Πίσω στη ζωγραφική μου!

Μία ολόκληρη μέρα χωρίς να ..ανοίξω τον υπολογιστή μου!  Για φαντάσου..είναι σαν να δηλώνω : Με λένε Αχτίδα και είμαι...μπλοκοαλκοολική!!

Φίλοι μου χθες με κέρδισε το εργαστήριο μου, μπήκα και δεν βγήκα όπως λένε..αφού και στη μητέρα μου πήγα το απόγευμα!

Με ..συνέλαβαν πελάτισσες χθες που δεν σηκώνουν λέει αντίρρηση και θέλουν να τους ζωγραφίσω ότι μου παρήγγειλαν...τους εξηγώ ότι πια το Μάρτη κλείνω το εργαστήρι μου καταθέτοντας πια τα χαρτιά μου και την άδεια μου μα ..πέρα βρέχει.

Πάντως για να πω την αλήθεια στο βάθος της ψυχής μου δεν θέλω να σταματήσω μα η ...σαρξ ασθενής όπως λέει και ο Λόγος!!! Κουράζομαι εύκολα, η διάθεση μου δεν είναι τέλεια, βαρέθηκα τους φοροτεχνικούς τα τιμολόγια, τις αποδείξεις , το ΦΠΑ, τις περαιώσεις και ότι πρακτικό μας βάζουν στα όσα  μας υποχρεώνουν να κλείσουμε τη καθημερινότητα μας. 

Θέλω να ζωγραφίζω όποτε θέλω ( μήπως αυτό δεν κάνω; ) και ότι θέλω, τι σχέση έχει η δημιουργία με χαρτιά και μέτρα βρε παιδάκι μου;

Αισθάνομαι ότι έχω ακόμα πράγματα που απασχολούν το μυαλό μου και μου στερούν τη αποκάλυψη της ψυχής μέσα από κάτι που ζωγραφίζω.. Άλλωστε κατά κάποιο τρόπο πρέπει να ακολουθήσω και το όνειρο του άνδρα μου, πρέπει να διαλέξω ακόμα μια φορά όπως παλιά αλλά αυτή τη φορά πρέπει να βάλω το δικό του όνειρο πάνω από το δικό μου. Με θέλει δίπλα του χωρίς δεσμεύσεις και του το χρωστώ από τότε που τον ξεσήκωσα και του άλλαξα πατρίδα φέρνοντας τον στην Ελλάδα για μια νέα αρχή με το δικό μου όνειρο. 

Βέβαια παραδέχομαι ότι η εικόνα  του είναι και δική μου απλά ...αισθάνομαι οτι θέλω να μην αφήσω πίσω για πάντα την επιθυμία μου να δημιουργώ και να δέχομαι την αποδοχή των άλλων για τη δουλειά μου. Εγωιστικός Ναρκισσισμός της Τέχνης φίλοι μου .. της  Τέχνης που της έβαλα καλούπια και την έκανα εμπορική τότε ..πριν πολλά χρόνια όταν πάλι έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε όσα σχεδίαζα στη Σχολή και στο να είμαι δίπλα στα παιδιά μου και στον άνδρα μου σαν μάνα και σύζυγος. 

Μη νομίζετε ότι μετανιώνω..όχι... έκανα το σωστό..και πάλι το ίδιο θα έκανα.. Απλά μεγαλώνοντας αποκτάς κάποιες ευαισθησίες και μια αγωνία βλέποντας ότι τα όρια ήρθαν πια μπροστά σου, τα όρια που κάποτε τα έβλεπες με το ..κιάλι για κάτι μακρινό και σχεδόν άπιαστο.

Ε! το είδατε κι αυτό..γκρίνια πρωινιάτικη με το καφέ στο χέρι... σήμερα δεν υπάρχει επισκεπτήριο στη κλινική της μητέρας μου λόγω ελέγχου γιατρών κι εγώ πάω τρεχάτη στο εργαστήρι μου γιατί το Σάββατο ( μου είπε η πελάτισσα μου ) αν δεν έχω τελειώσει αυτό που κάνω θα ..εκτελεστώ!

Καλημέρα φίλοι μου, χαμογελάστε, πέστε καλημέρα σε όσους σας κοιτάξουν στα μάτια και ζήστε το σήμερα σαν να είναι μια νέα αρχή!