Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Το ...μπαουλάκι μου άνοιξε..και βγήκαν οι θύμησες..



Μια συννεφιασμένη και βροχερή μέρα στη Θεσσαλονίκη και φαντάζομαι ότι έτσι θα είναι και σε όλη την Ελλάδα μας...Δεν με μελαγχόλησε αντίθετα μου έφερε στο μυαλό τις μαθητικές πρωινές μου εξόδους στο σχολείο. 
Νήπια στη Βαλαγιάννη και δημοτικό ακριβώς απέναντι δίπλα στη Μητρόπολη στο 43ο Δημοτι. σχολείο.. Έφευγα από το σπίτι που ήταν πολύ κοντά στην αρχή με τη γιαγιά μου και μετά με ένα γειτονάκι μου το Γιαννάκη που τώρα είναι δικηγόρος... Ξέρετε τι μας αγόραζαν πάντα οι γονείς μας μόλις αρχίζαμε το σχολείο; Πρώτα τη μπλε ποδιά μας, μετά τη δερμάτινη τσάντα μας ( ναι ακριβώς πραγματική δερμάτινη και την είχαμε για 2-3 χρονιές..). Θυμάμαι ακόμα με συγκίνηση τα πρώτα τετράδια και τη μπλε κόλλα που ο πατέρας μου ανελάμβανε το καθήκον να κόψει προσεκτικά  να καπλαντίσει τα βιβλία και τα τετράδια μου κι εγώ να βάλω τις ετικέτες...
Η κασετίνα ήταν ξύλινη και συρταρωτή, τι ίδιο και ο χάρακας,  τα μολύβια καλά ξυσμένα , η ξύστρα μεταλλική, ο στυλό ένας και μοναδικός μαζί με ένα κόκκινο.Θυμάμαι που μια συνάδελφος της μητέρας μου έφερε δώρο από την Αμερική στυλό με κουμπάκι επάνω που το πατάς για να βγει η μύτη..πανικός μη τον χαλάσω  και υπερηφάνεια που όλες οι φίλες μου ήθελαν να τον δουν..
Ακόμα κάτι δεν σας είπα..το κίτρινο αδιάβροχο που σε όλα τα παιδάκια αγόραζαν οι γονείς γιατί ο Σεπτέμβρης τότε ήταν πάντα βροχερός και τα ασορτί πλαστικά κίτρινα μποτάκια μικρή πολυτέλεια! 
Η αυλή γέμιζε από φωνούλες και το μόνο που υπήρχε στο κυλικείο ήταν κουλούρια, ψωμί φέτα με ένα κύβο κόκκινο κασέρι, όσο για το σπέσιαλ του..καριόκες, ροξ και πονηρά ( είναι με τη λευκή κρέμα χωνάκια),  μαντέψετε τι αγόραζα.. καριόκα..αγαπημένη μου...και συνήθως τη μοιραζόμουν με κάποια φίλη.. Τα θρανία ξύλινα , σε τιμωρούσαν αν τα χάραξες ή τα έβαφες μα .. πάντα υπήρχε ένας παραβάτης..( πάντως όχι εγώ), ακόμα ο μεγάλος χάρτης δίπλα στο μαυροπίνακα....
Χθες βράδυ είπα στην εγγονή μου ότι θα της πάρω δωράκι ένα δικό της Laptop και χάρηκε γιατί λέει τώρα πια τα μαθήματα τα κάνουν με cd σε τέτοιο και ότι ο πίνακας της τάξης είναι ...ψηφιακός..είναι τα παιδιά της νέας γενιάς, τα παιδιά του υπολογιστή, τα παιδιά του ίντερνετ.. Δεν πέφτουν πλαγιαστά επάνω στη κόλλα τους που γράφουν το διαγώνισμα για να μη δει η δασκάλα ότι κρυφοκοιτούν τη κόλλα του διπλανού.., δεν στέκονται με τη κιμωλία παγωμένα μπροστά στις ασκήσεις.. ανεβάζουν προγράμματα, κατεβάζουν αρχεία.. τα παιδιά του σήμερα και του αύριο ..
Εγώ στέκομαι στο μπαουλάκι των αναμνήσεων μου, κλείνω το καπάκι να μου μου φύγει ούτε μία..ακόμα και η..βέργα του δάσκαλου που κοκκίνιζε τη παλάμη μας όταν κάναμε αταξίες..
Ξέρω ότι οι θύμησες αυτές απευθύνονται σε΄ελάχιστους που έχουν ... το ίδιο μπαουλάκι..
Καλημέρα φίλοι μου.. αλίμονο σε εκείνον που στο διάβα της ζωής του δεν γεμίζει το δικό του...

