Παίρνω την σκυτάλη από την αγαπημένη φίλη Κλαυδία μαζί με την εικόνα και την λέξη "Δημιουργικότητα" που μου έδωσε και ελπίζω η δυνατότητα μου στη συγγραφή να είναι ανάλογη των προσδοκιών της.
Το διαφορετικό..
Θυμόταν αμυδρά δακρυσμένα μάτια, έκπληκτες μορφές γεμάτα αποστροφή και μουρμουρητά πίσω από τις παλάμες στα χείλη..
-Τι είναι αυτό; πως είναι δυνατόν; δαιμονισμένα πράγματα είναι αυτά, μακριά.. μακριά από εμάς....
Μετά τα μάτια σφάλισαν βυθίστηκαν στη λήθη και ο χρόνος άγνωστος στη μνήμη της. Όταν τα άνοιξε αντίκρυσε το χρυσαφένιο φως που περνούσε μέσα από κλαδιά με καταπράσινα φύλλα και την ζέστανε . Πίσω τους ένα καταγάλανο ατελείωτο χρώμα σαν φόντο στα πάντα , σκέφτηκε πως όλα ερχόντουσαν από εκεί ακόμα και η ανάσα που έμπαινε μάσα της . Ανασηκώθηκε σε ένα σκληρό χώρο γεμάτο με τούφες από κλωστές και μαλλιά. Αργότερα έμαθε πως ήταν ένα κονσερβοκούτι από ψάρια εκεί που την έβαλαν για να την αφήσουν στο δάσος.. Ξάφνου ένας θόρυβος και τσιριχτές φωνές γέμισαν την μοναξιά της , αντίκρυσε δύο όμορφα πλάσματα με λεπτά ποδαράκια σαν κλαράκια, πολύχρωμα φτερά , ματάκια σαν χαντρούλες που την κοιτούσαν με έκπληξη!
-Τι είναι αυτό μαμά; μοιάζει με άνθρωπο μα είναι μικρή πολλή μικρή , όμοια της δεν έχω ξαναδεί. Να τη τσιμπήσω; τρώγεται;
- Φρόνιμα Τσιλιβήθρα , να δούμε πρώτα πως βρέθηκε εδώ, τι είναι και τι χρειάζεται άραγε να την βοηθήσουμε..
Τραβήχτηκε με τη πλάτη σε ένα δένδρο και έκλεισε τα μάτια με τις παλάμες της για να σκεπάσει τα δάκρυα που κυλούσαν.
-Μη φοβάσαι χρυσό μου, δεν θα σου κάνουμε κακό και μην ακούς το χαζοπούλι την κόρη μου , τρώμε μόνο καρπούς, μυγάκια και σκουληκάκια αν ήμαστε τυχερές. Την αγκάλιασαν δύο φτερά με στοργή σαν μία φωλιά και ακούμπησε το πρόσωπο της στο μαλακό φτέρωμα του στήθους της.
-Πετάς; ρώτησε η μικρή ενώ συγχρόνως χοροπηδούσε ολόγυρα.- Έχεις πόδια ..περπατάς;.. πηδάς ίσως σαν τον Ρούλη το βάτραχο στη λιμνούλα μας..
-Ανέβα επάνω στη πλάτη μου είπε η μαμά , ο δικός μας κόσμος είναι εκεί ψηλά στο δένδρα που ακουμπάς, θα δούμε τι θα γίνει με σένα.. έχεις όνομα;
-Εγώ.. εγώ θα της το δώσω μαμά τσίριξε η Τσιλιβήθρα , να την βγάλουμε...Σταλίτσα γιατί έπεσε στο δάσος σαν τις σταλίτσες της βροχής και είναι μικρούλα σαν κι αυτές!
Έτσι η ..Σταλίτσα μέσα σε λίγο είχε αποκτήσει όνομα, φίλους, σπίτι, οικογένεια. Η κα ..Πεταχτή όπως την έλεγαν της έδωσε μία θέση στην άνετη φωλιά της στη βάση ενός μεγάλου κλαδιού γεμάτο φύλλα καταπράσινα. Η μικρή Τσιλιβήθρα την βοηθούσε να μη σκέπτεται τα όσα δεν ήξερε για τον εαυτό της , την έκανε να χαμογελά και να μαθαίνει ένα σωρό πληροφορίες για όσα δεν γνώριζε και έβλεπε για πρώτη φορά.
