Αρχίζουν τα σχολεία φίλοι μου, οι μανάδες χοροπηδούν από τη χαρά τους και μετά..ανακαλύπτουν ότι η "δουλειά" τους μεγαλώνει αφού αρχίζει από το ξύπνημα, την φροντίδα για τα πρωινά ρούχα, τα σκόρπια ξεχασμένα αντικείμενα του σχολείου, το πρωινό για τη τσάντα και μετά..τη φροντίδα και το κυνηγητό με τη φράση: "Διάβασες; "
Στα δικά μου χρόνια ήταν διαφορετικά και ξέρω πως μέσα σας εσείς ιδιαίτερα οι νεώτερες θα λέτε: "πάλι η φράση αυτή σαν καραμέλα στα χείλη των παλιών!"
Γεννήθηκα το 1952..μοναχοπαίδι..που σημαίνει λίγο πιο καλομαθημένο! Οι γονείς φοιτητές στην αρχή και μετά στο κυνήγι της καριέρας.
Αρχίζαμε το σχολείο στη 1η Σεπτεμβρίου και τα εφόδια που περιμέναμε να μας αγοράσουν με απόλυτο καρδιοχτύπι ήταν η η μαθητική μπλε ποδιά ( δύο πάντα για να πλένεται), μαύρα παπουτσάκια, τις λευκές κάλτσες, τα λευκά κολλαρισμένα γιακαδάκια..
Η εκλογή της τσάντας ήταν πάντα στο μπαμπά..με έπαιρνε από το χέρι και από το καλύτερο κατάστημα την δερμάτινη τσάντα. Δέρμα φίλοι μου σε καφέ του δέρματος , δεν υπήρχαν άλλες σε μάρκες και φιγούρα όπως βλέπω στα εγγόνια μου με δωράκια ψηφιακά παιχνίδια.
Η κασετίνα ξύλινη..τα μολύβια και οι ξύλινες μπογιές, η σβήστρα και η ξύστρα..το μπλε χαρτί που μου αγόραζε μέτρα ολόκληρα για να "ντύσει" τα τετράδια και τα βιβλία μου με κόλα νερού για χαρτί..
Θα σταθώ στο αδιάβροχο που φορούσαν όλα τα παιδιά σε διάφορα χρώματα με την κουκούλα γιατί βλέπετε τότε άρχιζαν οι βροχές και η ψυχρούλα, η πρώτη έκθεση ήταν: "Τα πρωτοβρόχια"
Μετά θα θυμηθώ την..μπλε φουφούλα για την γυμναστική που για όσους δεν ξέρουν ούτε καν τη λέξη ήταν κάτι σαν φαρδύ σορτσάκι με λάστιχο στις άκρες και τα παπούτσια τα αθλητικά της Αλυσίδας ένα εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης που έσφυζε από εργάτες και ζωή. Στέκει ακόμα στη περιοχή μου, άδειο και σχεδόν κατεστραμμένο, φωλιά για γάτες και ποντίκια..
Θα σταθώ και σε κάτι που ούτε καν θέλω να το θυμάμαι αν και σαν.."καλό και ήσυχο" παιδί δεν το δοκίμασα ποτέ: την βέργα του δασκάλου! Αναχρονιστικές μέθοδοι, απαράδεκτοι που γνωρίζω περιπτώσεις ότι άφησαν βλάβες σωματικές σε κάποια παιδιά όμως σπάσιμο και αλλοίωση οστών στο χέρι και κώφωση από το..χαστούκι του δασκάλου.
Νηπιαγωγείο στην τότε..Βαλαγιάννη, Δημοτικό στο 43ο δίπλα στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και Γυμνάσιο Λύκειο στο Γαλλικό Καλαμαρί
Οι τότε καθηγητές μου
Σε θεατρική παράσταση τρίτη δημοτικού. Μη ..ψάχνετε..είμαι το ..χαζό που ψάχνει τους γονείς του αν την βλέπουν!
Μαθήτρια Γυμνασίου
Φοιτήτρια πια
Και τα χρόνια πέρασαν φίλοι μου και τα εγγόνια μου πια μαθητές και η μία πια φοιτήτρια..και η σχολική μου ζωή μία γλυκιά ανάμνηση .Ευχαριστώ το Θεό για όσα χάρηκα και μπορώ να θυμάμαι με γλυκύτητα!
