Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020

Κάθε πρωινό μία προσπάθεια μη ξεχνάτε..

   


Αυτό το είδα στο pinterest και σκέφτηκα πόσο αληθινές είναι οι σκέψεις αυτής της...σχεδόν συνομήλικης κυρίας  . Ξέρετε εμείς οι...παλιατζούρες μιλάμε με τον εαυτό μας πολλές φορές και κάτι σαν γκρίνια.. κάτι σαν παράπονο τα λέμε σε ..μας  για να νοιώσουμε την ψευδαίσθηση πως ..μας ακούνε!

Λοιπόν τελικά αυτή η ιατρική συμβουλή να κάνω κάθε πρωί βάδισμα με την Κάντυ στην αρχή ήταν υποχρέωση, μετά ανάγκη, τώρα η ευχαρίστηση με όσα ανακαλύπτω στη γειτονιά που έζησα σχεδόν 50 χρόνια έδωσε αλάτι και πιπέρι στη καθημερινότητα μου. Έχω γνωρίσει ένα σωρό ανθρώπους με τα ..σκυλιά τους, έχουμε πιάσει κουβεντούλα, έχουμε ανταλλάξει απόψεις συναισθήματα και γνωρίστηκαν με τις μουσούδες τους τα ζωάκια μας.

Παράξενο δεν είναι;  βλέπω τη γειτονιά μου με άλλο μάτι, από άλλη πλευρά και με διαφορετικά κριτήρια. Έζησα 37 χρόνια στο μαγαζί μου, γνώρισα και μίλησα με τόσο κόσμο όμως τώρα σκέπτομαι πως τόσα χρόνια όλα αυτά τα έκανα καθισμένη πίσω από το πάγκο μου ζωγραφίζοντας και με συντροφιά τις πελάτισσες, τις φίλες, τις γειτόνισσες που γέμιζαν το μικρό καναπέ του εργαστηρίου μου. 

Οι ..βόλτες μου τότε ήταν πάντα από την μεριά των καταστημάτων ή του κεντρικού δρόμου της Χαριλάου και πάντα με σκοπό αγορών και πάντα σχεδόν τρέχοντας σαν ..πεταχτούλα που ήμουν. Τώρα βαδίζω εντελώς αντίθετα, στην ..άγνωστη μεριά της, στα δρομάκια που ανακαλύπτω, στα άγνωστα πρόσωπα της.  Βλέπω τον ίδιο υπάλληλο να περιμένει έξω από τη δουλειά του με το χάρτινο ποτήρι του καφέ να του ανοίξει το αφεντικό που αργεί πάντα, την ίδια ..γιαγιά που ταΐζει τις γάτες.. τον παππού που κατεβάζει τα σκουπίδια.  Καλημερίζω την ίδια κυρία που καθαρίζει το δρόμο προς το σχολείο και ας μη μου χαμογελάει καν αφού σίγουρα είναι ξύπνια από τις 5.. Μαμάδες και μπαμπάδες να σέρνουν από το χέρι κάποιο πιτσιρίκι σχεδόν με μουρμούρα για το σχολείο και ματιές στο ρολόι τους. 

Οι άνθρωποι δεν λένε πια " καλημέρα" όπως παλιά εκτός αν συναντήσω κάποια πρώην πελάτισσα που πολλές φορές δεν αναγνωρίζω από το πέρασμα του χρόνου τότε σκέπτομαι με παράπονο πόσο μου λείπει αυτό το.. Θεσσαλονικιώτικο χαμόγελο με το κούνημα του χεριού για χαιρετισμό. Οι περισσότεροι ξένοι, νέοι κάτοικοι της γειτονιάς μας και άλλες γλώσσες πολλές φορές.

Τώρα τα πρωινά δεν στραβομουτσουνιάζω στη Κάντυ, ντύνομαι γρήγορα, πίνω μια γουλιά από το καφέ που μου κάνει ο Δημήτρης και με προσοχή κατεβαίνω στο δρόμο μας.  Όταν πιάνομαι από την ράμπα που τότε σαν διαχειρίστρια έβαλα στη πολυκατοικία για μία φίλη που είχε πρόβλημα τότε χαμογελώ γιατί αν μου το έλεγαν τότε πως θα ερχόταν η στιγμή που χωρίς αυτήν εγώ δεν θα μπορούσα να ανέβω και να κατέβω αυτά τα 9 σκαλοπάτια για την είσοδο...δεν θα το πίστευα!

                 


Λοιπόν αυτή τη φορά δεν πήγα ταπεράκι στον άγνωστο μου κάτοικο του βαν γιατί χθες είδα πως η σακούλα με τα κριτσίνια ήταν ακόμα κρεμασμένη στον καθρέπτη.. και ..τσατίστηκα!