56 σχόλια:

Mani di fata είπε...

ax axtida ti ekanes twra?me phges sthn aylh tou PEIRAMATIKOU prwtaki. Den klaiw poly kalhmeres kalhmeres.to skylaki sou euxomai na ginei kala

Λήμνος είπε...

Μας θύμισες τα παιδικά μας χρόνια! Μπράβο σου! Μας συγκίνησες!

PiciFriki είπε...

ωραίες οι αναμνήσεις

...irida... είπε...

καλημέρααα!!!!
ΑΧ!το ίδιο μπαουλάκι έχουμε καλή μου!!
το καλό είναι ότι πάντα θέλουμε να το γεμίζουμε με καινούργια πράγματα...
χιχι το...λαπτοπ ...χωράει????
έτσι ...μπορεί το σώμα να....
γκούχου!!!γκούχου!!!
γερνάει...
αλλά η ψυχή ..μένει ...νέα!!!!!

Hfaistiwnas είπε...

Λαπ τοπ να της πάρεις; Θα το χρειαστεί σίγουρα έτσι όπως είναι τα πράγματα.. μένουμε με τις αναμνήσεις...
Καλημέρα!

Ξανθή είπε...

Καλημέρα!!Μπορώ να σου διηγηθώ ακόμα πιο πίσω ιστορίες, ακουσμένες από μεγαλύτερους. Τα παιδιά μου όταν τα άκουγαν έλεγαν "παππού λες παραμύθια"
Τώρα που μεγάλωσαν κατάλαβαν ότι δεν όλα εκείνα δεν ήταν παραμύθια και είχαν την αξία τους.
Πολλά φιλιά

KaPaworld είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
KaPa είπε...

Μου ξύπνησες μνήμες πρωινιάτια...
Με συγκινείς τόσο...Καλημέρα σε εσένα και στο υπέροχο Blog σου...

"ζαχαρούλα.." είπε...

αχτίδα αν και πιο νέα από σένα, αρκετά μεγάλη όμως για να θυμάμαι όσα κι εσύ...

τι όμορφο ρομαντικό ταξίδι.. τότε που φορούσαμε ακόμα ποδιές!!!!

καλημέρα από την βροχερή Πάτρα!!!!

ΥΓ: να μου φιλήσεις τον Δημήτρη και την Κλώντηηηηηηηηηη!!!!!

Dee Dee είπε...

Κι εμεις τα προλαβαμε τα περισσοτερα απο αυτα :)
Δυστυχως η παιδεια εξελισσεται με πολυ αργους ρυθμους κι εχουν πολλες γενιες μαζι τις ιδιες αναμνησεις χαχαχα :)

Κιτρινο αδιαβροχο με ασορτι μποτακια δεν ειχαμε βεβαια και πολυ τα ζηλεψα :):)

Φιλια σε ολους σας κι ενα διπλο στην αρρωστουλα μας!

Ποδηλάτισσα είπε...

Εγώ δεν είχα μπαουλάκι… είχα ένα καλαθάκι ψάθινο που το εσωτερικό του είχε υφασμάτινη καρό σκοτσέζικη επένδυση – το κρατούσαμε στις σχολικές εκδρομές – και αν θες το πιστεύεις [το έχω ακόμα]… και μέσα του έχω κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια τις σχολικές αναμνήσεις, το βιβλίο της Α΄ Δημοτικού με τον Μίμη και την Λόλα, την ξύλινη κασετίνα, το αριθμητάρι με τα πολύχρωμα μπιλάκια του, το σήμα του Σχολείου {Αρσάκειο Ψυχικού}, τους πρώτους ελέγχους… με και το πρώτο σκονάκι!!!
Καλημέρα Αχτιδούλα μου!!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, καλημέρα καλή μου, κι εγώ έχω ακριβώς τις ίδιες αναμνήσεις στο μπαουλάκι μου!!!!
Φιλιά πολλά φθινοπωρινά
Χριστίνα από Κατερίνη