Αχτιδένια φιλάκια
6 σχόλια:
Οι αναμνήσεις μου από το ελληνικό σχολείο πολύ αμυδρές, πήγα μόνο μέχρι την Τρίτη Δημοτικού. Θυμάμαι όμως τη μπλε ποδιά με το δαντελένιο γιακαδάκι, κολλαρισμένο απ' τα χέρια της γιαγιάς ή των θειάδων μου, καθώς και από της μητέρας μου. Το πιο αχώνευτο σημείο, που μόλις έβγαινα από την πόρτα του σπιτιού ή του σχολείου εξαφάνιζα, ήταν αυτός ο τεράστιος κολλαρισμένος άσπρος φιόγκος στα μαλλιά! Ακόμα και σήμερα, δεν ανέχομαι ούτε καν τσιμπιδάκι στο κεφάλι μου! Παιδικά μαθητικά χρόνια! Λέγαμε αμάν να τελειώσουν, και τώρα τα κοιτάζουμε με νοσταλγία!! Καλημέρα. Σοφία
Λάτρεψα που άνοιξες το κελάρι των αναμνήσεων και μας έκανες κοινωνούς στις στιγμές σου τότε Γεωργία.
Σε ευχαριστούμε για αυτό.
Άλλα χρόνια τότε, άλλα τώρα. Δεν είναι πάντα άσπρο-μαύρο. Δηλαδή και οι γονείς μας για την δική μας εποχή, τότε που περιγράφεις, έσουρναν τα εξ αμάξης. Είναι λογικό το χάσμα και στο πέρασμα των ετών η νοσταλγία κάνει δυναμικά την εμφάνισή της.
Καλό είναι να κρατάμε τα θετικά κάθε εποχής και να μπορούμε να παρέμβουμε για να τα κρατήσουμε έτσι.
Καλή και όμορφη συνέχεια.
Κάθε εποχή έχει τα δικά της Γεωργία μου. Τώρα λίγο με τα σχολικά αξεσουάρ κάπου έχουν ξεφύγει τα πράγματα, τότε δεν είχαμε τόσες επιλογές. Θυμάμαι μία κασετίνα μεγάλη από βινιλιο γεμάτη που μας είχε φέρει ένας ναυτικός δώρο από το εξωτερικό και την φυλάγομαι σαν τα μάτια μας. Καλή χρονιά να έχουν τα παιδιά και η εγγονή σου καλη φοιτητική ζωή.
Φίλοι μου δεν κατηγόρησα τη σημερινή γενιά, είναι φυσικό να προχωράει η ζωή και να μπαίνουν νέα σταθμά σε όλα.Άλλωστε έχω εγγόνια που είναι τόσο προχωρημένα που δεν τα προλαβαίνω.Απλά ανέφερα τις διαφορές χωρίς να θέλω να προσβάλω τη σήμερα. Τι να πω εγώ που σε αυτή την ηλικία έχω γίνει μέλος του διαδικτύου;Είναι φυσικό να προχωρούν τα πράγματα και θα προχωρήσουν ακόμα περισσότερο.Για φανταστείτε τους σημερινούς γονείς να έχουν χρόνο να καπλαντίσουν τετράδια και τα παιδιά να βάλουν σε δερμάτινη τσάντα τα τόσα βιβλία που κουβαλούν. Χάσμα..όχι..απλά διαφορές σε παρελθόν και μέλλον.
Νοσταλγω την σχολικη ποδια την σχολικη τσαντα που οαλλος καταλαβαινε οτι ειμασταν μαθητριες.Τα χρονια αλλαξαν και καθε χρονο βλεπω στα καταστηματα με σχολικα ειδη να γινεται μαχη μεταξυ γονεα και παιδιου για ποια τσαντα θα παρει με ποια μαρκα.Πως να δωσεις στο παιδι να καταλαβει οτι αξια εχει η αποθηκευση γνωσεων στο μυαλο κι οχι που θα βαλει τα βιλια .Αχτιδαοορφεςοι φωτο αλλα οσοκιαν εψαξα δεν μπορεσα να σε αναγνωρισω .Καλο βραδυ
Τα σχολια έχουν ανοιξει εδώ και μια εβδομαδα φιλεναδα.. καλή σχολικη χρονια να έχουν τα παιδιά όλα !!
Τι ωραιες θυμησες εχεις κοριτσι μου απο το σχολειο οπως και εμεις τις παλιας γενιας!!Οι εποχες αλλαζουν οπως και η συνηθειες των ανθρωπων και των γενεών.
Η καθε εποχή με τα θετικα και τα αρνιτικα φιλη μου..
Να είσαι καλα .. παω να κανω την βολτα μου να δω τι αλλο εχεις γραψει..χα..χα.. φιλακιααα!!
Δημοσίευση σχολίου