Πάγωμένη μέρα..ζεστή καρδιά...

Το ζωγράφισα σήμερα στα γρήγορα  για κάποια φίλη..κάποια που λόγω απόστασης μου λείπει  πολύ.. Δρομάκι μου σ' αγαπώ!

Χειμώνας φίλοι μου...χειμώνας...και σηκώθηκα σήμερα απο το πρωί να προλάβω τις δουλειές μου και να ξεσηκώσω το γλυκό..υπομονετικό Δημήτρη μου ( πως με υποφέρει!) να με πάει στο JAMBO να αγοράσω ένα κούκλο που τον υποσχέθηκα σε ένα κοριτσάκι που αγαπώ πολύ..και η Αχτίδα δεν ξεχνά ποτέ τις υποσχέσεις της.. 

Με πήγε ο καλός μου σε βάρβαρη ώρα  για μας..σχεδόν ανοίξαμε το μαγαζί.... κι εγώ στο δρόμο βλέποντας τη πρωινή τόσο έντονη κίνηση του είπα οτι θα ήταν τρομερό χωρίς τα φανάρια..

Τότε το μυαλό μου πλανήθηκε πάλι σε παλιές αναμνήσεις..εικόνες που εσείς οι νέοι δεν έχετε.. Τότε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης συνήθως σε σταυροδρόμια όπως στης Αγ. Σοφίας, στη Βενιζελου... μπροστά υπήρχε τροχονόμος και συνήθως ήταν ανεβασμένος σε μία μικρή στρογγυλή εξέδρα κλειστή ολόγυρα...

Αυτές τις μέρες λοιπόν  γέμιζε ολόγυρα με δώρα και έφθανε μία στιγμή που σχεδόν δεν..φαινότανε.. Δώρα απο τα γύρω μαγαζιά , από οδηγούς και από όσους ήθελαν να ευχαριστήσουν αυτούς τους τόσο υπομονετικούς ανθρώπους όρθιους στο κρύο.. Γιατι τότε φίλοι μου ιδιαίτερα στη πόλη μου το κρύο..ο Βαρδάρης που φυσούσε παγωμένος ήταν κάτι φοβερό..και τους έβλεπες παγωμένους  να κουνάνε τα χέρια με ..κατακόκκινες μύτες !

Μια τέτοια μέρα με σταμάτησε ο πατέρας μου στη πλατεία και μου έδωσε ένα κουτί με γλυκά να τα βάλω στο ..κιόσκι αυτό.Ο τροχονόμος με κοίταξε, έσκυψε και μου τράβηξε απαλά τη πλεξούδα..:

-Πώς σε λένε ..κατσαριδούλα; μου είπε..( ήμουν πολύ μελαχρινή..). Θέλεις να δεις τους δρόμους απο εδώ επάνω;... 

Με σήκωσε ...( ακόμα κρατούσα το πακέτο στο χέρι και δεν το άφηνα..) με έβαλε επάνω στο γείσο και τα αυτοκίνητα εκεί μπροστά κορνάρισαν με ρυθμό. Βλέπετε τότε δεν ήταν και τόσα πολλά όπως τώρα...για να έχουν νεύρα!

Γύρισα σπίτι, βρήκα τη ταχυδρόμο με δύο κάρτες πανέμορφες..και την αντάμειψα με ένα μελομακάρονο... Μετά έπεσα με τα μούτρα πάλι στα γούρια και ΈΤΣΙ με βρήκε η φίλη μπλόγκερ IOANNA που μου έκανε επίσκεψη.. μέσα σε ένα βουνό απο σκόρπια κουτιά, κορδέλες, κόλλες, σπιτάκια..μάτια... περάσαμε τόσο όμορφα και ο Δημήτρης μου μας σκάρωσε και ένα μούρλια γεύμα.  Πόσο χαίρομαι που με θεωρείτε τόσο κοντά σας εσείς τα τόσο νέα κορίτσια..που με επισκέπτεστε..

Έμεινα λοιπόν μέσα σήμερα όπως καταλαβαίνετε..μα μου άρεσε.. άνοιγα πότε πότε τη πόρτα..μου ερχότανε ο παγωμένος αέρας στο πρόσωπο και..ξαναέμπαινα.. 

Δεν μπορώ να μη σκεφτώ και τους ανθρώπους που δυστυχώς λόγω.." συνθηκών" δεν έχουν θέρμανση τέτοιες μέρες.. Λυπάμαι που το παραδέχομαι ακόμα κι εγώ..αυτά τα Χριστούγεννα είναι διαφορετικά φίλοι μου ..μα..είπαμε...χαμόγελο..κρατήστε τα..μπόσικα όπως έλεγε και η γιαγιά μου.. Και όποιος δεν έχει παρέα για εκείνη τη μέρα..εδώ ήμαστε εμείς...τα παιδιά μας θα λείπουν..εμείς..και η Κλώντη! Κάτι θα μαγειρέψει ο καλός μου..κάποιο γλυκό θα φτιάξω κι εγώ...

Φιλάκια Αχτιδένια φίλοι μου και δηλώνω οτι όσοι μου έστειλαν διεύθυνση έστειλα κάρτα..όμως ότι έστειλα στη Κύπρο δεν πήγε ακόμα...