υπευθηνότητα για τους γύρω σας αρχίζοντας από εσάς τους ίδιους. Όλα αξίζουν να τα κάνουμε για αυτή την...ανοιχτή πόρτα, τον ανέφελο ουρανό και την..αγκαλιά που τόσο στερηθήκαμε.

        Αχτιδένια Φιλάκια