Δύσκολο πρωινό..μα όλα βρίσκουν τη λύση τους τελικά..

Τι τράβηξα η δόλια στο ΙΚΑ σήμερα, από τις 9 το πρωί....Βόλτες κάναμε από το..ισόγειο στο 2ο όροφο από εκεί στο..4ο..ξανά στο 1ο..και ξανά στο 2ο για τα βιβλιάρια ...και ...α! ..ξεχάσατε τις φωτοτυπίες...α!..τι βλέπουμε εδώ..λάθος το τελευταίο νούμερο..κυρία γιατί τρέμετε;....

Κρίση με έπιασε φίλοι μου..το πρόβλημα της υγείας μου δεν αντέχει σε συγχύσεις.. Άρχισα να χάνω το συντονισμό μου και να τρέμω σαν το φύλο..είχα και τον άνδρα μου που μου έλεγε να τους "χαρίσω" την ασφάλιση τους..τσατισμένος για το λάθος που προφανώς έκανε κάποιος υπάλληλος στο τελευταίο νούμερο της ημερομηνίας γεννήσεως του . Δεν μαλώνει..απλά τα παρατάει.. ήθελε να φύγει και να μη πάρει τα βιβλιάρια.. ε! όχι φίλη μου ..δεν θα σας κάνω το χατίρι..σχεδόν 900 ευρώ δίναμε ! Ευτυχώς που έχω γαϊδουρίσια υπομονή  και πήγαινα από γραφείο σε γραφείο..εξηγώντας κάθε φορά..

Προσπαθούσαμε να τους πούμε πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο άνθρωποι γεννημένοι την ίδια μέρα, στο ίδιο τόπο, με τους ίδιους γονείς και να έχουν διαφορά στο τελευταίο νούμερο...δηλαδή 1946 με 1945 που έγραψαν λάθος..τελικά ήρθε η διευθύντρια και απεφάνθη ότι..είναι το ίδιο άτομο.. Τελειώσαμε στις 11.40 ..ακριβώς και αναφώνησα στο ταμείο μπροστά...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Περίμενα χειροκροτήματα μα εκεί..ο καθένας είχε το καημό και το θυμό του. Δίπλα μας κάποιος προσπαθούσε να εξηγήσει ότι η γυναίκα του δεν μπορούσε να έρθει για υπογραφή γιατί ήταν με εγχείρηση 5 ημερών στο σπίτι..μάταια φίλε μου του είπα στο αυτί..πάρε φορείο και φέρτην!!!..

Μόλις τελειώσαμε ..μου λέει ο καλός μου

- Πάμε για καφέ να ηρεμήσουμε;

Και πήγαμε πρώτα σ' εκείνο το μέρος που πηγαίναμε τη Κλώντη να τρέξει και θαυμάσαμε τη θάλασσα στη χειμερινή της όψη..

Την αφήσαμε για λίγο να χαρεί την ελευθερία της..όταν κουράζεται σηκώνει το ποδαράκι της και πατά στα τρία..με πονά που τη βλέπω μα τουλάχιστον είναι ζωντανή..

Μετά ..καφεδάκι και κουβεντούλα και λίγα ψώνια στο σούπερ μάρκετ.. Στο σπίτι η καλή κυρία Στέλλα που με βοηθάει μου το έκανε λαμπίκος, τι άλλο ήθελα τέτοια μέρα..Θα πήγαινα με τη κόρη μου σε μία γιαγιά στη κλινική μα..δεν ήμουν και στα καλά μου..η ταραχή η πρωινή με έκανε δαντέλα..

Στο σπίτι με περίμεναν  3 Χριστουγεννιάτικες κάρτες.. Νόπη με τους αγγέλους σου..Γιάννη ..Λίτσα..σας ευχαριστώ καλοί μου φίλοι , τις κρέμασα στο δένδρο μου που όποιος το βλέπει ξετρελαίνεται γιατί όπως είπα είναι ένα δένδρο διαφορετικό..δένδρο φιλίας..Άγιε Βασίλη ακούςςςςςςς; ( το πήρα κι όλας το δώρο μου..ντροπή να ζητάω άλλο).

Φασολάδα σήμερα..ρέγκα..τουρσί του Δημήτρη..τυροσαλάτα και παντζάρια ! 
Ένα τηλεφώνημα .. θα ερχόντουσαν τα εγγόνια..Το τραπέζι έγινε αρχοντικό ακόμα και με..φασολάδα που παρεμπιπτόντως την έκανε ο Δημήτρης μου πεντανόστιμη. Το σπίτι γέμισε φως.. ζωή και χαρά.. όλες οι δυσκολίες της ημέρας έγιναν παρελθόν. 
Μία λαχτάρα με περίμενε το βράδυ αργά όταν ο άνδρας μου ανακάλυψε ότι ..έχασε το σήμα που αγόρασε εδώ και μέρες από τη τράπεζα για το αυτοκίνητο και του τρώω το κεφάλι να το κολλήσει και δεν το κάνει..Θα με πεθάνειιιιι!
Ευτυχώς βρέθηκε  μέσα στα τόσα χαρτιά που κουβαλούσαμε μέσα στη τσάντα από τη πρωινή ταλαιπωρία.. Δεν ήμασταν για άλλα 300 ευρώ. Του έδωσα μία παρηγορητική αγκαλίτσα και του είπα αυτό που μου έλεγε η γιαγιά μου..Τέλος καλό όλα καλά!