-Είσαι ανθρωπάκι μάλλον, μικρό μα ..ανθρωπάκι! Μαμά να την πάμε στους ανθρώπους να τους δει; Θέλεις έτσι; εμείς ήμαστε πουλιά, εσύ είσαι ανθρωπάκι σου λέω!
-Κοιμήσου να ξεκουραστείς και αύριο θα σε πάμε να γνωρίσεις ότι θέλεις.. το μόνο που έχω να φας είναι ένα βατόμουρο και ένα κομματάκι από αχλάδι που τσίμπησα από ένα καλάθι.
Την επόμενη μέρα την έβαλε στη ράχη της και πέταξαν μεχρι εκεί που τελείωναν τα δένδρα ενώ η Τσιλιβήθρα δεν έβαζε γλώσσα μέσα με τα ατελείωτα πράγματα που της έδειχνε και της εξηγούσε. Είχε πάρει σοβαρά το ρόλο της κάτι σαν.. μεγάλη αδελφή και δασκάλα. Σταμάτησαν στο τελευταίο δένδρο, κατέβηκε στο πρώτο μεγάλο κλαδί και τα μάτια της αγνάντεψαν με λαχτάρα τον άγνωστο κόσμο που μάλλον προερχόταν. Ήταν πολλά σπίτια όπως της είπε η κα Πεταχτή που όλα μαζί κάνανε ένα χωριό και κάθε τέτοιο είχε μέσα μία οικογένεια με ..μαμά , μπαμπά , παππού , γιαγιά και παιδάκια! Είχαν σχεδόν όλοι ένα μικρό κήπο, ένα σκύλο, ίσως ένα άλογο και γάτες που κυνηγούσαν τα ποντίκια που τους ενοχλούσαν.
-Οι γάτες είναι κακές γιατί κυνηγούν κι εμάς είπε με θυμό η Τσιλιβήθρα, όλες εκτός από τον καημένο γέρο Γατούλη με την κομμένη ουρά .Θα τον γνωρίσεις γιατί μένει πια μαζί μας στο δάσος, φοβάται τους ανθρώπους, τους σκύλους και τα αυτοκίνητα. Κάνεις δεν θέλει ένα γέρικο Γατούλη με κομμένη ουρά όπως δεν ήθελαν ένα διαφορετικό ανθρωπάκι σαν κι εσένα. Την αγριοκοίταξε η κα Πεταχτή , αναστέναξε σηκώνοντας τις φτερούγες της στον ουρανό και έφυγαν όλοι μαζί για ένα δένδρο που ήταν σχεδόν δίπλα στα πρώτα σπίτια.
Η Σταλίτσα είδε τότε τους πρώτους ανθρώπους, ήταν σαν κι αυτή όμως ήταν όλοι τους ψηλοί, τεράστιοι σε σύγκριση με εκείνη που θα μπορούσε να σταθεί στη παλάμη τους. Περπατούσαν στους μικρούς δρόμους, τα παιδιά τους έπαιζαν χαρούμενα, οι μαμάδες μιλούσαν με τις γειτόνισσες.. όλοι φαινόντουσαν ευτυχισμένοι. Μιλούσαν, χειρονομούσαν, χαμογελούσαν ο ένας στον άλλο ήταν ευτυχισμένοι στο χωριό τους.. Την έπνιξε το παράπονο, κύλησε το δάκρυ και ο κόμπος στο λαιμό.
-Εγώ γιατί δεν είμαι μαζί τους; είπε λυπημένη στις φίλες της τα πουλιά .. γιατί διαφέρω, γιατί δεν με κράτησαν κοντά τους και με άφησαν στο δάσος; Το παράπονο ξέφυγε από την Σταλίτσα..γιατί δεν με αγάπησαν κα Πεταχτή .. γιατί..
