Τι μέρα κι αυτή....

                  

Αχ! αυτό το μπλοκόσπιτο μου.. πολλές φορές είμαι έτοιμη να  " κλείσω"την πόρτα πίσω μου ιδιαίτερα όταν αισθάνομαι πως δεν έχω να πω κάτι  ενδιαφέρον εκτός από την απλή ζωή μου, τις σκέψεις και τα..όνειρα μου! 

Πάντα μου άρεσαν τα όνειρα..τα παραμύθια και οι ιστορίες με φανταστικό περιεχόμενο. Ακόμα και στον ύπνο μου πολλές φορές προγραμματίζω τι...όνειρο θέλω να δω και δεν θέλω γέλια γι'αυτό γιατί είναι αλήθεια πέρα για πέρα,  στην..προσκοπική μου τιμή!

Σήμερα ξύπνησα φορτσάτη με σχέδιο λίστας να προσπαθήσω  να κάνω πολλά και προγραμματίζοντας όπως πάντα την σειρά που θα τα έκανα. Αρχίζοντας από την Εθνική Τράπεζα με νούμερο 219  μου ήρθε κόλπος , πήρα το χαρτάκι και πετάχτηκα δίπλα στο Γερμανό να πληρώσω cosmote. Επιστροφή στη σειρά από τις 10 τελείωσα 12.30 για να πληρώσω τον Ενφια (μη βρίσω..) , μετά την ΕΥΔΑΠ, μετά φαρμακείο για τα φάρμακα μας, κάποιες φωτοτυπίες για τις μαθήτριες μου, κονσέρβες για την Κάντυ..

Δεν πήρα και το μπαστουνάκι τρομάρα μου γιατί όταν ξεκινώ αισθάνομαι μια χαρά και στη μέση της διαδρομής αρχίζω να ονειρεύομαι..παγκάκια για να κάτσω.

Τελικά η Τράπεζα ήταν το πιο δύσκολο και στο ..211 πήρα τον άνδρα μου,  εξέπεμψα το..sos και ο...πρίγκηπας μου έφθασε με το άσπρο του άλογο smart να με πάρει. 

Γυρίζεις φίλοι μου σπίτι κατά τις 2  και βρίσκεις να σε περιμένουν κάτω φίλοι ( ευτυχώς που έχουμε έτοιμο φαγητό ) , το σπίτι μας είναι ανοιχτό για όλους.  Μόλις φύγουν παίρνεις ένα τηλεφώνημα από  άλλες φίλες πως θα έρθουν να σε αποχαιρετήσουν με καφεδάκι το απόγευμα ( δηλαδή σε 3 ώρες), φεύγουν για Γερμανία!
 Μπαίνεις στο εργαστήρι και ετοιμάζεις στα γρήγορα δύο δωράκια, το πρώτο ημερολόγιο για πριν τα Χριστούγεννα και ένα βάζο κεράσι γλυκό του Δημήτρη στολισμένο από εμένα. 

 Χρειάζεται κέρασμα με το καφέ και μια Πάστα Φλόρα γίνεται σε χρόνο ρεκόρ και...επιτυχημένη φίλοι μου την κερνάς  λοιπόν. 

Μετά όταν τα μαζεύεις πας να πλύνεις τα πιάτα σπάζεις το  ένα πιάτο από το καλό σερβίτσιο που λες και γλίστρησε σαν νερό από τα δάκτυλα σου και βάζεις τα κλάματα. 

-Να πάρει η ευχή...το καλό μου σερβίτσιο..

Εκεί κατά τις 8 κλείνεις την πόρτα, κλειδώνεις και αρχίζεις να σιάζεις, πετάς το φόρεμα και τα παπούτσια , βάζεις πιτζάμες , παντόφλες και...

Σε  κοιτάζουν δύο μάτια σαν χαντρούλες... μια εσένα...μια το ψυγείο, η Κάντυ πεινάει και τώρα το θυμήθηκα αύριο έχουμε το εμβόλιο της.

Βλέπεις από μακριά τον υπολογιστή, κλειστός 3 μέρες.... το μπλοκόσπιτο μου , λες από μέσα σου μα έχεις "χυθεί" στον καναπέ και το μόνο δρομάκι γι'αυτό είναι το τάμπλετ που είναι στο τραπέζι.

Τι τους ενδιαφέρει σκέπτομαι το πόσο κουρασμένη είμαι, είμαι αδιόρθωτη ..είναι και εκείνο το πιάτο που έσπασα...πάει το σερβίτσιο και ήταν τόσο ακριβό...

Τι σημασία έχει μετά παρηγορούμαι..ας ελπίσω αν θα ξανασερβίρω γλυκό με αυτά να είναι..5 τα άτομα και όχι 6!!

Θα δούμε τώρα το αγαπημένο μου σήριαλ και θα...καλπάσω για το κρεβάτι μου ..αν βρω τις άφαντες παντόφλες μου , που να τις έχει πάει το αφιλότιμο!

- Υπάρχει Θεός Κάντυ..αύριο θα πας πρωί πρωί στον κτηνίατρο για το εμβόλιο σου!

                                  Αχτιδένια φιλάκια