Μία όμορφη μέρα πάντα αφήνει γλύκα στο στόμα.. σαν το γλυκό σταφύλλι που μου κέρασαν σήμερα!

Μία πρωινή βολτίτσα πήγαμε με τον άνδρα για δουλειά όμως στο χωριό Νεοχωρούδα λίγο έξω απο τη Θεσσαλονίκη.. Με το χαρτί όπου μου είχαν γράψει την διαδρομή στο χέρι ..κάπου πήραμε λάθος στροφή.. τον άκουσα να μουρμουρά που τον πάω όλο σε δύσκολα μέρη.

Τελικά το βρήκαμε αγοράσαμε ότι ήθελα και θαύμασα δύο νέα παιδιά , δύο αδέλφια περίπου 24 ετών που ανέλαβαν την βιοτεχνική μονάδα των γονιών τους και την έκαναν ένα μοντέρνο συσκευαστικό και διακομιστικό κέντρο.
Χαίρομαι φίλοι μου όταν βλέπω στις πιο ..άχαρες και λίγο βρώμικες δουλειές όταν βλέπω νέα παιδιά να προοδεύουν και να κάνουν αυτό που κληρονόμησαν μεγαλύτερο, παιδιά μορφωμένα , ευγενέστατα και με επικοινωνιακή χάρη.
Απο εκεί πήραμε άλλο δρόμο για τον γυρισμό μας και βρεθήκαμε στο Ωραιόκαστρο θεσσαλονίκης.
- Εδώ μένει η φίλη μου η Αγλαία του λέω..πάμε για καφέ;
Η καλή μου αυτή φίλη είναι ένα απο τα ...διαμάντια που γνώρισα μέσα απο το διαδύκτιο και έχουμε εδώ και καιρό γνωριστεί με την υπέροχη οικογένεια της. Μας δέχθηκε με τόση χαρά , με πολλή αγάπη, με ένα υπέροχο καφέ και κουβεντούλα.
 Χωριστήκαμε με την υπόσχεση να βρισκόμαστε στα γνωστά εμπορικά κέντρα με ..μηχανήματα και υλικά κατασκευών ..να παρκάρουμε τους άνδρες μας που έχουν κοινά ενδιαφέροντα να τα .. θαυμάζουν κι εμείς να τα λέμε στο καφέ του με την ησυχία μας.
Το απόγευμα ζωγράφιζα μία Παναγία που με πιέζει ο χρόνος να την δώσω και μετά ...έπαιξα με τα αυγουλάκια μου  πίνοντας καφέ με την φίλη μου την Ελένη όσο εγώ ζωγράφιζα.
Αύριο περιμένω την φίλη μου την Θαλασσίτσα αν το είπα σωστά( όλο μπερδεύω 2-3 με το ίδιο περίπου όνομα) . Σε περιμένω με χαρά γλυκιά μου, μέσα στη τσαπατσουλιά του διαλυμένου εργαστηρίου μου θα σε δεχθώ μα ..όπως πάντα με ορθάνοιχτη Αχτιδένια αγκαλιά!