-Γιατί είσαι σαν μικρό ..παράταιρο πλάσμα , ένα ανθρωπάκι που δεν θα ήθελαν να δείχνουν, τσίριξε η Τσιλιβήθρα χοροπηδώντας.
Πάλι την αγριοκοίταξε η κα Πεταχτή και αγκάλιασε την Σταλίτσα . - Κορίτσι μου οι άνθρωποι φοβούνται κάθε τι που είναι διαφορετικό από αυτούς, από τα καθιερωμένα. Έτσι το απομακρύνουν χωρίς καν να κάνουν την προσπάθεια να το γνωρίσουν, να δουν τις χάρες του. Είμαι σίγουρη ότι θα είσαι ξεχωριστή , ότι κάποια στιγμή θα ξεπηδήσει ένα χάρισμα που σου έδωσε σίγουρα ο Θεός. Εμείς θα γίνουμε η οικογένεια σου θα σε προσέχουμε και θα σε αγαπούμε. Ελάτε τώρα , πάμε σπίτι.
Γύρισαν στη φωλιά τους και η κα Πεταχτή φρόντισε από την επόμενη μέρα να της γνωρίσει το κόσμο του δάσους, τους φίλους , τους καρπούς των θάμνων , ακόμα και τους εχθρούς για να προφυλάγεται. Την άφησε να τριγυρίζει ολόγυρα κι εκείνη την πρόσεχε από ψηλά φωνάζοντας πότε πότε την Τσιλιβήθρα που δεν εννοούσε να την αφήσει μόνη. Έμαθε να τρώει τα φρούτα που έβρισκε, γνώρισε την κα Πηνελόπη την Χελώνα που την άφηνε να ανεβαίνει επάνω στο σπίτι της και την πήγαινε βόλτα στη λιμνούλα. Εκεί έκανε φιλίες με τον Ρούλη το βάτραχο και τα.. αμέτρητα παιδιά του, την Ομορφιά την υπέροχη ελαφίνα που λύγιζε τόσο όμορφα να πιει νερό και μετά έφευγε με το πρώτο θόρυβο σαν όνειρο τρέχοντας για το δάσος. Αμέτρητα πουλιά διαφορετικά που όλα ερχόντουσαν να την γνωρίσουν της έφερναν στη φωλιά και κάτι για δωράκι. Πραγματάκια περίεργα που τα συσσώρευε σε μια γωνιά στο μεγάλο κλαδί χωρίς καν να ξέρει το λόγο. Μαλλιά πλεξίματος , χαντρούλες, σπάγκους, ξυλάκια, κουμπιά, κομμάτια από υφάσματα, χαρτόνια και μία.. βελόνα!!
Η πιο καλύτερη όμως ήταν η μεγάλη Καρακάξα η Ζουζού που μπορούσε να σηκώσει πιο βαριά πράγματα όπως ένα κουβάρι μαλλί που το.. αφαίρεσε από το καλάθι της γιαγιάς που έπλεκε στην αυλή. Όταν είδε τη χαρά της Σταλίτσας το έκανε μάλλον.. κακιά συνήθεια αφού σίγουρα πολλές γιαγιάδες έκλαιγαν τα κουβάρια τους. Η Τσιλιβήθρα της είπε πως η κα Καρακάξα ήταν.. κλεπτομανής και πολλές φορές κουβαλούσε πράγματα που ούτε καν χρησιμοποιούσε. Ένα απόγευμα όμως γνώρισε τον Γατούλη που ήρθε κουρασμένος κρατώντας στο στόμα του ένα μεγάλο κομμάτι ψωμί. Έσερνε τα πόδια του σε αργά βήματα και την περισσότερη ώρα κοιμόταν στο κάτω κλαδί όπου σκαρφάλωνε με δυσκολία.
-Ήρθα να σε γνωρίσω μη με φοβάσαι, η κα Πεταχτή είναι φίλη μου και σου έφερα ένα δωράκι να το.. μοιραστούμε. Το άρπαξα από το περβάζι ενός παραθύρου στα σπίτια παρατημένο από κάποιο παιδάκι. Είναι ένα υπέροχο μοσχοβολιστό κομμάτι ψωμί, φάε.. το τρώνε οι άνθρωποι.
