Επιστροφή!

   

Καλημέρα...καλημέρα με χαμόγελο πάντα! 

Γύρισα φίλοι μου από το κτήμα σήμερα το πρωί γιατί απλά...επιθύμησα εκείνο τον παλιοκαναπέ που είχε κολλήσει πριν καιρό επάνω μου!

Βρε τι σου είναι ο άνθρωπος!! Δεν ήμαστε ικανοποιημένοι από τίποτε και να κι εγώ έπεσα στο ανόμημα. Βέβαια η βροχή της προηγούμενης μέρας έβαλε το χεράκι της, λιγάκι και κάτι...μικροαναστεναγμοί δικοί μου : - Αχ! Το εργαστήρι μου επιθύμησα....

Γυρίσαμε λοιπόν όμως είχα και λόγους σοβαρά απαραίτητους φίλοι μου. Η φορολογική δήλωση, τα φάρμακα που έπρεπε να πάρω, λογαριασμοί που έπρεπε να πληρωθούν και βέβαια τα αμέτρητα ρούχα που έφερα από το κτήμα και γέμιζαν τα συρτάρια .

Βλέπετε όταν πήγαμε δεν φαντάστηκα τόση ζέστη και δεν είχα τι να φορέσω, έσκασα από τη ζέστη!

Γυρίσαμε λοιπόν και...μαρτύρησε το πλυντήριο από πάπλωμα μέχρι...κασκόλ!

Βέβαια θα ξαναγυρίσουμε στο τέλος του μήνα και ...θα ξαναεπιστρέψω σπίτι γιατί στις 15 με ειδοποίησαν από το νοσοκομείο για μία επέμβαση στα μάτια που αναβλήθηκε λόγω ιού την ίδια ημέρα που έκλεισαν όλα.

Τώρα μετά από..τρία πλυντήρια και τρία απλώματα έπιασα τον καναπέ και το τάμπλέτ και σας επιθύμησα αγαπούλες για κουβεντούλα και βέβαια...

Ευχαριστώ όλους για τις ευχές, τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα. Με συγκινείτε πραγματικά όταν σας ακούω και βλέπω η...τσαχπινούλα τον Δημήτρη να μουρμουράει : - Πόσοι πια θα σου ευχηθούν; πόσοι σε αγαπούν;

-Ο κόσμος όλος αγάπη μου, ο κόσμος όλος γιατί κι εγώ τον αγαπώ!

Αν σας πω πως μου τηλεφώνησαν μέχρι και φίλοι συνάδελφοι από την Σχολή δεν θα με πιστέψετε. Το πιο φοβερό είναι ( μόνο σε σας το λέω) πως από τους 2 δεν θυμώμουν το όνομα του ενός και τον κατάλαβα από τα...συμφραζόμενα μα πάλι δεν θυμήθηκα.. Εμ! Να τι κάνει εκείνο το ..68 που στρογγυλοκάθισε πια στους ώμους. Έχω κεφάκια ;..φαίνεται;

Είναι που αύριο θα αγοράσω υλικά που μου λείπουν , που θα προσπαθήσω κάτι να σκαρώσω στο εργαστήρι και που θα δω και μια συνέχεια που άφησα στη μέση στο netflix. 

Εκείνη που έχει βάλει μαύρες πλερέζες είναι η Κάντυ που έχασε τον Κανέλλο και το τρεχαλητό στο κτήμα.

Σας είπα; Στις 14 έγινε 1 έτους,

Κουκλίτσα έτσι; Την αγαπώ μα θα ομολογήσω πως δεν ξεπέρασα την Κλώντη μου που στις 29 γίνονται 2 χρόνια χωρίς αυτήν. Όμως ..η ζωή συνεχίζεται..

Σας ζάλισα; το ξέρω..άντε να σας αφήσω ήσυχους,

           Αχτιδένια φιλάκια