Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Μια νέα φίλη πελάτισσα.. η ιστορία της..κι εγώ..ακροάτρια...


Όλο το πρωινό το... έφαγα με το δενδράκι μου σήμερα... τελικά ασπάστηκα την ιδέα του Δημήτρη και το τυλίγω με αλουμινόχαρτο ώστε να κάνει τις φυσικές ζάρες και την αντανάκλαση που χρειάζομαι για τις μικρές φωτεινές " ψείρες βροχή  " που σκοπεύω να βάλω. Όμως και αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί έπρεπε να πάω με τα " νερά " των κορμών εκεί που διπλώνονται και πλέκονται...
Ξεχάστηκα λοιπόν φτιάχνοντας το ... μέχρι που ήρθε μια πελάτισσα να μου παραγγείλει μια εικόνα και άλλαξε το υπόλοιπο πρωινό μου.
 Όποιος έχει κατάστημα ..όποιος έχει τη δική μου φυσική τάση να πιάνω τόσο εύκολα φιλίες.. καταλαβαίνει ότι η παραγγελία συνεχίστηκε με ένα φλιτζάνι καφέ , κουβεντούλα και ...ιστορίες ζωής.. Τι παράξενο πράγμα φίλες μου.. φαίνεται ότι έχω κάτι επάνω μου που με κάνει να με βλέπουν σαν ...μανούλα και να μου λένε τα παράπονα τους..
Η Κατερίνα,    .. έτσι την έλεγαν .36 ετών μόλις τώρα ήταν  ένα βασανισμένο πλάσμα .΄Παντρεύτηκε από έρωτα με το καλό της, τον αγάπησε και τον ακολούθησε στο νησί του, προσαρμόστηκε σ' αυτό και έκανε 2 παιδιά.. ένα κορίτσι και ένα αγόρι..
Έχασε το κορίτσι της  7 ετών από κακή έκβαση εγχείρησης περιτονίτιδα, μαζί κόντεψε να χάσει και το μυαλό της ..μου είπε..
 Έκλαψε και έκλαψα κι εγώ μαζί της ( ευτυχώς που έλειπε ο Δημήτρης γιατί θα έτρωγα κορόιδεμα ) ...
 Έκανε ακόμα ένα παιδί πάλι αγόρι μα γεννήθηκε με κάποιο πρόβλημα που δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν μα ..δεν ρώτησα περισσότερα. Υπερκινητικότητα μου είπε, βραδυγλωσσία και κάποιες επιθετικές τάσεις.. Παρόλα αυτά έκανε και άλλο παιδί ένα χρόνο μετά ( άρχισα να ...συγχύζομαι!) , κοριτσάκι ..4 ετών τώρα .. ευτυχώς γερό!
Ήρθαν στη Θεσσαλονίκη με μετάθεση στον άνδρα της ( δημόσιος υπάλληλος ) εδώ και 3 χρόνια , της άρεσε εδώ μιας και ήταν από τη Μακεδονία και αγόρασαν σπίτι βάζοντας δάνειο για να μη πουλήσουν το σπίτι τους στο νησί. Σκληρή η ζωή.. άγνωστα τα μονοπάτια που ανοίγονται ξαφνικά μπροστά μας....παρακλάδια δρόμου που σε βγάζουν από τη σταθερότητα και σε οδηγούν σε άγνωστα τοπία..
Ο άνδρας της σκοτώθηκε πριν 8 μήνες περίπου αφήνοντας της τα 3 παιδία τους ( το ένα σε ειδικό σχολείο με το πρόβλημα) και με το δάνειο να τρέχει.. Άντε εγώ τώρα να ..φτιάξω Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση...
Τα είπαμε.. ξανακλάψαμε.. ήπιαμε κι άλλο καφέ φουντούκι...και αποχαιρετιστήκαμε με φιλιά και αγκαλιές..εμείς οι δυο ... οι άγνωστες πριν λίγο..δώσαμε ραντεβού για όταν θα της φτιάξω τον Άγιο Νεκτάριο που ήθελε.
Ήρθε και ο Δημήτρης, ανεβήκαμε επάνω και πήρα εκτάκτως και την άλλη μισή δόση από το φάρμακο μου γιατί δεν αντέχω τις στενοχώριες πια..μου φθάνουν οι δικές μου έννοιες!
Τι ιστορίες έχει κάθε άνθρωπος δίπλα μας..πόσα μπορεί να αντέξει τελικά  και πόσο δυνατό είναι στη πραγματικότητα.....
Μια βόλτα απογευματινή με τον άνδρα μου για καφέ, τα εγγόνια μου που ήρθαν και τα 3 εκτάκτως να γεμίσουν το σπίτι με τις φωνούλες τους... Τα 3 ταψιά κουλουράκια που φτιάξαμε μαζί...όλα αυτά...μου ψιθύρισαν θαρρείς στο αυτί ότι η ζωή έχει πολλές όψεις κι εμείς πρέπει να χαιρόμαστε και την πιο απλή σαν να είναι μοναδική..Ευχαριστώ Θεέ μου!

