Κάνοντας λογαριασμό..

                        

Τελειώνει ένας ακόμη μήνας , δεν το συζητάω.. δύσκολος.. πολύ δύσκολος και όπου διαβάζω κείμενα ψυχοπλακώνομαι γιατί η διάθεση και η ψυχική κατάσταση όλων κάνει .. κύκλους στα ίδια προβλήματα.

Όμως αντιδρώ φίλοι μου.. μέσα σε όλα αυτά θέλω να δω το ποτήρι μισογεμάτο, να προσπαθήσω να σας δώσω το σπρώξιμο να βγάλετε από τη ψυχή σας το μαύρο πέπλο και να του δώσετε χρώμα. Δεν θα σας πω εξυπνάδες πως τίποτε δεν έχει αλλάξει, πως αυτά τα Χριστούγεννα είναι ίδια με τα τόσα που πέρασαν, εγώ ιδιαίτερα δεν μπορώ να ξεφύγω από το δικό μου παρελθόν χωρίς να το θέλω φέρνοντας εικόνες ζωής και κεφιού.. Μετά σκέπτομαι πως ότι είναι να συμβεί στη ζωή μου θα γίνει είτε το θέλω είτε όχι οπότε.. γιατί να ψυχοπλακώνομαι;

Μέσα στη τόση μου απραξία ξαφνικά η Ποδηλάτισσα μου έφερε το σπρώξιμο που ήθελε η ψυχή μου: - Σε χρειάζονται.. η Πρωτοβουλία για το παιδί σε χρειάζεται και ήταν για μένα το δώρο που ήθελα.

Μπήκα στο εργαστήρι μου και κοίταξα τα υλικά μου.. τελειώνουν φίλοι μου , δυστυχώς τελειώνουν ,μα δεν μπορεί είπα.. κάτι θα βρεθεί να φτιάξω στα γρήγορα πριν την προθεσμία.

                

 Λίγα Χριστουγεννιάτικα στεφάνια..

Λίγα στολίδια για το δένδρο..

Λίγα ανοιξιάτικα για ..ελπίδα να ήμαστε εκτός...

Λίγα μαγνητικά για το.. ψυγείο!

Και.. και.. λίγα ημερολόγια, λίγα στολιδάκια.. όσα χωρέσει το κουτί που πρέπει να φύγει το αργότερο μεθαύριο. 

Δεν έχω στολίσει φίλοι μου ακόμα.. για ποιο λόγο σκέπτομαι.. δεν έχω πια παιδιά να τριγυρίζουν στο σπίτι, δεν κάνω γλυκά.. με έχει  βαρεθεί και η γειτόνισσα πια!!! Χθες της πήγα γαλακτομπούρεκο αφού από όλο το ταψί κράτησα 4 κομμάτια για τον άνδρα μου. Θα σας πω στενάχωρο νέο, όταν πήγα στον άστεγο φαγητό μου είπαν πως εδώ και μία μέρα τον πήραν στο νοσοκομείο.... 

Δεν το υπογράφω όμως για το στόλισμα .. ας μπει ο Δεκέμβρης και ίσως βγάλω το.. τεράστιο δένδρο μου του.. μισού μέτρου και κάποια κεράκια που τα είχα κάποτε μεράκι και έκανα συλλογή. 

Λυπάμαι που δεν θα στείλω τα δωράκια που.. ονομάτισα για σας.. μόνο ένα πρόλαβα να στείλω στην αρχή .. τα άλλα με κοιτάζουν δακρυσμένα με παράπονο.. Όμως φίλοι μου προημερών που τόλμησα να κάνω μία βόλτα στο ταχυδρομείο έπαθα το σοκ.. από την ουρά..

Φίλοι μου δεν θα δώσω ευχές για το νέο μήνα.. το πήρα κατάκαρδα πως οι ευχές τελικά πάνε στο βρόντο , όμως.. όμως.. μη χάνετε το χαμόγελο.. όλα θα τελειώσουν κάποια στιγμή και θα γίνουν όπως παλιά που το τεράστιο δένδρο μας στόλιζε το χολ και έλειπε ο.. καταψύκτης!!!Το τραπέζι δεν χωρούσε  τα άτομα, η κουζίνα δεν σταματούσε να ψήνει , τα ταψιά δεν έφθαναν, τα γέλια των παιδιών μας ξεκούφαναν.. τα πακέτα κάτω από το δένδρο.. Είπαμε... όχι σκέψη στα παλιά..

                                             Αχτιδένια φιλάκια