Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

Δεν αντέχεται πια...


Νομίζω πως αυτή η εικόνα τα λέει ΟΛΑ.. Κατάρα πια κάθε χρονιά να δίνονται θησίες στο Μινώταυρο που ζητάει αίμα..
Εχω βρεθεί σε τέτοιο κακό θεατής τρεις φορές ...ο ήχος των δένδρων...κραυγές...κλάμα...
Δεν έχω λόγια πια..
         Αχτιδένια ...δάκρυα μόνο να δώσω..

5 σχόλια:

Αννίκα είπε...

Φρίκη. Ο πόνος για οποιαδήποτε απώλεια είναι ίδιος. Το ίδιο και η θέληση για ζωή.
Με την ευχή να σταματήσουμε να μετράμε πληγές...Καλό Δεκαπενταύγουστο Αχτίδα μου!

fish eye είπε...

Τραγικό!!!
Καίγονται κομμάτια μας, χάνονται.
Όλο λέμε πως δεν θα ξανασυμβεί, τελικά έχει γίνει ένα απαράδεκτο μέρος της ζωής μας.

Καλό δεκαπενταύγουστο Αχτίδα μου

Giannis Pit. είπε...

Θαρρώ Γεωργία μου, έχουμε τεράστιες προσωπικές αλλά και συλλογικές ευθύνες για αυτό το επαναλαμβανόμενο κολαστήριο. Αλλά, όταν συμβαίνει, κοιτάμε αδιάφορα ο ένας τον άλλον.
Καλησπέρα καλή μου φίλη.

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Τραγικο και ανύποτο δεν υπαρχουν λόγια...ας μην ξαναζησουμε τετοιες καταστασεις ποτε πια..
Ας εχει η Παναγια μας υπο την σκεπη της τον κοσμο φιλη μου ..!!! την αγαπη μου ..

Αμαλία είπε...

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά Γεωργία μου,
Κάθε χρόνο τα ίδια αίσχη, ο ίδιος θάνατος.
Δεν ξέρω τι μπορεί να γινει για να δοθεί ένα τέλος.