Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Φωτογραφικά και συγγραφικά δρώμενα



            Φωτο- συγγραφική σκυτάλη # 1  για  τα συγγραφικά δρώμενα της φίλης Mary Pertax που παρέλαβα από το φίλο Γιάννη  προσπαθώντας να πιάσω το ελάχιστο από τη συγγραφική του δυνατότητα.

                                "Το ανοιχτό παράθυρο"
                                                                                                                                                                                  

                      Πηγή φωτογραφίας    Pixabay Δωρεάν εικόνες


Η Αλεξάνδρα στάθηκε  στο ανοιχτό παράθυρο  να χαρεί τη τελευταία Ανατολή από το σπίτι που  άφηνε πίσω της. Την μάγευε η θάλασσα, το κύμα που έσκαγε , ο ήλιος που γεννιόταν και πέθαινε  εδώ και 28 χρόνια μπροστά της..
 Θυμήθηκε τη μέρα που ο Νίκος την πέρασε  στην αγκαλιά του από το κατώφλι , νεαρός γιατρός , νεαρή δασκάλα στο νησί ..ερωτευμένοι..με όνειρα   να κατακτήσουν το νησί, την χώρα, το κόσμο ολόκληρο.
-Σ΄αγαπώ της ψιθύρισε στο αυτί φιλώντας το λαιμό της με το πάθος της νιότης..
-Αναπνέω για σένα  ..του απαντούσε  χαμένη ηδονικά μέσα στο κορμί του ..
Τα πρώτα τους έπιπλα ένα φθηνό διπλό κρεβάτι, μία πολυθρόνα και μία ντουλάπα.
-Να βάλουμε το κρεβάτι μας δίπλα στο παράθυρο αγάπη μου.. να βλέπουμε  τη θάλασσα και τον ήλιο..Ξέρω πως δεν ταιριάζει μα..το θέλω καλέ μου ..όπως θέλω κι εσένα..
Το παράθυρο  έγινε το κέντρο του σπιτιού τους,  του έρωτα τους. Ξυπνούσαν με το φως της Ανατολής, αγκαλιασμένοι σφιχτά κάτω από το σεντόνι τα καλοκαίρια και το βαρύ πάπλωμα τους χειμώνες, έρωτας παθιασμένος , εξαρτημένος από τα όνειρα τους.
  Μπήκαν  οι κουρτίνες, το υφαντό χαλί από την αγορά του νησιού και ένας πίνακας από φελλό όπου  καρφίτσωναν  μικρά σημειώματα με ερωτικές λεξούλες  ή μηνύματα γεμάτα προσμονή για το βράδυ.
Το ανοιχτό παράθυρο πάντα εκεί, ο έρωτας τους πάντα εκεί, η θάλασσα, τα καραβάκια, οι γλάροι με τις κραυγές τους..Ανατολή..Δύση. 
Πέρασαν 28 χρόνια ..στο γεμάτο με έπιπλα πια σπίτι, τη μοντέρνα τηλεόραση, το  ηχοσύστημα,  τα δύο γραφεία, τη βιβλιοθήκη, τους ακριβούς πίνακες που πήραν τη θέση του πίνακα με τα ραβασάκια. 
Όλα άλλαζαν με τα 28 αυτά χρόνια και ..δεν το κατάλαβαν πως πέρασαν σε αυτή την αλλαγή.
Το αλάτι της θάλασσας έφθειρε το ξύλο του παραθύρου σιγά σιγά..το άγγιζε  και ένοιωσε τη διαφορά ,όλα χρειάζονται την συνεχή φροντίδα για να μείνουν όπως ήταν, θέλουν ανοιχτά μάτια και ανοιχτή καρδιά..όπως η θέα από το παράθυρο .
 Δεν κατάλαβαν η Αλεξάνδρα και ο Νίκος πότε αυτό το παράθυρο δεν ήταν πια αρκετό. Ίσως όταν το κρεβάτι μετακινήθηκε σε άλλη θέση, ίσως όταν το "σ΄αγαπώ" στο φιλί δεν είχε τον ίδιο ήχο, ίσως όταν τα μάτια δεν κοιτούσαν με το ίδιο φως τα μάτια του άλλου. Όταν η  άνοδος στη δουλεία   έγινε κύριος  σκοπός, όταν το παιδί που δεν ήρθε άφησε   πληγή που δεν έκλεισε, όταν ο έρωτας έγινε απλή συνήθεια.
 Η καρδιά της πονούσε, αιμορραγούσε, η καρδιά του το ίδιο μα το  βήμα εκείνο από το κατώφλι σαν και τότε δεν έγινε ποτέ . Το φιλί δεν είχε το ίδιο ταξίδι στο λαιμό της, το βάδισμα του στα τρία σκαλιά στο κατώφλι δεν την έκαναν να σηκωθεί και να τρέξει στην αγκαλιά του..
Κοίταξε  το άδειο δωμάτιο.. όπως όταν μπήκαν ..μόνο που τα πάντα είχαν άλλο χρώμα από τη φθορά. Στο πάτωμα η βαλίτσα έτοιμη για  βιαστική φυγή από όσα αγάπησε και έζησε. Η Ανατολή βαμμένη πορτοκαλοκόκκινο χρώμα έσβησε στη θάλασσα . Μια τελευταία ματιά..η πόρτα πίσω της ανοιχτή...
Ο Νίκος στεκόταν πίσω της, μάτια υγρά, τρεμάμενη φωνή:

