Ελάτε να τα πούμε.. να με ακούσετε.. καραντίνα είναι αυτή..

                        

Από την.. καραντίνα του σπιτιού μας σας στέλνουμε φιλάκια και θεωρίες για.. υπομονή! Θα μου πείτε τι σας ενδιαφέρει.. όμως τα είπαμε παιδιά το μπλοκόσπιτο μου είναι καναπές για κουβεντούλα, βάζουμε στο.. τραπέζι τις σκέψεις μας, τις .. γκρίνιες μας και ανακαλύπτουμε πόσο "δεμένοι" ήμαστε οι δυο μας αφού ακόμα και τις δύσκολες μέρες ιδιαίτερα από μένα τις ξεπερνούμε μαζί. 

Η οικογένεια της κόρης μου κρυωμένοι όλοι τους, τα εγγόνια δεν τα βλέπουμε εκτός από την μεγάλη εγγονή που μένει εδώ και καιρό από την πρώτη καραντίνα στο μικρό μας στούντιο που το είχαμε για φιλοξενία φίλων στη πολυκατοικία μας. Η άλλη κόρη στην Αθήνα με τον άνδρα της την βλέπουμε μόνο στο skype , έτσι όπως καταλαβαίνετε ήμαστε οι δυο μας.. η μάλλον οι τρεις μας  με την Κάντυ που περνάει την κλεισούρα μαζί μας. Μέχρι χαλάκι της έπλεξα για να περνάει η ώρα..

               

Μη νομίζετε πως είμαι στεναχωρημένη ή πεσμένη όπως λένε, απέκτησα ή μάλλον.. αποκτήσαμε μία διάθεση να δεχόμαστε τα άσχημα με ηρεμία και στωικότητα φίλοι μου. Άλλωστε.. υπάρχει η τηλεόραση για να κουνάει τα.. ύδατα της ηρεμίας μου αφού βλέποντας τρέιλερ μιλάω και ..βρίζω μόνη μου!

Μόλις είπα φίλοι μου  Δόξα το Θεό τελείωσε αυτό το μπάτσελορ που βέβαια δεν έβλεπα μα που φροντίζουν οι διαφημίσεις να μας το δείχνουν. Μόλις λοιπόν πανηγύριζα .. να αμέσως λέει το καινούργιο και..άκουσον άκουσον..μέσα σε μία ημέρα 1000 αιτήσεις για συμμετοχή!!!!!!!

                           

Συμπέρασμα.. ή εγώ είμαι δύστροπη και με τσατίζει η έλλειψη αξιοπρέπειας ή.. ο κόσμος άλλαξε και μάλλον .. δεν χωράω μέσα σε αυτόν. Α! είναι και το άλλο.. νέο τέτοιο παιχνίδι με 12 ζευγάρια που θέλουν να αποδείξουν πως ..αγαπιούνται βγάζοντας στη φόρα ενώπιον όλου του κόσμου που παρακολουθεί τα εσώψυχα τους. Έλεος φίλοι πέστε μου ότι είμαι φυσιολογική; 

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι άραγε δεν έχουν κάτι άλλο να γεμίσει το κόσμο τους; Ζούμε καταστάσεις που χρειάζονται ¨κότσια" για να τις ξεπεράσουμε. Φίλοι μου ξέρετε καλά πως στη κυριολεξία "παλεύω" με την Πάρκινσον και τον "εαυτό μου"  εδώ και χρόνια. Κάθε χρονιά είναι ένα σκαλοπάτι στη δυσκολία μα χαμογελώ, κρύβω καταστάσεις, προσαρμόζω κινήσεις και κάθε μου θρίαμβος κόντρα της είναι στεφάνι ελιάς στο κεφάλι μου. Ακόμα και ο ίδιος μου ο άνδρας δεν ξέρει τι πραγματικά παλεύω εδώ και χρόνια γατί δεν τον άφησα ποτέ να νοιώσει στο πετσί του πόσο δύσκολο μου είναι να πηγαίνω την Κάντυ βόλτα, να φροντιζω τα δικά του φλαρμακα να ..κεντήσω, να πλέξω, να φτιάξω κατασκευές, να μη μου πέφτουν τα .. μανταλάκια, να μαζεύω άπειρες φορές τα μαχαιροπίρουνα που μου πέφτουν. Είμαι όμως περήφανη με τον εαυτό μου που τα κρατώ μέσα μου όλα αυτά με ..εξαίρεση ίσως κάποιες στιγμές εσάς γιατί ίσως.. η ανωνυμία έχει τα καλά της. 

Δεν θέλω να λέω πια αν μπορώ πόσο διαφορετικά είναι αυτά τα Χριστούγεννα, γιατί έχω μέσα μου, στη ψυχή και στο μυαλό μου όλα τα " γεμάτα" Χριστούγεννα που ζήσαμε ο Δημήτρης κι εγώ μέσα σε ένα σπίτι πάντα ορθάνοιχτο για κόσμο. Ήμαστε οι .. τελευταίοι πια σε ηλικία φίλοι μου μα χαιρόμαστε που ήμαστε μαζί, έτσι όπως ήμαστε. Κάθε πρωί λέω Ευχαριστώ και κάθε βράδυ το λέω ξανά.     Λοιπόν.. με χαμόγελο, κρατάμε γερά, μαγειρεύουμε για τους δυο μας, βλέπουμε ταινίες και ντοκιμαντέρ , σειρές και ελάχιστες ειδήσεις, μπαίνω στα μπλοκόσπιτα σας και μετά λέω τα νέα στον άνδρα μου ! 

Δεν ξέρω αν φθάσατε μέχρι το τέλος της σημερινής λογοδιάρροιας μου μα αν το ..παίξατε ήρωες και διαβάσατε την κουβεντούλα μου τότε.. σας αγαπώ ακόμα πιο πολύ. 

                          Αχτιδένια φιλάκια