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΑΧΤΙΔΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!
ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ! ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΟΣΟ ΖΩ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΣ. ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ.ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑΜΕ ΠΟΛΥ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΕΔΙΝΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗΝ ΒΑΝΙΛΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΚΟΥΤΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΤΑ ΚΥΛΙΚΕΙΑ; ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΤΥΧΕΡΗ ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΑ ΣΤΟ 16ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΕΣ ΓΥΡΩ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΑΡΤΕΡΙΑ. ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ. ΔΙΠΛΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΑ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΡΙΟ ΘΗΛΛΕΩΝ ΑΘΗΝΩΝ. ΟΙ ΓΑΜΠΡΟΙ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΑΝΕΒΑΙΝΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΩ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΑΥΛΙΟΥ.ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΜΑΣ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΤΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΒΡΕΧΑΝΕ!ΜΕΓΑΛΗ ΦΑΣΗ ΣΟΥ ΛΕΩ! ΕΡΧΟΤΑΝ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΖΕΥΕ.ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΒΡΕ ΑΧΤΙΔΑΚΙ!ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ο ΠΑΡΙΟΣ ΕΡΧΟΤΑΝΕ ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ. Ο ΔΟΜΑΖΟΣ , ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΣΣΟΙ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ!ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΙΘΩ! ΤΗΝ ΒΙΚΥ , ΤΗΝ ΜΑΡΘΑ ,ΤΟΝ ΚΟΚΚΟΤΑ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΠΑΝΑΘΑΣ.ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΛΑ .ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ.ΧΑ ΧΑ ΧΑ ! ΦΙΛΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΩΝΤΗ

BUTTERFLY είπε...

πανεμορφες αναμνησεις! Ποσο αλλαξαν τα πραγματα μεσα σε λιγα μολις χρονια. Μια νεα ψηφιακη εποχη που γεννηθηκε εντελως ξαφνικα, που εχει τις ευκολιες της και τις χαρες της, αλλα...συγκρινεται με κατι η μυρωδια του φρεσκοξυσμενου μολυβιου; Η μυρωδια του χαρτιου, η αφη πανω στις σελιδες του βιβλιου, τα καλλιγραφικα η τα ορνιθοσκαλισματα στα μπλε τετραδια;

AFRA είπε...

Εμεις ,εδω στην επαρχια,φορουσαμε γκρι μουντα αδιαβροχα και μαυρες γαλοτσες!Και ποδια βεβαιως -βεβαιως!Κιτρινα δε φορουσε κανενας παρ ολο που ψωνιζαμε..εις τας Αθηνας!
Κιτρινα φορουσα στις κορες μου.
Φιλια στη μουσουδα της Κλωντης!

Αννα είπε...

Αχιδούλα κάποια πράγματα τα θυμάμαι και εγώ...Πρόλαβα τις ποδιές στην Α ταξη μόνο αλλα και πάλι νομίζω δεν ήταν υποχρεωτικό...
Η τσάντα ήταν δερμάτινη καποιες χρονιές αλλά ακόμα και τις αλλες τις ειχαμε για 2-3 χρόνια...

Σαν δασκάλα πια βλεπω το προαύλιο και νομίζεις πως εισαι σε αεροδρόμιο. Ολα σχεδόν εχουν τσαντες με ροδάκια που απο μονες τους είναι βαριές.
Φετος βεβαια ειναι αδειες.

Στην ταξη μου δεν εχω διαδραστικο πίνακα. Περυσι που μας ειχε ρωτησει η διεθυντρια αν θελει καποιος κανεις δεν ηθελε...

Τα παιδιά ακόμα και σήμερα σκύβουν για να μη δει ο διπλανός...

CD δε τους μοιρασα. Βγαζω φωτοτυπίες...Δε θέλω να νιώσει κάποιο παιδί μεινονεκτικά που δεν έχει, δε θέλω να βγαλουν τα ματια τους για να διαβασουν απο κει ιστορια..

Οποτε γραφουμε στο μπλε μας τετραδιο ο,τι γραφει η κυρια στον πινακα...

Το μπαουλακι σου παντως πολυ ομορφο και συγκινητικο

BUTTERFLY είπε...

@ποδηλατισσα
Στο Αρσακειο Ψυχικου ποτε ησαστε; Εκει διδασκε η μαμα μου 25 χρονια φιλολογος!

ag είπε...