Το δοκίμασε η Σταλίτσα και ένοιωσε ότι επιτέλους χόρτασε την κοιλίτσα της που γέμιζε με φρούτα και ψίχουλα. Αυτό το κομμάτι ψωμιού θα μπορούσε να το τρώει για πολύ καιρό σίγουρα. Ήθελε να τον αγκαλιάσει μα έφθανε μέχρι το.. πόδι του. Ο Γατούλης ξάπλωσε τότε και την άφησε να χωθεί στη ζεστή γούνα του και να κοιμηθεί εκεί.
Οι μέρες περνούσαν και η Σταλίτσα ένοιωσε μέσα την κάτι που δεν μπορούσε να του δώσει όνομα. Τα βράδια στην άκρη του κλαδιού χάζευε τον ουρανό και τα αστέρια και το μυαλό της γέμιζε με ..εικονες που δεν είχε ξαναδεί μα που ήθελε να τις κάνει πράξη . Την επόμενη μέρα μάζεψε όλους τους σπάγκους που τις έφερναν οι καρδερίνες και τα χελιδόνια . Βρήκε το τρόπο να τους ενώσει , να κάνει κόμπους ανά διαστήματα και μετά έδεσε την μία άκρη στο κλαδί και φρόντισε να φθάσει κάτω μέχρι να δει πως άγγιξε στη γη. Τώρα πια δεν χρειαζόταν να περιμένει την κα Πεταχτή για να την κατεβάσει , μπορούσε να κατεβαίνει και να ανεβαίνει μόνη της, θα ήταν πια ανεξάρτητη !.
Με τα κλαδάκια και κάποια καλάμια κατάφερε να φτιάξει κάτι σαν καλάθι και έβαζε εκεί ότι δωράκια τρόφιμα της έφερναν ή μάζευε μόνη της. Η κα Πεταχτή την έβλεπε και την χαιρόταν και ψιθύριζε στις φιληνάδες της τα πουλιά να της φέρνουν δωράκια. Κάποια μέρα της ήρθε ένα ανεπάντεχο δώρο από την κα Καρακάξα βέβαια που της έφερε ένα τετράδιο μικρό με οδηγίες πλεξίματος με εικόνες ευτυχώς γιατί δεν ήξερε βέβαια να διαβάζει. Άρχισε να ενώνει τα μαλλιά που είχε σε ένα τεράστιο πολύχρωμο κουβάρι μα της έλειπαν οι βελόνες που χρειαζόταν. Άρχισε να ψάχνει στη γη ειδικά κοντά στη λίμνη που ερχόντουσαν άνθρωποι και ψάρευαν πολλές φορές. Έτσι βρήκε ένα μεγάλο σκληρό σύρμα και σκέφτηκε πως αν το έκοβε σε κάποιο μέγεθος στα μέτρα της θα μπορούσε να φτιάξει δύο βελόνες. Το κοιτούσε στεναχωρημένη μα τότε η κα Πηνελόπη χαμογελώντας της έδωσε τη λύση. Πήρε το σύρμα στα δοντάκια της και το έκοψε σαν κλαδάκι!!
-Σ΄αγαπώ Πηνελόπη της είπε αγκαλιάζοντας την η Σταλίτσα!
Έτσι άρχισε να κάνει προσπάθειες να πλέξει όπως οι εικόνες που έβλεπε, δεν ήταν καθόλου εύκολο, άπειρες φορές πέταξε τα πάντα και κούρνιαζε στην αγκαλιά του ασπρόμαυρου Γατούλη μουρμουρώντας του τα προβλήματα της. Όμως ..τα κατάφερε, η χαρά της ήταν τόσο μεγάλη που εκείνη την βραδιά κάνανε πάρτι στο δένδρο με τις πυγολαμπίδες να φωτίζουν σαν λαμπάκια τα κλαδιά. Την επόμενη μέρα άρχισε να φτιάχνει μία κουβέρτα για τον γέρο Γατούλη φίλο της και όταν στεναχωρημένη έβλεπε πως της τέλειωσε το μαλλί η πανέξυπνη Καρακάξα της έφερνε πάλι κάποια κουβάρι που το τελευταίο μάλιστα της κόστισε ένα φτερό από την ουρά της που έμεινε στο χέρι της κυρίας που έπλεκε!!! Καθισμένη στο κλαδί έπλεκε ασταμάτητα ακόμα και με το φως του φεγγαριού γιατί οι νύχτες ήταν γεμάτες με την ησυχία της και μόνο το πέταγμα κάποιας νυχτερίδας ακουγόταν ή η φωνή της κας Χαρούλας της κουκουβάγιας που την συντρόφευε καθισμένη δίπλα της.
