Τα ζωάκια μας!

                                     

Αρκετά σας συννέφιασαν χθες οι σκέψεις και τα συναισθήματα μου που πάντα είναι έντονα και την πληρώνετε βέβαια εσείς. 
Ευχάριστα πράγματα καθημερινά μας θα σας πω και θα σας δείξω. Σήμερα  θα αφήσω τις φωτογραφίες να "μιλήσουν" για τα δύο αγαπημένα μου ζωάκια τον Κανέλλο και την Κάντυ που όποτε πάμε στο κτήμα όπως και αυτό το ΠΣΚ  μας κάνουν να γελάμε . 
Τελικά και τα ζώα έχουν τον χαρακτήρα τους όπως τα παιδιά και οι άνθρωποι γενικά.  Ο Κανέλλος είναι ένα αγαθός γίγαντας και δεν αλλάζει και η νεοφερμένη στην οικογένεια Κάντυ απεδείχθη ένα άτακτο, ανεξάρτητο και παιχνιδιάρικο σκυλάκι σε σημείο που δεν την προλαβαίνουμε. 
Αν μπορούσα να ανεβάσω βίντεο θα σκάγατε στα γέλια με το τι τραβάει ο καημένος ο Κανέλλος που δεν τον αφήνει σε χλωρό κλαδί.
Βλέπετε ο φύλακας μας όλη νύχτα δεν κλείνει μάτι, τον ακούμε να κινείται και να γαβγίζει σε ότι νομίζει πως είναι κίνδυνος και το απέδειξε όταν προχθές μας έκοψαν από πίσω το συρματόπλεγμα για να μπουν. 
Ο Κανέλλος τους εντόπισε και τους κυνήγησε χωρίς να μπορέσουν καν να μπουν μέσα. Έτσι ίσως σας φανεί παράξενο την ημέρα αράζει όπου του αρέσει ( εκτός από το..σπίτι του) , συνήθως στην μεγάλη φουντουκιά ή κάτω από το τροχόσπιτο για να έχει την ησυχία του.
Παρελθόν πια αυτό από τότε που φέραμε την Κάντυ, τον ακολουθεί παντού, τον ξυπνάει, τον ξετρυπώνει από τις κρυψώνες του και αναγκαζόμαστε να την κλείνουμε στο μέρος έξω από το τροχόσπιτο ένα δωμάτιο με σίτα ολόγυρα όπου τρώμε , ζωγραφίζω , κεντάω και πίνουμε τα καφεδάκια με τους γείτονες καθημερινά. 
Όμως φίλοι μου έχει ένα κορμί σαν..χέλι και τρυπώνει από..χαραμάδες και βέβαια αρχίζει και ψάχνει τον Κανέλλο!!!!

- Πάλι με βρήκε...

- Άσε με να ησυχάσω, τράβα στην μαμά μας.

-Εντάξει..θα παίξουμε για λίγο , μετά θα πάω να ..εξαφανιστώ.
-Θα σε βρω όπου και να πας! Ας κοιμηθούμε μαζί, αγκαλίτσα.

  

- Μη γαργαλάς σου λέω..κάτσε φρόνιμη..πόσο ακόμα θα κάνει να μεγαλώσει; Η καλή μου Κλώντη ούτε μου...μιλούσε!

 Έτσι φίλοι μου γίνεται όταν το σκάει και τον βρίσκει και αναγκάζομαι να την λούζω πολλές φορές γιατί όπου βρει τα λαστιχάκια που έχει ο άνδρας μου στα δένδρα μπαίνει μέσα στα νερά τους και μου έρχεται μέσα στις λάσπες.  
Όμως και στο σπίτι  δεν τολμάω να πλύνω το μπαλκόνι και μπαίνει κάτω από το λάστιχο όπως λίγο πριν και μετά την κυνηγάμε μέχρι να την πιάσουμε να την ξεπλύνω και να την μαλώσω με την ελπίδα να πάει στο κρεβάτι της!!!
Μεγάλωσα για ..μωρό πια μάλλον..πολλές φορές σκέπτομαι αν πάθω κάτι ποιος θα την φροντίζει έτσι που μάλλον την ..κακόμαθα λιγάκι.
Φίλοι μου η αλήθεια είναι πως χαίρομαι που την έχω, νοιώθω πως είμαι χρήσιμη σε κάποιος , ότι την φροντίζω αφού όλοι γύρω μου φροντίζουν εμένα....
Να σας δείξω και το κεντηματάκι μου το τελευταίο ένα samplers με το γνωστό πια μήνυμα του.

Σας το έχω πει πως το κέντημα είναι η επόμενη αγάπη μου μετά την ζωγραφική και ελπίζω αυτή την εβδομάδα να μπω ξανά στο εργαστήρι μου και να ζωγραφίσω ξανά για τα όσα θέλω να φτιάξω για τα ιδρύματα που θέλω να τους στείλω .
Σας εύχομαι ότι καλύτερο και ..να είστε ευχαριστημένες με ότι σας δίνει η ζωή λέγοντας τα βράδυα ένα μεγάλο Ευχαριστώ!
Αχτιδένια φιλάκια