-Δώσε μας μια δεύτερη ευκαιρία..
                                        ΑΧΤΙΔΑ
   
Ευχαριστώ τη Μαίρη για τη πρόσκληση και το Γιάννη για την εικόνα. Πάντα βλέπω τη ζωή σε μισογεμάτο ποτήρι και γι΄αυτό  μου αρέσει κι εμένα περισσότερο η Ανατολή.

Παραδίδω τη σκυτάλη στη φίλη Αλεξάνδρα με τη φωτογραφία που της διάλεξα και της εύχομαι μία υπέροχη δική της επιτυχία..


               Πηγή: Ένα καλοκαίρι δικό μου..Αχτιδένιο..
                           Αχτιδένια φιλάκια.

30 σχόλια:

marypertax είπε...

Πω πω συναίσθημα και πάλι συναίσθημα ωραιότατα δοσμένο και περιγραφές αχτύπητες! Μπράβο Γεωργία μου και η εικόνα για την Αλεξάνδρα υπέροχη! Μπράβο κορίτσι μου φιλιά πολλά!

Giannis Pit. είπε...

"Το ανοιχτό παράθυρο πάντα εκεί, ο έρωτας τους πάντα εκεί, η θάλασσα, τα καραβάκια, οι γλάροι με τις κραυγές τους..Ανατολή..Δύση.."

Γεωργία μου....!
δεν είχα μέχρι τώρα την άμεση ευκαιρία να έρθω σε επαφή με το γραπτό σου παρά μονάχα με τα δημιουργήματα των χεριών σου. Δοσμένα με μια λεπτή γραμμή που ακτινοβολούσε την ψυχή σου.
Να τώρα, που τυχερός και εγώ και οι λοιποί εδώ, ερχόμαστε να συναντήσουμε και το γραπτό σου.
Δεν διάλεξα τυχαία τις δύο αυτές γραμμές από το υπέροχο μικρό σου αφήγημα. Το διάλεξα γιατί μέσα στην περιγραφή αυτή κλείνονται συναισθήματα, εικόνες, άποψη και αξίες ζωής.
Περιέγραψες τόσο ανάγλυφα την φθορά και το μαρασμό μιας πανέμορφης σχέσης που αφήνεται στον χρόνο χωρίς να σμιλεύεται μαζί του και να πορεύεται μαζί του όμορφα και αρμονικά.
Περιέγραψες την παραίτηση απ την μετατροπή του έρωτα σε αγάπη και σεβασμό με τρόπο ανάγλυφο.
Και το έδωσες τόσο συμβολικά με την φθορά του παραθύρου απ την αρμύρα της θάλασσας...! αυτή η υγρασία που νοτίζει και καταστρέφει τα πάντα στο αλόγιστο διάβα της.
Το τέλος σου, όπως λες, σαν την άποψή σου για τη ζωή, μισό ποτήρι νερό.
Ο Νίκος αναζητεί μια δεύτερη ευκαιρία. Σε αυτό που έζησαν και δημιούργησαν εκεί.
Και η απάντησή της έμεινε μετέωρη να αιωρείται μέσα μας μαρτυρικά και με αγωνία.
Το κέρδισες και αυτό.
Απ την καρδιά μου σε ευχαριστώ για το κείμενο αυτό.
Ήταν αντάξιο αυτής εδώ της όμορφης δημιουργίας που ήδη έχει ξεκινήσει και προσωπικά πιστεύω θα πάει μακριά.
Πολύ καλή η εικόνα για την Αλεξάνδρα μας και δική σου.
Εύχομαι και σε εκείνην Καλή επιτυχία.
Τον σεβασμό μου και την εκτίμησή μου Γεωργία.

