Είμαι στα χλωμά μου ίσως;....

Πέρασε ο Δεκαπενταύγουστος, πέρασε η γιορτή που τον αντιπροσωπεύει  και νομίζω ότι πια όλοι θα γυρίσουν στα συνηθισμένα τους.. Οι φροντίδες και οι έννοιες του Φθινοπώρου αρχίζουν να φωλιάζουν στη σκέψη μας τουλάχιστον για μένα που λίγο ... αχάριστα οφείλω να πω, είμαι σε μία φάση που σχεδόν όλα περνούν δίπλα μου και δεν με αγγίζουν. 

Δεν έχω όρεξη να ζωγραφίσω και αυτό..τα λέει όλα.. 

Η Πάρκινσον στάθηκε ευγενική μαζί μου ίσως και έπρεπε να κάνω το σταυρό μου κάθε μέρα.. μα το πρόβλημα με την εγχείρηση μου το βλέπω βουνό όσο και αν πια θέλω να το επισπεύσω.. Πάντα τέτοια είμαι..όταν έχω ένα πρόβλημα βιάζομαι να το αντιμετωπίσω και να το λύσω..Στέκομαι απέναντι του και του ορθώνω το..1.59 μου.. δεν μου αρέσουν οι αναμονές μα κρατώ μέσα μου όσα με φοβίζουν. Να πάρει η ευχή έχω κάνει στη ζωή μου ένα σωρό εγχειρήσεις και πολύ σοβαρές..αυτή γιατί την είδα με άσχημο μάτι; Φοβάμαι..ναι..αυτή είναι η αλήθεια έστω και αν δεν το παραδέχομαι..Θέλω να την αποφύγω..όταν δεν πονάω το λέω στον εαυτό μου και χαίρομαι όμως σε 5λεπτά όταν δεν μπορώ να σηκωθώ από τη πολυθρόνα..ξέρω οτι βρίσκεται σαν λύση!

Κάποτε η ζωγραφική ήταν το ..καταφύγιο μου..τώρα το ολόλευκο τελάρο στο καβαλέτο μου με κοιτά εδώ και τόσο καιρό χωρίς να μου "μιλά" εκεί που πρέπει... Χθες ψάχνοντας κάτι χαρτιά και συμβόλαια βρήκα το δίπλωμα μου.. ποτέ δεν το κορνιζάρισα..έμεινε έτσι..ρολό..με τη βυσσινί κορδέλα που του έβαλα τότε που το πήρα..Σχολή Καλλών Τεχνών.. κανείς δεν χάρηκε που το πήρα εκτός από εμένα την ίδια.. 

Η μητέρα μου ήθελε να συνεχίσω το ιατρείο της..ο πατέρας μου ..έστω Οικονομικά..εγώ το μαύρο πρόβατο..δεν μετάνιωσα ποτέ για την επιλογή μου και για την επανάσταση μου..

Το ξανατύλιξα και το έβαλα μέσα στο κουτί με τα συμβόλαια..έτσι είναι..ένα συμβόλαιο τελικά με μένα την ίδια και ότι αγάπησα...τα χρώματα.. Τώρα γιατί  ο τελαρωμένος μουσαμάς μου είναι άδειος;..Γιατί ζωγραφική σημαίνει..ψυχή..σημαίνει αυτό το κάτι που ξεπηδά από μέσα μας..κι εγώ αυτό το καιρό δεν το έχω..και ..μου λείπει.. Πριν λίγο έβαλα δύο τρεις πινελιές σε μία μισή Αγιογραφία που έχω και τυραννώ τόσο καιρό..σταμάτησα..

Τι σας τα λέω όλα αυτά τώρα; ίσως γιατί δεν τα λέω σε κανένα δίπλα μου..γιατί δεν πρέπει να τα πω..γιατί κρατάμε πάντα χαρούμενους τους ανθρώπους που μας αγαπούν..Εσείς είστε άλλο..εσείς θα μπείτε στο μπλοκόσπιτο μου, θα κάτσετε στο καναπέ μου, θα μου γράψετε ίσως ένα σχόλιο και μετά θα..φύγετε..γιατί έτσι πρέπει. Οι γύρω μου όμως θέλω από μένα να βλέπουν μόνο ένα χαμόγελο και τίποτε άλλο.

Αύριο έρχεται η ψυχοκόρη μου σπίτι η Αθηνούλα μου, και μαγειρεύω γι' αυτήν  . Φίλοι μου συγνώμη που δεν είμαι στα..ντουζένια μου..θα μου περάσει.. 
Αχτιδένια φιλάκια σε όλους..