Ζήσατε όμορφα χρόνια "γεμάτα" που όλα είχα αξία.. Μας ταξίδεψες στο χρόνο.. Νοσταλγική ανάρτηση.. Εγώ μόνο στην πρώτη δημοτικού πρόλαβα τις ποδιές. Νομίζω ότι μου αρέσει περισσότερο το παλαιού τύπου σχολείο με τα βιβλία, τα τετράδια κτλ σε σχέση με το νέο τύπου, cd, φωτοτυπίες.
Καλημέρα από Αθήνα, ακόμα δεν έχει βρέξει και έχει υγρασίαααα.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι τα παιδιά του cd και του laptop.Είναι τα παιδιά της μίζερης ελληνικής πραγματικότητας.Είναι τα παιδιά που θα πρέπει να βγάζουν τα μάτια τους στο pc με τις ώρες για να διδαχτούν.Είναι τα παιδιά που θα πληρώνουν στα βιβλιοπωλεία εκατοντάδες ευρώ για να αγοράσουν βιβλία που λείπουν απο τα σχολεία επειδή δεν υπάρχει δημόσια δωρεάν παιδεία πλέον.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Mani di fata, καλώς ήρθες φίλη μου, χθες δεν μπόρεσα να μπω στο μπλοκόσπιτο σου απο το εικονείδιο, ευχαριστώ για το σχόλιο και είμαι σήμερα πολλή χαρούμενη γιατί για πρώτη φορά η Κλώντη μου στάθηκε όρθια..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Λήμνος, άρα..είσαι στα δικά μου ..χρονικά όρια..Ξέρεις οτι η Λήμνος ήταν το πρώτο νησί που πήγα τον άνδρα μου όταν ήρθε στην Ελλάδα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ PiciFriki, πίστεψε με ..πραγματικά όμορφες..ξέγνοιαστα χρόνια μα όμορφα απο κάθε πλευρά.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ...irida... σαν πολλές βλέπω στο ίδιο περίπου χρονικό πλαίσιο οπότε ..λέω οτι δεν είμαι και μόνη..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas ξέρεις οτι τις περισσότερες πλέον εργασίες τις κάνουν με υπολογιστή;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ξανθή μου τα ακουγα απο τη γιαγιά μου τα πιο μπαλιά, έζησα εγώ τα δικά μου και τα λέω σε σας και τα εγγόνια μου και με ρωτούν: ξύλινη κασετίνα γιαγιά; γιατί δεν έπαιρνες μια με τη Μπάρμπη;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ KaPa καλημέρα γλυκιά μου καλώς ήρθες ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το ότι με επισκέπτεσαι στη καθημερινότητα μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ "ζαχαρούλα.."ήταν ένα αδιάβροχο που αγόραζαν στα περισσότερα παιδάκια ιδιαίτερα στα κορίτσια..το δικό μου ήταν κίτρινο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Dee Dee μου η Κλώντη μου σήμερα στάθηκε στα πόδια της για λίγο έτσι ξαφνικά και σύρθηκε στο μπαλκόνι και έκανε τα κακά της....της άρχισα φυσιοθεραπείες για την πάρεση που έχει και για το πόδι.Τώρα..εσύ βρε που τα θυμάσαι;;;;;εσύ είσαι μωρό...μωρό για μένα ..κόρη μου..εσείς μεγαλώσατε με τα στρουφάκια και την Μάγια τη μέλισσα!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ποδηλάτησα, κρατούσα τη τσάντα του δημοτικού μου για αρκετό καιρό μετά μια γυναίκα που με καθάριζε την πέταξε..Έχω όμως απο το Γυμνάσιο το λεύκωμα μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Χριστίνα από Κατερίνη, καλέ μη με τρελλαίνετε..εσείς είστε μικρά..

Hfaistiwnas είπε...

Όχι δεν το ξέρω.. και μου κάνει τρομερή εντύπωση!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Effie's Sweet Home Designs , αυτά που σας λέω ήταν απο το δημοτικό μου, μετά Γυμνάσιο και Λύκειο με βάλανε στο Γαλλικό ( Καλαμαρί) στα δικά μου χρόνια ήταν καλόγριες οπότε καταλαβαίνεις οτι όποιος πλησίαζε ερχότανε και η αστυνομία.Άσε που τις Κυριακές είχαμε τον επιστάτη που έκανε βόλτες στη πόλη μήπως δει καμία μαθήτρια στους δρόμους μετά τοις...8.30!!!!Αυτό σήμαινε αγαπητή μου αποβολή..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ BUTTERFLY, κοριτσάκι μου δε΄χομαι οτι κάθε εποχή έχει τη δική της ομορφιά..μα και του καθενός οι αναμνήσεις είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής του.Τι κάνει το αγοράκι σου;

eleni είπε...

