Φίλοι μου καλή σας εβδομάδα!

                               

Καλή μας εβδομάδα φίλοι μου, φθινοπωρινή μα όπως ξαναείπα.. μου αρέσει! Την Κυριακή μία βολτίτσα στο κτήμα να μαζέψει ο Δημήτρης τα οπωρικά του κι εγώ να δω τις καλές γειτόνισσες. Καθώς πηγαίναμε σκέφτηκα πως έχω καιρό να μαζέψω από το δασάκι βρύα με τα οποία κάνω κατασκευές τα Χριστούγεννα. Θα μου πείτε.. από τώρα; Το κάνω από.. αντίδραση , γιατί φέτος πάλι νοιώθω πως θα είναι διαφορετικά και επιθυμώ να διώξω αυτό το σκοτεινό συννεφάκι που μου αλλάζει τη χαρά να φτιάχνω κατασκευές για μπαζάρ και φίλους.

'Όχι.. δεν θα σου περάσει Κορονοιέ.. , δεν θα πάρεις μαζί σου την λάμψη των Χριστουγεννιάτικων ημερών, όχι που να πάρει η ευχή.. δεν θα σου περάσει..

Έτσι ο καλός μου ο Δημήτρης έκανε μία στροφή για το δασάκι της Γερακαρού που είναι κοντά μας και βάλθηκε να μου μαζέψει τα βρύα από τα δένδρα κι εγώ να κάνω μία πολύ σύντομη βολτίτσα την Κάντυ που τραβούσε το λουρί της μα.. δεν την αφήνω ελεύθερη έξω από το κτήμα μας γιατί απλά...δεν την εμπιστεύομαι ακόμη!! Είναι ένα ατίθασο πλάσμα και δεν μπορώ να την κυνηγώ.

Παλιά σας είχα κάνει μία ανάρτηση για το δασάκι αυτό που οι φωτογραφίες δείχνουν την αρχή του βέβαια μα μέσα είναι υπέροχο, πυκνό , καταπράσινο με ποτάμι να το διαπερνά και μανιτάρια βρώσιμα αν ξέρεις βέβαια να τα ξεχωρίζεις.

Σήμερα πήγα την καθιερωμένη πρωινή βόλτα με την Κάντυ αν και πονούσα υπερβολικά και κάθε μου βήμα είναι δύσκολο για μένα όμως.. έχω ένα πείσμα η αφιλότιμη όταν θέλω.. Θα σας έβαζα τώρα μία.. τούρτα με ένα 5 επάνω γιατί τόσα έχασα φίλοι μου λόγω αυτής της άσκησης και μία σχετική προσοχή στη δίαιτα μου και ναι.. είμαι ευτυχής γι΄αυτό. 

Είναι λοιπόν η ώρα που οι δρόμοι γεμίζουν από γονείς με τα παιδιά για το σχολείο, άνθρωποι σαν κι εμένα με το σκύλο τους, άλλοι με το καφέ στο χέρι, κάποιοι έξω από πόρτες μαγαζιών περιμένουν το ωράριο τους.. Μου αρέσει να προσέχω τις συνήθειες των ανθρώπων, βλέπω κάποιους που πετούν στο δρόμο τα σκουπίδια τους, τις ακαθαρσίες των σκύλων στα πεζοδρόμια και σας διαβεβαιώ πως δεν είναι από αδέσποτα γιατί εκείνα πάνε στα χόρτα αλλά από ακατάλληλα αφεντικά που δεν σκύβουν να τα μαζέψουν δείχνοντας πως έχουν έλλειψη σεβασμού για το περιβάλλον και τους συνανθρώπους τους. 

Θυμάστε τον άστεγο που μένει στο αμάξι του; Σήμερα τον είδα να πίνει ..καφέ, πήγα στη γωνία και του αγόρασα μία τυρόπιτα, του την έδωσα και.. δεν με έβρισε!!!!! Δεν του είπα κουβέντα, τον κοίταξα στα μάτια και απλά του έδωσα τη σακουλίτσα. Αμίλητοι και οι δύο και.. έπιασε!!! Μία γειτόνισσα από το μπαλκόνι μου είπε πως τρώει στο σισίτιο, δεν δέχεται από τη γειτονιά, παίρνει λέει ένα επίδομα. Εγώ πάντως γυρίζοντας είπα το Δημήτρη να πάμε ένα τελάρο με ντομάτες και πιπεριές που φέραμε χθες στη πόρτα που γίνεται το σισίτιο της εκκλησίας μας. Έτσι κι αλλιώς τα μοιράζουμε στη γειτονιά και στη πολυκατοικία, θα έχουν σίγουρα βαρεθεί να μαγειρεύουν.. γεμιστά!!!!

Θα σας πω και για τις απλές βέβαια μπομπονιέρες που μαζί με την κολλητή μου Μαιρούλα αποφασίσαμε να φτιάξουμε και να χαρίσουμε σε μία φίλη που παντρεύει τη κόρη της και δεν έχει την δυνατότητα. Η Μαιρούλα δένει τις μπομπονιέρες κι εγώ φτιάχνω τα στολίδια και τα κολλώ ! Το κοριτσάκι της το ξέρω από μικρό παιδάκι.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και για τα σχόλια σας για το παραμύθι μου και για τα μηνύματα σας. Βλέπετε φίλοι μου εγώ σχεδόν καθημερινά παίρνω ένα σωρό τέτοια μηνύματα από φίλες άγνωστες   μιλώ μαζί τους με ..αλληλογραφία gmail!!!!! 

Σας ζάλισα; εμ! τι να πείτε.. με φορτωθήκατε!!!

Σας εύχομαι μία εύκολη και καλή εβδομάδα, τώρα θα πάμε στο φαρμακείο με τον άνδρα μου να βάλουμε τα εμβόλια μας σαν ..καλά παιδάκια!!!!

                                    Αχτιδένια φιλάκια