'Έτσι σε θέλω...

                                        

Ξαναγυρίζω όπως βλέπετε..όχι εντελώς μα κάνω κάθε προσπάθεια να ξαναβρώ την Αχτίδα που έχασα για ένα διάστημα. Οι καλοί φίλοι μας δίνουν την αγάπη που έκρυβαν για μας και χθες οι αγαπημένοι  μας Ολίνα και Ηρακλής μας πήγαν..βόλτα όπως λέγαμε παλιά στα παιδιά μας για να τα κάνουμε να χαρούν.
Μια σύντομη επίσκεψη στο κτήμα και ο δικός μου ξέχασε τους δισταγμούς του και πήρε τις πατερίτσες και κατέβηκε τα 9 σκαλιά της εισόδου στη πολυκατοικία μας. 
Έπρεπε να δείτε την υποδοχή του Κανέλλου...συγκινητική, γεμάτη αγάπη και ενθουσιασμό ! Κινδυνέψαμε να μας ..γκρεμίσει αφού το τεράστιο σουλούπι του παρέα με τα 40 περίπου κιλά του ανατρέπουν ακόμα και έναν άνδρα....ίσως σκεπτόταν ότι τον εγκαταλείψαμε, ότι δεν θα ξαναγυρίζαμε  αν και δεν του έλειψαν ούτε μέρα οι κονσέρβες του. 
Κάθε μέρα και καλύτερα...απλά η αναμονή ενός αποτελέσματος με κάνει πάντα να κρατώ μια φοβισμένη σκιά μέσα μου που την κρύβω καλά γιατί πιστεύω στο Θεό και στις προσευχές μου. Σας φαίνεται ίσως κουραστικά πιεστικός ο χαρακτήρας μου αυτό το καιρό όμως..όμως φίλοι μου όταν πλησιάζεις σε τέτοια σκαλοπάτια ..όταν γλιστράς σε κάποια έστω και αν επανέρχεσαι σου μένει η φοβία ότι σε κάποιο δεν θα μπορέσεις να κρατηθείς και θα πέσεις.
Την Πέμπτη έκανα μάθημα σε μαθήτρια μου γιατί το είχα ανάγκη εγώ και τα χέρια μου να πάρουν τα πινέλα και τα χρώματα και να τα δώσουν σκοπό. 
Μεγάλο πράγμα η αγάπη φίλοι μου, η μικρή μου Μάγδα με αγκάλιασε σφιχτά από την πόρτα σχεδόν λέγοντας μου: "Κυρία μου λείψατε, από το πρωί σκέπτομαι την ώρα αυτή που θα ζωγραφίσουμε μιλώντας..". Νομίζω ότι χωρίς να δίνω και να παίρνω αγάπη θα είναι σαν να μου κόβουν την ανάσα..
Πάντως για να καταλάβετε πόσο καλό του έκανε η βόλτα στο κτήμα έστω και με πατερίτσες θα πω απλά το υπόλοιπο της ημέρας..σηκώθηκε με το καροτσάκι και το κύλησε στη κουζίνα και...μαγείρεψε! Έτσι σε θέλω ..σκέφτηκα μέσα μου..όρθιο και αισιόδοξο..
                                   Αχτιδένια φιλάκια!