Σε λίγες μέρες η κουβερτούλα της τελείωνε, ο Γατούλης γεράκος πια ξαπλωμένος κι αυτός στο κάτω κλαδί χωμένος στο καλάθι που του έφτιαξε η Σταλίτσα με τα καλάμια που της έφεραν τα πουλιά δέχθηκε με χαρά και ευγνωμοσύνη το ζεστό της αγκάλιασμα.
- Σταλίτσα μου ευχαριστώ, είναι θαυμάσια, είμαι ζεστός και χαρούμενος..
Χάρηκε η Σταλίτσα και η ψυχή της γέμισε με ένα παράξενο συναίσθημα που δεν είχε ..δεν ήξερε λόγια να το περιγράψει. Τότε δίπλα της ήρθε η κα Πεταχτή, την αγκάλιασε με τις φτερούγες της όπως την πρώτη μέρα.
-Σου το είχα πει γλυκιά μου, ο Θεος δίνει πάντα ένα χάρισμα , το δικό σου είναι ανθρώπινο πλεονέκτημα, δίνει την ικανοποίηση που όλοι δεν έχουν την χάρη να νοιώσουν.. είναι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΚΟΤΗΤΑ μικρή μου διαφορετική μα τόσο ξεχωριστή. Η ψυχή σου γέμισε με ικανοποίηση, χαρά, υπερηφάνεια, αγάπη και ..όνειρα για κάτι άλλο την επόμενη φορά. Είσαι πράγματι ένας.. άνθρωπος...ανθρωπάκι μικρό όπως λέει η Τσιλιβήθρα μα.. άνθρωπος δημιουργικός και χαρισματικός μέσα στην διαφορετικότητα σου.
Αν ποτέ πάτε στο μικρό δασάκι και δείτε ένα δένδρο μεγάλο με ένα σκοινί που έρχεται από ψηλά σηκώστε τα μάτια και θα δείτε την Σταλίτσα καθισμένη στο μεγάλο κλαδί να δημιουργεί ότι σκεπτότανε τις νύχτες. Αν θέλετε να είναι μάλιστα ευτυχισμένη φέρτε της διάφορα υλικά , μολύβια, χαρτί, μαλλιά, ξυλάκια.. ότι χρειάζεται για να δημιουργεί και να είναι ευτυχισμένη εκεί στο νέο της κόσμο στη διαφορετικότητα της που την κάνει ξεχωριστή.
ΑΧΤΊΔΑ
Δίνω την σκυτάλη στην Ανέσπερη και εύχομαι να την εμπνεύσει η εικόνα που της δίνω μαζί με τη λέξη ΑΓΩΝΑΣ.
Αχτιδένια φιλάκια
23 σχόλια:
Γεωργία μου η εικόνα που σου διάλεξε η Κλαυδία,και η λέξη χάρις στην καλλιτεχνική σου φύση και στην ιδιοσυγκρασία σου τη γεμάτη συναισθήματα αξιοποιήθηκαν στο έπακρο με μια παραμυθένια ιστορία γεμάτη μηνύματα και αγάπη. Και μάλιστα προσωποποιώντας τα ζώα που είναι σαφώς πιο ευαίσθητα από τον συχνότατα σκληρό άνθρωπο! Μπράβο για άλλη μια φορά μου άρεσε πάρα πολύ όπως το παρουσίασες! Η εικόνα και η λέξη για τη Ζωή έχουν μεγάλο ενδιαφέρον! Σ' ευχαριστώ τα φιλιά μου!
