Σπίτι μου σπιτάκι μου!!!!

                                                

Ναι επιτέλους γυρίσαμε σπίτι..σπίτι φίλοι μου..Θα μου πείτε πως είναι δυνατόν μία...γαλιάντρα σαν κι εμένα να μη κάθισα αμέσως να ανοίξω τον υπολογιστή και να σας τα πω..να το διαλαλήσω..
Όμως όταν χθες το μεσημέρι σχεδόν γυρίσαμε και προσπαθούσαμε να τακτοποιηθούμε όλη η κούραση και το άγχος των 14 αυτών ημερών μου βγήκε στη κυριολεξία. 
Την προηγούμενη μέρα ήμουν ξύπνια από τις 2 τα ξημερώματα, είχα να παλέψω στη κυριολεξία με έναν ανυπόμονο Δημήτρη που μετρούσε και τα δευτερόλεπτα για να φύγει και που αν δεν ήταν το σπάσιμο στο πόδι του θα έπαιρνε ταξί και θα γινόταν καπνός χωρίς εξιτήριο.
Έτσι το απόγευμα "έπεσα" στη κυριολεξία μετά από μία μάχη μαζί του στο ξέσπασμα του για τη στέρηση του τσιγάρου. Πυρετός, ρίγος, το τρέμουλο στα ύψη σε μένα ..ένα μάτσο χάλια φίλοι μου μα..μα..δεν το βάζουμε κάτω και επειδή ..ουδέν κακό αμιγές καλού .. τρόμαξε όπως με είδε και το μουρμουρητό του για το τσιγάρο εξαφανίστηκε με ένα κομπολογάκι!
Ένας καλός ύπνος φίλοι μου σχεδόν σαν λήθαργος και ξύπνησα περδικούλα ( λέμε τώρα!!!!!). Πρωί πρωί σούπερ μάρκετ να ψωνίσω γιατί βρήκα ένα ψυγείο άδειο στη κυριολεξία και έχω ένα Δημήτρη που μου ζητάει συνέχεια διάφορα που επιθύμησε στο νοσοκομείο.
Βέβαια δεν τελειώσαμε, την Τετάρτη ξανά για έλεγχο και ξανά μετά από ακόμα μία εβδομάδα, τα αποτελέσματα της βιοψίας δεν τα έχουμε ακόμη και το σπάσιμο στο πόδι τεράστιο εμπόδιο αφού δεν μπορεί να χειριστεί με πείσμα τις πατερίτσες που του αγόρασα.
Έχω αγώνα μπροστά μου φίλοι μου και μου λείπει τρομερά η ζωγραφική και όλα όσα έχω να κάνω για τα ιδρύματα..όμως θα το παλέψω.
Φίλοι μου σας ευχαριστώ για τα σχόλια , τα τηλεφωνήματα και μόλις συνέλθω και βάλω σε τάξη τα προβλήματα μου έχω να σας ..στολίσω την ημέρα σας και με χιούμορ γιατί μέσα στο νοσοκομείο έκανα ένα σωρό φίλους, πέρασα και αστείες στιγμές γιατί φίλοι μου πολλές φορές ο πόνος που υπάρχει σε αυτό έχει και την άλλη πλευρά!
                  Αχτιδένια φιλάκια