ANNA FLO είπε...

Τι να πρωτοπώ; Υπέροχη ιστορία Αφήνει γεύση αισιοδοξίας και εγώ έτσι θα εκλάβω το τέλος.Ως ναι της συζύγου.
Μια σχέση μεγάλης αγάπης που δεν φροντίστηκε όσο έπρεπε και έγινε ρουτίνα με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί μια ζωή 28 χρόνων.
Τι ωραίο εκεί που λες ''Δεν κατάλαβαν η Αλεξάνδρα και ο Νίκος πότε αυτό το παράθυρο δεν ήταν πια αρκετό'' που δείχνει ακριβώς αυτήν την εγκατάλειψη της σχέσης και τον αγώνα της καριέρας
Πόσο σοφά το παρουσίασες και είναι ρεαλιστικό πάρα πολύ Δίνει και μαθήματα σχέσεων πιστεύω
Μπράβο Γεωργία μου πολύ όμορφη και ουσιαστική η συμμετοχή σου
Η φώτο για την Αλεξάνδρα είναι υπέροχη και μάλιστα δική σου!! Δίνει πολλές ευκαιρίες για γράψιμο Καλή επιτυχία στην Αλεξάνδρα μας και καλή μας συνέχεια
Εκπληκτικό δρώμενο πάντως
Φιλιά πολλά

ΥΓ Αλεξάνδρα η ηρωίδα σου Αλεξάνδρα είναι η φίλη που δίνεις τη σκυτάλη. Πολύ όμορφα!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Mary Pertax, Μαιρούλα μου ευχαριστώ για το βήμα που μου έδωσες.

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

Πω πω, τι συγκινητική και γεμάτη συναίσθημα ιστορία
πόσο ρομαντική, τρυφερή
είναι τούτα που μου αρέσουν
μετά όμως όλα άλλαξαν
πόσο κρίμα
να αφήσουν την καθημερινότητα και όποια άλλα γεγονότα να τους παρασύρουν και να χάσουν την χαρά , την αισιοδοξία των νεανικών τους χρόνων , των πρώτων χρόνων ως ζευγάρι
να χαθεί η αγάπη του ενός για τον άλλον
πολύ ωραία και δυνατή ιστορία
ξεκίνησε τόσο τρυφερά και δυνατά
και τέλειωσε τόσο συγκινητικά και λυπητερά
Μπράβο για την ωραία ιστορία , την συνδύασες πολύ ωραία με την ωραία εικόνα του Γιάννη

ωραία και η δική σου φωτογραφία για την Αλεξάνδρα

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Giannis PitΓιάννη μουυυυυ..μη με δουλεύεις!!Ξέρεις ότι οι σκέψεις μου και ο λόγος μου είναι πάντα..απλός θα έλεγα, τίποτε το συγγραφικό, το ..σπέσιαλ το ..καταπλήκτικό! , απλό σαν τα συναισθήματα μου πάντα.Πάντως..κολακεύτηκα και σου λέω ευχαριστώ γιατί η γνώμη σου μου είναι κάτι σαν έπαινος.Η αλήθεια είναι ότι το αρχικό κείμενο ήταν επί πλέον ..384 λέξεις και η Μαίρη μου το είπε και το..πετσόκοψα.Οπότε χαίρομαι που σας άρεσε και έτσι.Δεν με ξέρεις πολλά χρόνια για να ξέρεις ότι έχω "πείρα " από ερωτικά γράμματα. Τον άνδρα μου τον ερωτεύτηκα ( με ερωτεύτηκε) μέσα από μία αλληλογραφία 1 1/2 χρόνου, παντρευτήκαμε την ίδια μέρα που γνωριστήκαμε προσωπικά. .Έτσι και γράψω την ιστορία μου θα γίνει μπεστ σέλερ!!ίσως γι' αυτό είμαι τόσο ευτυχισμένη μαζί του.