30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε Αχτίδα με πόσο γλυκό τρόπο γράφεις!Με τόσο συναίσθημα και τόσο γοητευτικά!Να είσαι πάντα γερή και φωτισμένη για να μαγεύεις κι εμάς που σε διαβάζουμε!
Άννα,Β.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Αχ βρε Αχτιδακι...
δεν ξερω πως μπορεις να καταφερνεις και να λες ευχαριστω...
αληθεια στο λεω...
εγω δεν μπορω...ειμαι πολυ θυμωμενη...

ξερω πως για ολους μας υπαρχει καποιο σχεδιο...
πως πολλοι απο εμας και τους ανθρωπους γυρω μας κρυβουν και κουβαλουν τον δικο τους σταυρο...
αλλα το βρισκω αδικο...

να εισαι παντοτε γερη!

σε φιλω με αγαπη!!!

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα πια..
Ο καθένας και με την δική του ιστορία..
Καλά να είμαστε..

stalamatia είπε...

Αχτίδα μου να είσαι καλά που ΑΚΟΥΣ το κόσμο το βασανισμένο.Δεν θα σχολιάσω τη γυναίκα τη ταλαίπωρη ,έχει μεγάλο σταυρό.

πουαντερι είπε...

Για περνα λιγο που σε θελω κυρια μου!

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

"Να μη σου δώσει ο Θεός όσα αντέχεις"... δε λένε; Σοφά το λένε!!!
Αυτό το "Ευχαριστώ" που το ξεχνάμε... δίνει απίστευτη δύναμη! Προσωπικά, νιώθω ο άρχοντας του κόσμου κάθε φορά που βγαίνει βαθιά απ’ την ψυχή μου!
Καλή μέρα να έχεις!

Υ.Γ. Σε σκουντάω, σε ξανασκουντάω... τίποτα! Θα ξαναπροσπαθήσω λοιπόν...
Αχτίδα μου, εδώ και κάποιες μέρες, σε περιμένει εδώ http://knittingmylife.blogspot.com/2010/11/art-every-day-month-14.html μια έκλπηξη!

Ξανθή είπε...

"η ζωή έχει πολλές όψεις κι εμείς πρέπει να χαιρόμαστε και την πιο απλή σαν να είναι μοναδική"
Πόσο αληθινό!!!!!
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Έλα όμως που συνήθως ξεχνάμε να χαιρόμαστε αυτές τις όψεις της ζωής!!!! Προσπαθώ, το ομολογώ, δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά......συνεχίζω την προσπάθεια!!
Αχτιδούλα μου, να είσαι καλά, σε σκέφτομαι και σ' αγαπώ να το ξέρεις!!
Πολλά χαμόγελα
Χριστίνα από Κατερίνη

BUTTERFLY είπε...

Πωπω! Αυτο κι αν ειναι ατυχια! Γιατι χτυπαει ετσι η ζωη καποιους ανθρωπους ρε γαμωτο;!
Καλημερα Αχτιδουλα! Καθε μερα να λεμε ευχαριστω για τα ομορφα που μας δινει ο Θεος! Αλλωστε, ποτε δεν ξερουμε για ποσο θα κρατησουν!
Να εισαι καλα!

ZouZouna είπε...

Χα χα χα , έλα βρε Αχτίδα, δεν σε πιστεύω....
Tον "μαλακομαγνήτη" έχεις, έτσι το λέμε. κι όλοι οι βλάμένοι,θα σου κολήσουν να σου πούνε τα προβλήματά τους.

Αμα λέω πως θέλω και "ζω στον υάλινο κωδωνά μου και μην μου χτυπάτε" και μ' ενοχλείτε, πέφτουν να με φάνε! Καλά κάνω, σε τελευταία ανάλυση.

Σέβομαι τον καθ' ένα, αλλά δεν θέλω ν' ακούω τα προβλήματα κανενός!
Μα κι εσύ, πολύ large σε βρίσκω ....
να σε δω τι θα κάνεις, άμα θα κλείσεις το μαγαζί!!!

καλημερούδια και φιλιά απο την ηλιόλουστη (προς το παρόν) Αθήνα!

Teteel είπε...

Έχεις δίκιο, πρέπει να χαιρόμαστε αυτά που έχουμε.
Αλλά η ζωή αυτής της κοπέλας είναι σκέτη δυστυχία! Θεούλη μου!πώς τ'αντέχει όλα αυτά;
Λένε οτι σε όλα αυτά που μας συμβαίνουν ύπαρχει κάτι που πρέπει να μάθουμε. Τι πρέπει να μάθει πια, αυτή η γυναίκα;;;
Πάντως κάτι έχεις σίγουρα, που κάνει τους άλλους να σε εμπιστεύονται και να σου ανοίγουν την καρδιά τους.
Καλό μεσημέρι, Αχτιδούλα.