Axτίδα μαζί με το δικό σου μπαουλάκι άνοιξες και τα δικά μας και ξεχύθηκαν οι θύμισες από τα χρόνια τα σχολικά.
Κάπως έτσι τα θυμάμαι,με αυτά που περιγράφεις-πού θυμήθηκες την τσάντα,την ξύλινη κασετίνα...
Φιλιά!

Έχω ακόμη ένα μικρό ξύλινο αριθμητήριο,που είχε μια κασετίνα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ AFRA εμείς μπλέ ποδίτσες με άσπρα γιακαδάκια, μπλέ ζακετούλα, μποτίτσες, και αργότερα στο Καλαμαρί μπλέ στολή με το σήμα της σχολής και έλεγχος το ήψος του ..ποδογύρου με το ..χάρακα παρακαλώ!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Άννα μου θα φανώ λίγο..οπισθοδρομικιά ..μα ..είμαι υπέρ της ποδιάς..όσο για το νέο πίνακα χθες μου τον περιέγραφε η εγγονή μου με τρόπο τόσο φυσικό λες και μου έλεγε για το τερτάδιο της!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Andie μου το ξαναλέω..δεν κατηγορώ τη σημερινή εποχή, κάθε γενιά ε΄χει τις δικές της ομορφιές.Απλά εγώ περιγράφω τις δικές μου σχολικές στιγμές του Δημοτικού μου..Τώρ ακόμα κι εγώ η...γιαγιά μπήκα στο κόσμο των υπολογιστών και του ίντερνετ.Φυσικό είναι ..η ζωή εξελίσσεται και προχωρά..

Rena είπε...

Καλά όλα τ' άλλα τον χάρακα τι τον θυμήθηκες βρε Αχτίδα!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανώνυμος, φίλη μου συμφωνώ εν μέρει μαζί σου..αυτά τα παιδιά ζητούν ότι τους βάζουν στο πιάτο κάθε μέρα η τηλεόραση και τα ..μυαλά των περίφημων αρχηγών μας που δεν καταλαβαίνουν την ανάγκη των γονιών να προσπαθήσουν να προλάβουν τα πάντα..Εγώ προσωπικά που ήμουν και αρκετά άνετα οικονομικά απο μικρή και οι γονείς μου δεν μου έδιναν αφειδώς τα πάντα. Τώρα όμως αυτά τα παιδιά ζούνε και μεγαλώνουν σε άλλες καταστάσεις και ούτε ρίχνω βάρος στο γονιό εκτώς απο το ότι προσπαθεί να ισσοροπίσει τις αγωνίες, τις ανάγκες και τη λαχτάρα του να ζήσει κι αυτός το σήμερα του που του το στερούν ..Μη ξεχνάς οτι ε΄χω κόρες και εγγόνια, ζω το σήμερα και την αγωνία τους για το αύριο. Πάμε σε μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει η μεσαία τάξη που είναι ο στυλοβάτης της κοινωνίας.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas, χθες μου μιλούσε για τον διαδραστικό πίνακα και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.Τον είδα σε ένα μαγαζί πριν λίγο καιρό..και στα σχολεία;ναι..στα σχολεία..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ eleni μου θυμάμαι οτι η τσάντα ήταν ..ραφτή στις άκρες και πολλές φορές την ξήλωνα και η γιαγιά μου την πήγαινε στο ..τσαγκάρη να μου τη ράψει!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ rena, καλά..φοβερό..είχα φάει κι εγώ ξύλο..ξέρεις πόσα παιδάκια έπαθαν βλάβη τα νεύρα και τα οστά απο το χάρακα;

Ειρηνη Σ είπε...

αχτιδα μου το μπαουλακι μας δεν εχει μονο αναμνησεις αλλα και πολλες πολλες γνωσεις που κοπιαζαμε για να τις μαζεψουμε
σημερα τα παιδια εχουν την μεγαλυτερη βιβλιοθηκη στο σπιτι τους (το ιντερνετ) και μακαρι να γεμισουν και αυτα το μπαουλακι τους
να εισαι καλα για τις αναμνησεις

Βαρβάρα είπε...