Katerina V *Pause blog* είπε...

Πόσο συγκινητική η ιστορία σου Γεωργία μου!!
Το σχόλιο και η ανάλυση του Γιάννη με καλύπτει απόλυτα!

Και η γραφή του καθενός είναι ξεχωριστή και αυτή είναι η μαγεία!
Η δική σου έχει κάτι άλλο, του Γιάννη κάτι διαφορετικό κι έτσι όλοι μας εμπνεόμαστε, εμπνέουμε και κερδίζουμε πολλά σημαντικά ερεθίσματα.

Η επιλογή της φωτογραφίας για την Αλεξάνδρα υπέροχη και είμαι σίγουρη θα μοιραστεί μαζί μας κάτι πολύ ιδιαίτερο όπως πάντα!

Σε φιλώ γλυκά!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ANNA Flo, Άννα μου η επιτυχία σε μία σχέση δεν είναι απλά να την κάνεις μα ..να την κρατήσεις σαν το πρώτο καιρό.Αυτό θέλει συνεχή φροντίδα όπως ένα ευαίσθητο λουλούδι.

Memaria είπε...

Γεμάτη συναισθήματα και τόσο όμορφα δοσμένη η ιστορία σου!
Όταν άρχισα να καταλαβαίνω προς τα που πήγαινε λυπήθηκα...άραγε δόθηκε τελικά αυτή η δεύτερη ευκαιρία;
Και η φωτογραφία που διάλεξες για την Αλεξάνδρα είναι γεμάτη υποσχέσεις για όμορφες εμπνεύσεις!
Φιλιά πολλά!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ δυστυχώς είναι κάτι σύνηθες στους γάμους, ο χρόνος, οι ευθύνες, η βεβαιότητα ότι πια σου ανήκει ο άλλος σε κάνουν να πάψεις να "δουλεύεις" τη σχέση.Κράτα στο γάμο τον έρωτα..να είσαι πλάι σε κάθε στιγμή και να αγρυπνάς σε κάθε που μπορεί να σου χαλάσει το δέσιμο με τον άνθρωπο σου.Να θυμάσαι ότι ο άλλος δεν σου ανήκει, άσε τον ελεύθερο με..δεμένο αόρατο το σχοινί να μη το βλέπει απλά να το..νοιώθει!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Katerina Verigka ευχαριστώ πολύ ξέρεις ότι η γνώμη σου μετράει.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Memaria μου θα σου πω πως είχα δώσει ένα όμορφο τέλος, προσωπικά δεν θα άφηνα ποτέ τη σχέση μου να φθάσει εδώ ..σε ένα τέλος. Όμως αν δεν ήμουν ευτυχισμένη μέσα σε αυτή τη σχέση σίγουρα θα έφευγα, τα ημίμετρα δεν είναι για μένα.

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Όμορφα το ξεκίνησες, γεμάτο αισιοδοξία κι έρωτα το δωμάτιο .
Όσο γέμιζε με έπιπλα και στόχους, τόσο άδειαζε από συναισθήματα όμως.
Πόσο δύσκολο είναι να κρατήσουμε τις ισορροπίες!
Θέλω να ελπίζω ότι δεν πήγαν χαμένα τόσα χρόνια κι ό,τι το παράθυρο τους , τους έδωσε κι άλλες Ανατολες .
Ζεστό κι ανθρώπινο Αχτίδα Μου, με άγγιξε.
Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά .

Ανέσπερη είπε...

Γεωργία μου! Να λοιπόν που συναντιόμαστε και σ' αυτόν το χώρο εκτός από το fb! H ιστορία σου είναι γραμμένη με τόσο συναίσθημα και είναι μια ιστορία δυνατή όπως κάθε ιστορία η οποία εμπνέεται από την ίδια τη ζωή! Θερμά συγχαρητήρια γι' αυτό που έβγαλες με την υπέροχη εικόνα που σου "χάρισε" μαζί με την σκυτάλη ο φίλος Γιάννης!!!
Να σου πω όμως μια κρυφή επιθυμία που μου δημιουργήθηκε με την απάντηση που έδωσες στον Γιάννη? Επειδή δεν θυμάμαι πότε άκουσα τελευταία φορά κάποιον να δηλώνει ευτυχισμένος με τον σύντροφο της ζωής του, θα ΄θελα πολύ να μπορούσα να μάθω τη δική σας ιστορία αγάπης! Καταλαβαίνω πως αυτό που έγραψα φαίνεται και ακούγεται "κάπως", μα κάτι τέτοιες ιστορίες όπως η δική σας που κρατά το άρωμά της ολοζώντανο, με γεμίζουν αισιοδοξία και αληθινή χαρά...!!!
Σας εύχομαι από καρδιάς, έτσι να είστε μέχρι τα πολύ πολύ βαθιά γεράματά σας και να γίνεστε πηγή έμπνευσης για τις συντροφικές σχέσεις των ανθρώπων γύρω σας!!!
Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις!!! <3