ElenaG είπε...

Ευχαριστώ Θεέ μου!
Είναι μεγάλη υπόθεση Γεωργια μου
-και το ξέρεις εσύ πολύ καλά-
στο τέλος κάθε μέρας να το λέμε...
Ο Θεός να δίνη δύναμη στη νέα σου φιλη μα και σένα που έχεις πάντα την αγάπη και την υπομονή να ακούς τους αλλους

ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ είπε...

να αρχίσεις να χρεώνεις την ψυχοθεραπεία, του κόσμου το χρήμα θα βγάζεις!!!!!!! χαχα!!!
φιλάκια

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Άννα,Β.Φίλη μου..γράφω ότι αισθάνομαι εκείνη την ώρα που γράφω , γι' αυτό και έχω ψυχικές διακυμάνσεις στα γραφόμενα μου.Είναι ώρες που είμαι χαρούμενη , άλλες που είμαι στεναχωρημένη, άλλες πληγωμένη , άλλες ευτυχισμένη..είμαι εγώ!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΝΑΪΑΔΑ, καλό μου κορίτσι ..ξέρεις πόσο σε αγαπώ..άσε με λοιπόν να σου πω στη θέση της μάνας σου κάτι.Κάθε βράδυ , πριν κοιμηθείς να λες : " ευχαριστώ Θεέ μου για όσα μου έδωσες και δεν κατάλαβα, για όσα πήρα και είδα, ευχαριστώ για τα καλά γιατί τα απόλαυσα , ευχαριστώ και για τα κακά γιατί ..με έκαναν πιο δυνατή και πιο ευγνώμων για να δεχθώ κάποια στιγμή τα καλύτερα "

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas, φίλε μου ..έχω μαγαζί επι 34 1/2 χρόνια..να ξέρεις τι έχω ακούσει.....

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ stalamatia, κάτι σαν μαγνήτη έχω φιληνάδα σε αυτά..δεκτό ..κάνω πάντα ότι θέλω άρα και αυτό μου αρέσει..κλαίω και γελώ μαζί τους ανάλογα με τη περίπτωση.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ πουαντερι, έρχομαι φιληνάδα, έρχομαι τρεχάτη!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Χριστιάνα μου πως δεν είδα το ..σκούντημα; πάω καλέ..η περίεργη γάτα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ξανθή μου δεν είναι μήπως αλήθεια αυτό;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Χριστίνα από Κατερίνη
φίλη μου κι εγώ σε επιθύμησα και τον γλυκούλη πρόσχαρο άνδρα σου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ BUTTERFLY, φίλη μου έχω και ξέρω ανθρώπους που δεν έχουν σηκώσει κεφάλι..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Γλυκό - Κερασο - Ζουζούνα, το εχω η άτιμη μα..εσύ μη μου κάνεις τη κακιά ..δεν είσαι ..αχ! πότε θα τα πούμε απο κοντά..θα πάμε σε ένα μέρος που να αντέχουν τα γέλια γιατί κάπως έτσι μας βλέπω εμάς τις δύο!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Teteel, κάθε φορά που ακούω κάτι τέτοιο πίστεψε με αισθάνομαι τυχερή που έχω λιγότερα.Σήμερα ..έβλεπα το χέρι μου που έτρεμε περισσότερο όταν ζωγράφιζα..στιγμιαία στεναχωρέθηκα που η ασθένεια μου προχωρά μα μετά είπα: όλα θα πάνε καλά ..και συνέχισα τις μπαλίτσες μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ElenaG, εσύ είπαμε..κεράκι στο μοναστήρι και ..φτύσε μου το Δημήτρη.Βρε μπας και είσαι γαλανομάτα;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ, αχ! φιληνάδα πιάστηκα με τη ζωγραφική και ξεχάστηκα και δεν σε πήρα τηλέφωνο.

Δέσποινα είπε...

Αχ,βρε Αχτίδα μου, η κατακλείδα σου κρύβει το νόημα της ζωής, η ιστορία της φίλης σου τον πόνο ...Τι άλλα να πω;

Rena είπε...

Να ξερες πόση δύναμη πήρα από αυτά που διάβασα!
Ηρθα για να σε καλέσω σε επίσκεψη στο μπλογκ μου και είδα πόσο πόνο μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος και πως δεν έχουμε δικαίωμα να παραπονιόμαστε για τις μικρές περαστικές δυσκολίες της ζωής,σε ευχαριστώ γι αυτό και σε περιμένω!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Δέσποινα μου το νόημα τελικά της ζωής είναι να λες ευχαριστώ σε όλα όσα ζεις και χαίρεσαι..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ rena μου πράγματι.. η ζωή είναι παράξενη και διπρόσωπη.Έρχομαι στο μπλοκόσπιτο σου επίσκεψη.