Όταν το ..χρονοντούλαπο ανοίγει..

Αυτές τις μέρες ένα ξαφνικό πρόβλημα του άνδρα μου μας κράτησε μέσα και έτσι κάποια στιγμή ψάχνοντας τα συρτάρια και τα ντουλάπια για κάτι έπεσε στα χέρια μου ένα πακέτο με παλιές φωτογραφίες από τη πόλη μου, από μέρη που τώρα είναι αγνώριστα πραγματικά και σαν όνειρο ορθώθηκαν μπροστά μου μικρή πινελιά αναμνήσεων παλιάς ξεγνοιασιάς. 

Εγώ με το ..μαγιό σε στυλ..βρακάκι και τα μαλλιά πλεξούδα στο κεφάλι !!!!!!!!!!!!!!!!!! Η γιαγιά μου με τη θεία μου στην Αγία Τριάδα με το καραβάκι που πηγαίναμε για μπάνιο μέρα πάρα μέρα κουβαλώντας μαζί μας  το καλαθάκι με τα φαγητά μας αν και τις περισσότερες φορές τρώγαμε όπως σας είχα πει και μία άλλη φορά καβούρια ( τσαγανούς τα λέγαμε ..) που τα βράζανε στα μεγάλα καζάνια στη ξύλινη πρόχειρη προκυμαία..

 Αυτή είναι μία κάρτα που βρήκα από την..Αρετσού και μάλλον είναι πολύ πιο παλιά από τότε που γεννήθηκα.Το μέρος αυτό που μοιάζει με ..εγκαταλελειμμένο ψαροχώρι   σήμερα είναι μία περιοχή γεμάτη καφετέριες και ακριβές ταβέρνες.. 

Πίσω από τη κάρτα η γιαγιά μου έγραφε ευχές για τον αδελφό της που μάλλον δεν έστειλε ποτέ...

Να φανταστείτε ότι επειδή από 5 χρονών μπήκα σε ομάδα αθλητισμού κολύμβησης εδώ μας έφερναν και κάναμε ..προπόνηση... στη θάλασσα.. σε διαδρόμους με σχοινιά και βαρέλια για να τα κρατούν στην επιφάνεια..

Το καιρό εκείνο η Αρετσού για όσους την ξέρουν , η Αγία Τριάδα, η Περαία και οι Νέοι Επιβάτες ήταν η σημερινή..Χαλκιδική για μας τους Θεσσαλονικείς. Μη ξεχνάτε ότι τα αυτοκίνητα ήταν μετρημένα στα δάχτυλα των χεριών.

Η Περαία και οι Ν.Επιβάτες αρχικά λέγονταν Νέα Καλλίπολη και Μπαχτσέ Τσιφλίκ κι εγώ ακόμα έτσι το λέω..μπαχτσέ γιατί εκεί ήταν οι κήποι με τα λαχανικά .Αυτή τη βρήκα στο διαδίκτυο και είναι από τότε που ερχόντουσαν οι πρόσφυγες για να βρουν καταφύγιο από το ξεριζωμό τους από τις Πατρίδες..και λέω έτσι γιατί αν και οι παππούδες μου δεν ήρθαν στην Ελλάδα με το διωγμό μα λίγο πριν με τη θέληση τους παρόλο αυτά όταν η γιαγιά μου μιλούσε για τη Πόλη και το Ικόνιο έλεγε..Πατρίδες και δάκρυζε με λαχτάρα..

Βλέποντας αυτή τη προκυμαία σας διαβεβαιώ ότι είναι αυτή ακριβώς που μετά από αρκετά χρόνια σχεδόν 30 εγώ με τη γιαγιά μου κατεβαίναμε από το καραβάκι της γραμμής για να κάνουμε το μπάνιο μας τα καλοκαίρια.. Πέστε μου αν έχει καμία σχέση με αυτή τη σημερινή εικόνα της..

 

Θα αναρωτιέστε γιατί δεν έβαλα δικές μου παλιές φωτογραφίες..το άλμπουμ ήταν παλιό χειροποίητο, οι φωτογραφίες κόλλησαν επάνω του και αν δοκίμαζα ( όπως τόλμησα στην αρχή..) να τις βγάλω θα τις κομμάτιαζα.

Τις άφησα λοιπόν στο ..χρονοντούλαπο τους , έκλεισα το άλμπουμ, το έβαλα στη θέση του και σκέφτηκα ότι τουλάχιστον έχω ακόμα να θυμάμαι εικόνες που τα σημερινά παιδιά δεν θα δούνε ποτέ παρά μόνο σε κάτι τέτοιες καρτ ποστάλ κιτρινιασμένες από το πέρασμα του χρόνου..