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Μονο μια γυναίκα που εχει αγαπησει πολύ στην ζωη της οπως εσυ φιλεναδα..θα μπορουσε να γραψει μια τοσο ομορφη ιστορια ασχετα με το τελος της που ομως μου αρεσε γιατι αφηνει ενα παραθυρακι για επανασυνδεση αν δεν έχει ραγισει το γιαλί... !! βαζει ο καθε ενας μας το τελος που θελει..πολύ ωραια συνδεσες την φωτογραφία με την ιστορία σου..!
Αυτο να γραψεις την ιστορια σου..σαν να ακουω τα εγγονια μου χα..χα..αααα και μια ακομα συμπτωση μεταξυ μας... και εγω με αλληλογραφια γνωριστικα με τον δικο μου.. πριν μισό αιώνα..χα..χα..
Πολύ ωραια και η φωτογραφία που επελεξες για την Αλεξάνδρα!!
να περνας ομορφα αχτιδα μου.. καλες αποκριες.. φιλακιαααα!!

Giannis Pit. είπε...

Καλά λέω το λοιπόν Γεωργία μου ότι όσο σε γνωρίζω διακρίνω έναν λεπτό και γεμάτο συναισθήματα άνθρωπο.
Πραγματικά τα συγχαρητήριά μου. Η Γνωριμία σας με τον σύζυγό σου παράδειγμα ζωής και αγάπης. Σας εύχομαι με την καρδιά μου, να είστε καλά, με υγεία, να απολαμβάνετε αυτά που με τόση αγάπη δημιουργήσατε.
Φυσικά και δεν σε κολακεύω. Πάντα εκφράζω αυθόρμητα τα συναισθήματά μου. Ενθουσιάζομαι ναι και δεν θέλω να το κρύψω, τα συναισθήματα είναι για να μοιράζονται Γεωργία μου.
Καλό ξημέρωμα.

Mia είπε...

Αχτίδα μου, "ρούφηξα" το διήγημά σου. Υπέροχο! Μια ιστορία ρομαντική, γεμάτη συγκίνηση και ένα απρόσμενο τέλος. Συγχαρητήρια, φίλη μου. Πολλά φιλιά.

Ελένη Φλογερά είπε...

Όλα ξεκίνησαν με όνειρα, με ένα παράθυρο ανοιχτό και το θαλασσινό αεράκι να θρέφει την αγάπη τους. Κρίμα που άφησαν τη φθορά να μπει ανάμεσά τους. Πολύ καλογραμμένο κείμενο. Η σκέψη που αφήνει είναι ότι για μία σχέση αγάπης και έρωτα πρέπει να προσπαθούμε κάθε μέρα.
Διάλεξες πολύ ωραία φωτογραφία για την Αλεξάνδρα!
Καλό τριήμερο!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Γεωργία μου... όλα όσα έχω διαβάσει για τις σχέσεις από έμπειρους ψυχολόγους, κι αυτά που έχω αποκομίσει από βιωματικά σεμινάρια, εμπεριέχονται στην ευσύνοπτη ιστορία σου. Με φόντο το ανοιχτό παράθυρο κι ό,τι αυτό συμβολίζει.
Διαβάζοντας και τα σχόλια σου, καταλαβαίνω ότι κατέχεις καλά την τέχνη της αληθινής αγάπης. Και πώς θα μπορούσες εσύ άλλωστε που δουλεύεις τη ζωή με τα πινέλα και τους καμβάδες σου, να μην ξέρεις καλά πως η σχέση είναι μια "συνκατασκευή". Θέλει γερά θεμέλια και διαρκή δουλειά για να μένει γερή στο χρόνο και στις φθορές.
Μου άρεσε η ερώτηση που έβαλες στον επίλογο. Άφησες το παράθυρο ανοιχτό και καλά έκανες.
Μια υπέροχα δοσμένη ιστορία, αντιπροσωπευτική για όλους μας νομίζω και μια γενναία προτροπή, να μάθουμε την τέχνη της αγάπης και να υποστηρίζουμε με πάθος τις αξίες μας.
Το θαυμασμό μου Γεωργία μου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Φίλες μου σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας, πάντα έβαζα και βάζω τις σχέσεις στην οικογένεια σε πρώτη μοίρα. Δεν έκανα καλλιτεχνική καριέρα "υψηλών προδιαγραφών" αλλά εμπορική γιατί έκανα αυτό ακριβώς, έβαλα τον άνδρα μου και τα κορίτσια μου σε θέση κεντρική στη ζωή μου.Δεν μετάνιωσα ΠΟΤΕ, έδωσα και πήρα περισσότερο από πολλές.Χωρίς κατάσταση παθιασμένη και παθητική έζησα και ζω το όνειρο που είχα πάντα όταν με ρωτούσαν τι θέλω από τη ζωή μου απαντούσα: Να αγαπηθώ.