Γεωργία μου, Αχτιδένια μου πόσο υπέροχο το παραμύθι σου!!!!!!!! Η εικόνα για μένα ήταν δύσκολη και δεν φανταζόμουν τι θα εγραφες μα εσύ την απογείωσες λέξη και εικόνα!!
Καταπληκτικό!! Υπέροχο! Το απόλαυσα και το διάβασα ήδη δυο φορές. Πάω για την τρίτη.
Η εικόνα για τη Ζωή πολύ ενδιαφέρουσα. Και η λέξη επίσης.
Πολύ δυνατά άρχισε η Σκυτάλη μας ...πάρα πολύ δυνατά. Κλαυδία και Αχτίδα την ''εκτοξεύσατε''ψηλά. Άντε να βάλουμε όλοι μας τώρα τα δυνατά μας να σας φτάσουμε
Καλό βράδυ
Φιλιά πολλά
H καλύτερη επιλογή εικόνας και λέξης μαζί για σένα Γεωργία μας από την Κλαυδία. Αφουγκράστηκε η καλή μας φίλη, τον κόσμο σου, τις αδυναμίες σου και σου έστειλε κληροδότημα μια πανέμορφη εικόνα και μια λέξη που είναι ολάκερος ο κόσμος σου. Που είσαι εσύ η ίδια.
Η γραφή σου, με γαλήνεψε σαν άνθρωπο. Ηρέμησε την ψυχή μου, μετρίασε το άγχος μου, γλύκανε τη διάθεσή μου. Άφησα τον εαυτό μου να ταξιδέψει στο μαγικό μα και διδακτικό σου παραμύθι. Και το απόλαυσα όσο δεν μπορείς να φανταστείς.
Ένα παραμύθι υπέροχο, που σε πάει σε κόσμους σαν και αυτούς περίπου που θα έπρεπε να υπηρετούμε και ζούμε. Γεωργία μου ένα μεγάλο μπράβο και σε σένα γλυκιά μου για την έμπνευση και το παραμύθι σου.
Ένα διήγημα της Κλαυδίας, ένα παραμύθι δικό σου. Δύο μικρά διαμαντάκια. Το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα στην "Σκυτάλη".
Όσον αφορά την εικόνα σου και τη λέξη σου για τη Ζωή, ιδανικά! Και τα δύο.
Ένα μεγάλο μπράβο κοπέλα μου.
Γεωργία μου, τι όμορφο παραμύθι! Η Σταλίτσα, η Τσιλιβίθρα και ο ...Ρούλης (έτσι λέγεται το καναρίνι μου, που σαφώς δεν είναι βάτραχος! χα χα!). Με ενθουσίασες με την τρυφερή σου ιστορία, φίλη μου. Σ' ευχαριστώ. Πολλά πολλά φιλιά και ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ!
Αχ τι να πω.. Μέσα σε τόσο λίγο χρόνο έγραψες ένα υπέροχο παραμύθι που όλοι θα θέλαμε να το έχουμε στην βιβλιοθήκη μας και να το διαβάζουμε σε μικρά και σε μεγάλα παιδιά!!
Ξεκίνησε δυναμικά η σκυτάλη... μπράβο σε όλους!!
Κα Αχτίδα, αγαπημένη άγνωστη μου φίλη. Διάβασα ένα υπέροχο..υπέροχο παραμύθι που δείχνει το κόσμο σου, το δικό σου τρόπο ζωής. Το διάβασα πολλές φορές γιατί ένοιωσα πως έγινα έστω και για λίγο πάλι παιδί που διάβαζε παραμύθια για να γλυκάνει και να ονειρευτεί. Περιέγραψες ένα τέτοιο κόσμο, αγνό, παιδικό, τέλειο σε συναισθήματα. Φίλη μου θα σου ομολογήσω πως είμαι δασκάλα σε περιοχή της Ξάνθης και σου υπόσχομαι αύριο στο μάθημα να διαβάσω στους μαθητές μου το παραμύθι σου σαν παράδειγμα όψης ζωής. Ελπίδα Πουρσανίδου
Τι όμορφο παραμύθι Γεωργία μου γραμμένο με πολύ δυνατά νοήματα για την αγάπη, το μοίρασμα, τη φιλία, τη διαφορετικότητα. Όμορφες εικόνες που παραδειγματίζουν, συγκινούν και διδάσκουν.