"Έλλη, να ένα μήλο.
Λόλα, να ένα άλλο."

"Ββ... έκανε ο Βοριάς.
Ββ... έκανε με βοή"
Σ'ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο ταξίδι ...
φιλιά,

Καλλιόπη είπε...

Ποδιά, άσπρο γιακαδάκι, καθαρεύουσα, μπλε τετράδια και παπουτσια "ελβιέλα". Τα πρόλαβα κι εγώ όλα. Επίσης τα Σάββατα είχαμε σχολείο κανονικά. Τα νοσταλγώ αυητά τα χρόνια γιατί τότε δεν γνωρίζαμε τι θα μας συμβεί σήμερα και ελπίζαμε, ονειρευόμασταν. Πιστεύαμε οτι θα κατακτήσουμε όλο τον κόσμο.........

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΑΧΤΙΔΑ ΕΓΩ ΠΗΓΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΜΑΡΑΣΛΕΙΟ ΚΑΙ Ο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ ΜΑΣ ΠΕΤΑΓΕ ΤΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ 3ΟΡΟΦΟ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ; ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΟΥΝΗΘΟΥΜΕ. ΕΥΤΥΧΩΣ Β ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΛΛΑΞΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟ!
ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΗ ΦΟΡΕΣΙΑ ,ΟΧΙ ΠΟΔΙΑ ,ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ !
Η ΚΛΩΝΤΗ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ; ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΦΙΛΗΣΕΙΣ ΜΩΛΕ ΜΩΛΕ!

marimar είπε...

Τι μας θύμησες; Να προσθέσω ότι σε κάποιο διάλειμμα μας μοίραζαν κίτρινο τυρί που έμοιαζε με το σημερινό Ένταμ. Είχα επίσης μελανοδοχείο στρογγυλό, που και αν γύριζε στο πλάι δεν χυνόταν το μελάνι. Για τη καλλιγραφία το είχαμε νομίζω με κονδυλοφόρο-πένα. Το βιβλίο, το αγόρασα πριν μερικά χρόνια που επανεκδόθηκε. Η συρταρωτή ξύλινη κασετίνα, όλα τα λεφτά. Ευχαριστώ, Ευχαριστώ!
Για την Κλώντη, βλέπω τα πράγματα πάνε καλύτερα. Υπομονή!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ειρηνη Σ, φίλη μου θυμάσαι οτι για να κάνουμε μια εργασία έπρεπε να βρούμε πηγές απο τρεις εγκυκλοπαίδειες και συνεργαζόμασταν με τα άλλα παιδιά..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Βαρβάρα χαίρομαι που οι αναμνήσεις μου σας έφεραν όμορφες εικόνες.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Καλλιόπη μου σωστά..πως δεν το είπα..είχαμε σχολείο και τα Σάββατα!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Effie's Sweet Home Des, διάβασε αύριο τα τελευταία νέα της Κλώντης..είναι εξαιρετικά.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ marimar έχεις δίκιο την καλλιγραφία την ξέχασα..η τελευταία ήμουν!!Κάνω παιδικά γράμματα!!

Ανώνυμος είπε...

@αχτίδα,αχ μανούλα μου τι όμορφα που τα αναφέρεις όλα αυτά..πρόλαβα και εγώ κάποια!!ήταν όμορφα τα χρόνια εκείνα!

Unknown είπε...

θύμησες....παλιές αγάπες....περιπέτειες μιας άλλης ζωής τελικά....ναμαστε όλοι καλά να τα γυρίζουμε καμιά φορά....
και.....
όπως πάντα πολύ καλή ανάρτηση...γράψε για την πορεία της κλώντη

Mania είπε...

Αχ τι μου θύμισες!! Φοράγαμε γιακάδες άσπρους και κάλτσες χωρίς σχέδια. Κάθε πρωί γινόταν έλεγχος και αλλίμονο αν κάποια δεν φόραγε κορδέλα... Και όμως γίναμε άνθρωποι σωστοί!!

gitsanas είπε...

Γλυκιές θύμησες!!! Τα μπαουλάκια τα δικά μας κρύβουν τις αναμνήσεις μας, τις γλυκές και τις πικρές. Αλλά τις αγαπάμε όλες.
Τα φιλιά μου στην Κλώντη σου!!!
Καληνύχτα!!!