marypertax είπε...

Νομίζω πως το σημαντικό στη ζωή του κάθε ανθρώπου κι εσύ το έχεις πετύχει γλυκιά μου, είναι να βρεις αυτό που θα σε κάνει να νοιώθεις χαρά, πλήρης, κι ισορροπημένη. Όσοι δεν ξέρουμε να βρίσκουμε τη φόρμουλα της προσωπικής μας χαράς και πληρότητας, είμαστε σήμερα ανασφαλείς και ανικανοποίητοι. Αυτό το όνειρο που είχες να αγαπηθείς, με διέλυσε με καλή έννοια! Φιλιά πολλά!

despina είπε...

Γεωργία μου σου το έχω πει κι άλλες φορές πως διαβάζω πάντα ότι γράφεις άσχετα με το αν σχολιάζω ή όχι και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!!!Η ιστορία σου διδακτική και δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπέυσει άλλη καλύτερα την φωτογραφία!!!Μπράβο φίλη μου να είσαι πάντα αυτή που είσαι!!!φιλιά πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

Αχτοδούλα μου, σε διαβάζω εδώ και χρόνια, διάβασα και το διήγημα σου το "Αδιέξοδο" που δυστυχώς παράτησες κακό κορίτσι και δεν έμαθα το τέλος.Ότι γράφεις ακόμα και τη πιο μικρή σου ανάρτηση δείχνει τη ψυχή σου και την ηρεμία της ζωής σου.Θα δηλώσω ότι σε ζηλεύω με τη καλή έννοια όμως.Το διήγημα σου υπέροχο, μία όμορφη πραγματική ιστορία των σχέσεων που αλλάζουν δυστυχώς με τα χρόνια.Κάτι τέτοιο έζησα κι εγώ .Ίσως αν ο δικός μου Νίκος γυρνούσε έστω τη τελευταία στιγμή και μου ζητούσε να μείνω ίσως η ζωή μου και η δική μου πραγματικότητα να ήταν τότε διαφορετική.Θέλω πολύ να σε γνωρίσω όμως είμαι μακριά και η επιστροφή μου στην Ελλάδα κάτι μακρινό.Δέξου την αγάπη και τη φιλία μου , είσαι η παρέα μου κάθε μέρα και όποτε δεν γράφεις ανησυχώ μην έπαθες κάτι.Περιμένω να γράψεις το τέλος στο "Αδιέξοδο", θα σε σκοτώσω αν δεν το κάνεις.Πάντως αυτό που ήθελες στη ζωή σου έγινε, σε αγαπάει όλος ο κόσμος.Διάβασα και του κυρίου Γιάννη, υπέροχη ιστορία κι εκείνη όμως εγώ αγαπώ τις ερωτιάρικες σαν και τη δική σου. Μιλένα Τ.Ιρλανδία

Rena είπε...

Συνήθως ζωγραφίζεις το λόγο σου μα σήμερα ζωγράφισες με το λόγο σου!!!
Καλό τριήμερο φιλενάδα!!!

Marie-Anne είπε...