Δυνατή γραφή που δεν θέλεις να τελειώσει. Συγχαρητήρια Γεωργία μου, σ' ευχαριστούμε!
Και στη συγγραφή ταλέντο. Συγχαρητήρια. Τυχερά τα εγγονάκια σου.
Έγραψες ένα τρυφερό παραμύθι, βάζοντας τα καλύτερα υλικά σου. Όλα αυτά που σε κάνουν να ξεχωρίζεις σαν άνθρωπος. Λένε πως ό,τι γράφουμε είναι βιωματικό και κουβαλάει τις αξίες μας. Κι εσύ το απέδειξες. Πολλά τα μηνύματα, αναβλύζει από αγάπη και απ' αυτό το ΜΑΖΙ, που τόσο δυσεύρετο είναι σήμερα.
Να είσαι καλά Γεωργία μου! Μας ταξίδεψες στους υπέροχους κήπους της ψυχής σου.
Τι να σου πω, καλή μου.
Είχα καιρό να κλάψω.
Να σε έχει ο Θεός καλά.
Πολύ γλυκό και συγκινητικό παραμύθι για την διαφορετικότητα
Οι άνθρωποι που είναι διαφρετικοί έχουν ξεχωριστά ταλέντα που οι άλλοι ούτε φαντάζονται
Πολλά φιλιά
Μα τι άλλο θα έγραφες φιλενάδα από μια ιστορία γεμάτη αγάπη τρυφερότητα και αλληλεγγύη, για την διαφορετικότητα που μέσα από ένα παραμύθι, έβγαλες τα καλύτερα συναισθήματα που αν τα ένιωθαν όλοι οι άνθρωποι, η κοινωνία μας θα ήταν πολύ καλύτερη...η δημιουργικότητα που έχεις μέσα σου μας έδωσε ένα ωραιότατο διδακτικό παραμύθι..
Αχτίδα μου αξιοποίησες στο έπακρο την εικόνα που σου έδωσε η Κλαυδία μας...υπέροχη έμπνευση έχεις ανεβάσει και εσύ ψηλά τον πήχη ...
Η εικόνα που παραδίνεις στην Ζωή είναι πολύ ενδιαφέρουσα...
Να είσαι καλά αχτίδα μου να περνας όμορφα με ότι σε κάνει χαρούμενη.. καλό σου βράδυ την αγάπη μου ❤φιλιαααα!!
Γεωργία μου, η αλήθεια είναι ότι δεν δυσκολεύτηκα να επιλέξω εικόνα και λέξη γιά σένα.....και είχα την βεβαιότητα ότι η έμπνευσή σου θα μας χάριζε κάτι μοναδικό.....Δικαίωσες όλες τις προσδοκίες μου, πως θα μπορούσες άλλωστε να μην το κάνεις, με αυτό το παραμύθι που ξεχειλίζει τρυφερότητα και μηνύματα..... Το διάβασα και συγκινήθηκα, ονειρεύτηκα αυτόν τον κόσμο της άδολης χαράς, της συμπόνιας, της δημιουργικότητας, της αποδεκτής διαφορετικότητας....το εκτύπωσα το παραμύθι σου μαζί και την εικόνα γιά να το χαρίσω στον εγγονό μου.... Η φωτό σου και η λέξη γιά την ΑΝΕΣΠΕΡΗ μας προδιαθέτουν γιά κάτι εξαιρετικό !!Σ΄ευχαριστώ και σε φιλώ με αγάπη
Ένα υπέροχο παραμύθι που σίγουρα θα με ακούσουν τα εγγονάκια μου να τους το διαβάζω!!!
Συγχαρητήρια, Γεωργία!!!
