Μια νέα φίλη πελάτισσα.. η ιστορία της..κι εγώ..ακροάτρια...

Όλο το πρωινό το... έφαγα με το δενδράκι μου σήμερα... τελικά ασπάστηκα την ιδέα του Δημήτρη και το τυλίγω με αλουμινόχαρτο ώστε να κάνει τις φυσικές ζάρες και την αντανάκλαση που χρειάζομαι για τις μικρές φωτεινές " ψείρες βροχή  " που σκοπεύω να βάλω. Όμως και αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί έπρεπε να πάω με τα " νερά " των κορμών εκεί που διπλώνονται και πλέκονται...
Ξεχάστηκα λοιπόν φτιάχνοντας το ... μέχρι που ήρθε μια πελάτισσα να μου παραγγείλει μια εικόνα και άλλαξε το υπόλοιπο πρωινό μου.
 Όποιος έχει κατάστημα ..όποιος έχει τη δική μου φυσική τάση να πιάνω τόσο εύκολα φιλίες.. καταλαβαίνει ότι η παραγγελία συνεχίστηκε με ένα φλιτζάνι καφέ , κουβεντούλα και ...ιστορίες ζωής.. Τι παράξενο πράγμα φίλες μου.. φαίνεται ότι έχω κάτι επάνω μου που με κάνει να με βλέπουν σαν ...μανούλα και να μου λένε τα παράπονα τους..
Η Κατερίνα,    .. έτσι την έλεγαν .36 ετών μόλις τώρα ήταν  ένα βασανισμένο πλάσμα .΄Παντρεύτηκε από έρωτα με το καλό της, τον αγάπησε και τον ακολούθησε στο νησί του, προσαρμόστηκε σ' αυτό και έκανε 2 παιδιά.. ένα κορίτσι και ένα αγόρι..
Έχασε το κορίτσι της  7 ετών από κακή έκβαση εγχείρησης περιτονίτιδα, μαζί κόντεψε να χάσει και το μυαλό της ..μου είπε..
 Έκλαψε και έκλαψα κι εγώ μαζί της ( ευτυχώς που έλειπε ο Δημήτρης γιατί θα έτρωγα κορόιδεμα ) ...
 Έκανε ακόμα ένα παιδί πάλι αγόρι μα γεννήθηκε με κάποιο πρόβλημα που δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν μα ..δεν ρώτησα περισσότερα. Υπερκινητικότητα μου είπε, βραδυγλωσσία και κάποιες επιθετικές τάσεις.. Παρόλα αυτά έκανε και άλλο παιδί ένα χρόνο μετά ( άρχισα να ...συγχύζομαι!) , κοριτσάκι ..4 ετών τώρα .. ευτυχώς γερό!
Ήρθαν στη Θεσσαλονίκη με μετάθεση στον άνδρα της ( δημόσιος υπάλληλος ) εδώ και 3 χρόνια , της άρεσε εδώ μιας και ήταν από τη Μακεδονία και αγόρασαν σπίτι βάζοντας δάνειο για να μη πουλήσουν το σπίτι τους στο νησί. Σκληρή η ζωή.. άγνωστα τα μονοπάτια που ανοίγονται ξαφνικά μπροστά μας....παρακλάδια δρόμου που σε βγάζουν από τη σταθερότητα και σε οδηγούν σε άγνωστα τοπία..
Ο άνδρας της σκοτώθηκε πριν 8 μήνες περίπου αφήνοντας της τα 3 παιδία τους ( το ένα σε ειδικό σχολείο με το πρόβλημα) και με το δάνειο να τρέχει.. Άντε εγώ τώρα να ..φτιάξω Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση...
Τα είπαμε.. ξανακλάψαμε.. ήπιαμε κι άλλο καφέ φουντούκι...και αποχαιρετιστήκαμε με φιλιά και αγκαλιές..εμείς οι δυο ... οι άγνωστες πριν λίγο..δώσαμε ραντεβού για όταν θα της φτιάξω τον Άγιο Νεκτάριο που ήθελε.
Ήρθε και ο Δημήτρης, ανεβήκαμε επάνω και πήρα εκτάκτως και την άλλη μισή δόση από το φάρμακο μου γιατί δεν αντέχω τις στενοχώριες πια..μου φθάνουν οι δικές μου έννοιες!
Τι ιστορίες έχει κάθε άνθρωπος δίπλα μας..πόσα μπορεί να αντέξει τελικά  και πόσο δυνατό είναι στη πραγματικότητα.....
Μια βόλτα απογευματινή με τον άνδρα μου για καφέ, τα εγγόνια μου που ήρθαν και τα 3 εκτάκτως να γεμίσουν το σπίτι με τις φωνούλες τους... Τα 3 ταψιά κουλουράκια που φτιάξαμε μαζί...όλα αυτά...μου ψιθύρισαν θαρρείς στο αυτί ότι η ζωή έχει πολλές όψεις κι εμείς πρέπει να χαιρόμαστε και την πιο απλή σαν να είναι μοναδική..Ευχαριστώ Θεέ μου!