 Θα σας πω και για τον..βηματομετρητή που μου έβαλαν και τον δοκίμασα σήμερα! Πολύ γέλιο φίλοι μου, όταν γύριζα σήμερα περπατούσα σχεδόν με το ζόρι χωρίς μπαστούνι και με την Κάντυ που ευτυχώς με υπακούει χωρίς τραβήγματα.  Μου γράφει ο.. σκασμένος  πάνω πάνω μήνυμα: Μακριά από το καναπέ! Μετά μου βγάζει το.. λογαριασμό: Σας υπολείπονται 992 βήματα, διαλύσατε 1.29 χλμ ,κάνατε 116 βήματα, σε 19 λεπτά!!!Σας υπολείπονται... 992!!!!! Θα τον.. τσακίσω.. έχω και την περιέργεια να δω πως θα μετράει με το.. μπαστούνι που θα βγω σε λίγο με τον Δημήτρη για το σούπερ μάρκετ. 

Γυρίζοντας ο άνδρας μου έβλεπε στην tv ..Χριστουγεννιάτικη ταινία! Σκέφτομαι πως δεν τα περιμένω όπως άλλες χρονιές.. και μετά καταλαβαίνω όλο αυτό το κόσμο που δεν.. χαιρετά, δεν χαμογελά στους δρόμους όπως παλιά.. όλοι έχουν τις έννοιες και τα προβλήματα τους που τα κουβαλούν στο μυαλό και τους ώμους τους.

Μα εγώ ..θέλω να χαμογελώ, θέλω να ονειρεύομαι ακόμα, να ελπίζω, να σχεδιάζω και να λέω καλημέρα σε όσους με προσπερνούν το πρωί και μετά με κοιτούν παράξενα. Θα ήθελα να τους πω πως.. Κάθε πρωινό είναι μία αρχή, μία ευκαιρία, μία ευτυχία .. που μπορείς να προσπαθείς ξανά . Καλημέρα λοιπόν και όλα θα πάνε καλά...

                                   Αχτιδένια φιλάκια 


10 σχόλια:

Unknown είπε...

Αχτίδα μου υπάρχει καλύτερο από μια καλημερα;Η Καλημέρα είναι του Θεου!😀


Μαρια είπε...

ΓΛΥΚΟΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΣ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

Άιναφετς είπε...

Καλημέρα Αχτίδα!
Είσαι μικρότερη μου (αρκετά!) και ναι όντος η ράμπα όπου και να βρίσκεται, είναι χρήσιμη!
Σκέφτηκες πως υπάρχουν και οι νοητικές "ράμπες" που με χαρά ανακαλύπτω πως σου είναι παντελώς άχρηστες!

ΑΦιλάκια και καλή μέρα να έχουμε! (Α=Αληθινά)

Giannis Pit. είπε...

Κάθε πρωινό είναι μια καινούργια μέρα. Με θετικές σκέψεις και ιδέες. Προχωράμε καλή μου φίλη.
Την καλησπέρα μου Γεωργία μου.

Ανώνυμος είπε...

Αχ Αχτιδένια μου, αυτό το χιούμορ σου το λατρεύω. Διάβασα για τον βηματομετρητή κσι έσκασα στα γέλια. Να είσαι καλά άγνωστη φίλη μου που σε διαβάζω χρόνια γιατί ξεχειλίζεις από αισιοδοξία και στα πιο δύσκολα.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένη μου Αχτίδα....
Μαρίνα

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Μια καλημέρα είν αυτή, πες την κι ας πέσει κάτω.....
Αισιοδοξία και δύναμη !!!!!
Φιλιά !!!!

Χελώνα είπε...

Καλημέρααα σε χαιρετώ κουνώντας το χέρι μου, έτσι Θεσσαλονικιώτικα. Πολύ πλάκα έχει αυτός ο μετρητής.

ANNA FLO είπε...

Τι καλά που η Κάντυ έγινε η αιτία να σε πάει σε άγνωστα σοκάκια και μονοπάτια. Και ας μην ανταποδίδουν την Καλημέρα. Ξέρεις, μου τυχαίνει πολλές φορές να με κοιτάνε παράξενα όταν καλημερίσω, ιδίως όταν ευχηθώ καλό μήνα ή καλή εβδομάδα. Σαν να τα χάνουν.
Αλλαξε ο κόσμος μας. Άλλαξε και όχι αναίτια.
Ο μετρητής σου έχει την πλάκα του. Μακριά από καναπέ λοιπόν και καλά εννιακόσια και βάλε, βήματα.
Καλημέρα σου!!!!!!!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Έχεις απίστευτη δύναμη μέσα σου και προσαρμόζεσαι στις νέες συνθήκες.
Κοινές οι διαπιστώσεις μας κι εγώ είχα το παράπονο τα τελευταία χρόνια στη δουλειά, πως σταματήσαμε να λέμε μια καλημέρα ο ένας στον άλλο. Κι έτσι η μέρα μας συνήθως, δεν ήταν καλή.
Καλούς βηματισμούς εύχομαι και έναν καλοδιάβατο νέο μήνα!