Λένε οτι όταν γίνεσαι μάνα...γίνεσαι για μια ζωή...

Από το σπίτι πλέον..και μόλις μπήκα αφού τρέχω από το πρωί.. Θα πείτε καλά μόλις μπήκες σπίτι σου εσύ το έριξες στις αναρτήσεις; Μάλλον το πιο σωστό θα ήταν να πω ... τώρα κάθισα! Που τρέχει μια γιαγιά πρώτα ;.. 

Έπρεπε να βλέπατε το μικρό Δημητράκη με το γύψο στο χεράκι να λέει στο παππού του τα παράπονα του.. Εγώ πονώ όμως και για το δικό μου παιδί , το κορίτσι μου που κουράζεται, στεναχωριέται... 

Αφού γύρισα λοιπόν από τη κόρη μου και είδα τα τρία γλυκά μου εγγόνια να μ' αγκαλιάζουν και να μου λέει το καθένα το πρόβλημα του και αφού ..και αφού..μετά από αρκετή ώρα τους αποχαιρέτησα , πήγα στο σπίτι με  σάκους άπλυτα(!!!!!!!!) γιατί φεύγοντας δεν άφησα πίσω μου ούτε σεντόνι ούτε πετσέτα..

Έδωσα ..άδεια στον άνδρα μου ακόμα από το αυτοκίνητο να  πάει στους φίλους του και μπήκα σπίτι με σκοπό να σιάξω λιγάκι αν και όταν έφυγα το άφησα καθαρό. Σοκ φίλοι μου, ο αέρας που σάρωσε τη Θεσσαλονίκη χθες μπήκε από τα παράθυρα που άφησε ο άνδρας μου ανακλινόμενα ( εμ! δεν θα γυρίσει; με τον πλάστη θα τον περιμένω!!!) και βρήκα μέσα ότι μπορείτε να φανταστείτε. 

Αρχίζω τα πλυντήρια, απλώνω το ένα και βάζω 2ο όταν...η ΔΕΗ..αχ! που να τους πάρει και να τους αφήσει μου κάνει διακοπή.... 

Ο ασύρματος δεν λειτουργεί κι εγώ αρχίζω να ψάχνω στα ντουλάπια ένα παλιό τηλέφωνο με καλώδιο, το βρίσκω,  το βάζω και ...παίρνω τη φιλενάδα μου το Δρομάκι να βρω παρηγοριά. Είναι φοβερό να βλέπεις πόσο εξαρτιζόμαστε από τον ηλεκτρισμό φίλοι μου.

Βλέπω γύρω μου το χάος από φύλλα και να το αποκορύφωμα.....ΒΛΕΠΩ ένα πλάσμα μακρόστενο να σέρνεται στα πλακάκια μου...φορώ τα γυαλιά μου να δω καλά τι είναι.... μία κάμπια...μάλιστα ...μία κάμπια τεραστίων διαστάσεων , τουλάχιστον 15 εκ....Ευτυχώς δεν τις φοβάμαι μα και δεν τις λατρεύω..με το φαράσι και το σκουπάκι την παίρνω και την πετώ στο κήπο της πολυκατοικίας στη πρασιά.. 

Αυτό ήταν λέω... μέχρις εδώ...τηλέφωνο στη κοπέλα που με βοηθά και που δυστυχώς ήταν αλλού αφού δεν ήταν η μέρα μου. Όμως εμένα κανείς δεν μου χαλά χατίρι ειδικά όταν σαν την Εύα ξέρει τη σχέση μου με τις δουλειές του σπιτιού!!!( μη δω καμία να γελάσει; θα το καταλάβω και θα σας κόψω τις αναρτήσεις!).

Της σκάρωσα και μια σπέσιαλ στραπατσάδα με καπνιστό κρέας, κρεμμύδια, κόκκινη πιπεριά ,ντομάτα  σβησμένα με μουστάρδα που ήταν πεντανόστιμη πιστέψτε με! 
Ήθελε να με διώξει για να κάνει δουλειές μα την παρακάλεσα να με αφήσει να κάτσω στο μπαλκόνι και δεν θα την ενοχλούσα! Έτσι τώρα είμαι σε ...περιορισμό στο μπαλκόνι του σπιτιού μου κάτω από την κληματαριά..και σας λέω το καημό μου..
Το πότε θα γυρίσω στα Φλογητά ..δεν ξέρω..είπα στη κόρη μου να πάει να ξεκουραστεί..μα και εκεί αυτό το μικρό θέλει στενή παρακολούθηση...
Τι πράγμα αυτά τα αγόρια βρε παιδάκι μου...εγώ πάντως δηλώνω κοριτσομάνα αν και ο μεσαίο ο Πασχάλης μου  με έχει κατακτήσει τώρα τελευταία.. 
Λένε ότι όταν γίνεσαι μάνα...γίνεσαι για μια ζωή... και ξέρετε κάτι με αυτό το τίτλο γνωρίζεις περισσότερους πόνους παρά χαρές.. Όμως...Όμως... μια στιγμιαία χαρά τους , ένα γέλιο τους, μια καλή τους κουβέντα σε κάνει να τα ξεχνάς όλα και να θυμάσαι πάντα ΜΌΝΟ αυτές τις στιγμές..
Σας εύχομαι καλή εβδομάδα φίλοι μου με πολύ αγάπη..