Όσο για την εικόνα και τη λέξη που διάλεξες για ΄μένα, τι να πω? Σε οδηγούν αυτόματα σε μία ολόκληρη ιστορία. Ευελπιστώ πως θα καταφέρω να την κάνω λέξεις κι αν με βοηθήσει λίγο η φαντασία που δεν διαθέτω όπως εσύ, θα προσπαθήσω να ξεφύγω από την ιστορία αυτή και να δημιουργήσω κάτι άλλο. Το πιθανότερο όμως είναι να ακολουθήσω τον εύκολο δρόμο στον οποίο με οδηγούν η λέξη και η εικόνα που επέλεξες για ΄μένα. Βλέπεις,
Γεωργία, όλοι οι άνθρωποι είμαστε δημιουργικοί, ο καθένας μας με το δικό του τρόπο, μα λίγοι είναι εκείνοι που διαθέτουν το χάρισμα της φαντασίας που έχεις εσύ!!!
Σ' ευχαριστώ!!! <3
Ένα υπέροχο παραμύθι γεμάτο καλοσύνη, σημαντικά μηνύματα και όμορφες εικόνες. Πολύ καλογραμμένο σχεδόν συναρπαστικό. Τι κρίμα που δεν έχω εγγονάκι να του το διαβάσω!
Συγχαρητήρια Αχτίδα μου!
Τα κατάφερες θαυμάσια!!
Καλό βράδυ :)
Συγχαρητήρια γλυκιά μου για το ονειρικά πλασμένο παραμύθι σου.
Υπηρχε η αχτιδα σου εκει μεσα
σε φιλω πολυ
Αχτίδα μου, αξιοποίησες υπέροχα την λέξη και την εικόνα που σου χαρίστηκαν από την Κλαυδία!
Ήταν υπέροχο το παραμύθι σου! Γεμάτο κι απολαυστικό!
Πολλά μπράβο!
Υπέροχη η εικόνα που διάλεξες για την Ανέσπερη και ανυπομονώ να δω, πώς συνδυαστικά με τη λέξη, θα την εμπνεύσει!
Πολλά πολλά φιλιά!
Καλημέρα. Τη χάρηκα την ιστορία σου. Ένα όμορφο παραμύθι για τις χάρες της διαφορετικότητας, που μας αφήνει μια γλυκιά γεύση και ένα πλατύ χαμόγελο. Με εντυπωσίασε η χρήση όλων των κομματιών της φωτογραφίας, πώς τα έδεσες αρμονικά για να φτιάξεις και να μοιραστείς το παραμύθι σου.
Το υπόσχομαι, αν ποτέ βρεθώ στο δάσος με το δέντρο με την κλωστή που κρέμεται, θα αφήσω το δικό μου δωράκι στο καλαθάκι χαμηλά.
Φίλοι μου σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας και για την τιμή που μου κάνατε να διαβάσετε την συμμετοχή μου.
Είμαι σίγουρα ότι έγραψα σχόλιο.
Τέλος πάντων, ευτυχώς που πέρασα πάλι.
Το παραμύθι σου μου άρεσε πάρα πολύ λαι φυσικά θα το διαβάσω στις εγγονές μου μόλις διανυχτερεύσουμε μαζί.
Η Κλαύδια βρήκε την παράλληλη εικόνα και λέξη για σένα.
Η τρυφερότητα και η αγάπη ξεχειλίζουν σε κάθε πρόταση.
Να είσαι καλά φίλη μου και φιλάκια πολλά.
Κατάλληλη εικόνα, έγραψα φυσικά.
Γεια σου Αχτίδα μου, Πόσο σου ταίριαξε το θέμα της εικόνας. Θα μπορούσε να ήταν και δική σου ζωγραφιά. Πόσο όμορφη συμμετοχή.
Καλησπέρα Αχτίδα.
Χάρηκα κι ευχαριστήθηκα το παραμύθι σου καθ'ότι κι εγω,μεγάλη...παραμυθου...μην αφήσω παραμύθι για παραμύθι.
Τρυφερό και γλυκό το συναίσθημα που έλαβα.Μπράβο σου.!!
Δημοσίευση σχολίου