Πολύ ωραίο το διήγημά σου, Αχτίδα μου! Ανταποκρίνεται τόσο όμορφα στην φωτογραφία του Γιάννη. Εύχομαι η Αλεξάνδρα να έδωσε στον Νίκο την ευκαιρία που της ζήτησε.
Φιλιά και καλό τριήμερο!!!

Woman in Blogs είπε...

Πρώτα, Αχτίδα μου, να σε ευχαριστήσω για την όμορφη φωτογραφία σου που επέλεξες για μένα. Η ιστορία σου ήταν μια μεγάλη κι ευχάριστη, πολύ, έκπληξη για μένα! Δεν είχα ξαναδιαβάσει δικά σου κείμενα, βλέπεις.
Πόσα συναισθήματα ανακάλυψες στην ωραία εικόνα του Γιάννη! Μπράβο σου, Γεωργία μου! Η διαδρομή μιας ζωής, η φυσική (;) φθορά, η δεύτερη ευκαιρία, η αδυσώπητη καθημερινότητα...
Καλό τριήμερο σου εύχομαι, Γεωργία μου!

Κλαυδία είπε...

Γεωργία μου αγαπημένη, τα γραπτά σου έχουν την αμεσότητα ν΄αγγίζουν την καρδιά όπως οι εικόνες σου τα μάτια και η ιστορία σου μας έκανε να βιώσουμε την πορεία της σχέσης αυτού του ζευγαριού που αφέθηκε να ξεφτίσει με την πάροδο του χρόνου.....κακά τα ψέμματα, χρειάζεται δουλειά και από τις δύο πλευρές για να διατηρηθούν οι σχέσεις....ο παθιασμένος έρωτας, σπανιότατα έχει μακρόχρονη επιβίωση, συνήθως δίνει τη θέση του στη βαθειά αγάπη και συντροφικότητα όμως το συνηθέστερο είναι να ξεφτίζει και να φθείρεται εντελώς....δίνοντας τη θέση του στην αποξένωση και την πλήρη απαξίωση....Θέλω να είμαι αισιόδοξη και ελπίζω οι ήρωες της ιστορίας να δώσουνε μιά δεύτερη ευκαιρία.....τους αξίζει, όπως αξίζει να διαβαστεί και η δική σου, αληθινή ιστορία....Γι αυτό σε παρακαλώ Γεωργία μου, άρχισε να την γράφεις σιγά-σιγά, αξίζει να διαβαστεί και να χρησιμεύσει, όχι μόνο σαν εκλεκτό ανάγνωσμα, αλλά σαν εγχειρίδιο πως δύο άνθρωποι μπορούν να βιώσουν τον απόλυτο έρωτα και αγάπη μέσα στο γάμο και την πολύχρονη ουσιαστική τους σχέση....Πίστεψέ με , θα προσφέρεις ένα κοινωνικά πολύτιμο δώρο....Σε φιλώ, Καλή Σαρακοστή !!!

Χριστίνα Πεταλωτή είπε...

Μια ιστορία αγάπης εξπρές! Ε να τη δώσει τη δεύτερη ευκαιρία η Αλεξάνδρα, κρίμα είναι μωρέ. Ευχαριστούμε Αχτίδα μας!

airis είπε...

Καλημέρα Γεωργία μου.
Καλή Σαρακοστή!
Δε περίμενα ότι θα έκλεινες αισιόδοξα αυτή το αληθινό περιστατικό, γιατί για μένα είναι
πέρα ως πέρα αληθινό. Το έχω ζήσει κι εγώ εξάλλου, σε συναισθήματα και σε ουσία...
μόνο που δεν είχα το επίλογο που έβαλες ☺
Μπράβο σου!
Εξαιρετικό!

Marina Tsardakli είπε...

Άραγε δόθηκε η δεύτερη ευκαιρία; Άξιζε να δοθεί; Δεν ξέρω. Κάθε περίπτωση είναι άλλωστε διαφορετική.
Αυτό που ξέρω είναι πως ήταν πολύ αληθινή η συμμετοχή σου, με έκανε να σκεφτώ πολλά πράγματα για τα θέλω, την επικοινωνία των ζευγαριών και τις σχέσεις γενικότερα και χαίρομαι που γνώρισα το blog σου μέσα από αυτό το δρώμενο!
Καλή Σαρακοστή και καλό απόγευμα.