Φωτογραφίες και περπατήματα...

 Μετά από κάθε τι που με πονάει καταφεύγω εκεί που αισθάνομαι ασφαλής και προστατευμένη από κάθε οδυνηρό συναίσθημα. Τότε τα πάντα γίνονται μακρινά και καθώς προχωράει ότι κι αν κάνω έχω "βυθιστεί" στο δικό μου κόσμο..

Ένα κοχύλι μεγάλο , πέτρες από το ποτάμι, βρύα και πηλός...ξύλο και αστερίες..η Φύση μας δίνει τόσα υλικά φίλοι μου..

Αύριο γυρίζω στο κτήμα, το μόνο που με στεναχωρεί εκεί είναι ότι δεν μπορώ να ζωγραφίσω γιατί όποτε δοκίμασα στεγνώνουν τόσο γρήγορα τα χρώματα που μου είναι αδύνατον να κάνω κάτι με άνεση.

Βιβλία λοιπόν, διάβασμα , κέντημα και να χαζεύω τον άνδρα μου να μουρμουρίζει σε κάθε .."τέρας" σκουληκάκι ή μαμούδι που τολμάει να πειράξει τα δένδρα και τις ντομάτες του.

Μικρές εξόδους ολόγυρα, πήγαμε στην Ασπροβάλτα για μπάνιο μα..δυστυχώς η ζέστη και η πίεση μου ( ξέχασα πάλι το χάπι μου ), πόνος στο στήθος, δύσπνοια  και βρέθηκα με το γιατρό της Εξπρές πλάι, ακόμη ένα ισχαιμικό επεισόδιο. .Όλα καλά..βαστάω γερά εγώ..έχω γύρω μου ανθρώπους που αγαπώ και μ΄αγαπούν.

Όμως η ζωή σε ένα χωριό έχει πολλά άλλα για να σε κάνουν να νιώθεις ότι έχεις παρέα ακόμα και τη νύχτα με τον ουρανό επάνω σου γεμάτο αστέρια!

 Αδύνατον να φανταστείτε φίλοι μου πόσα ..μίνι..πανηγύρια γίνονται σε ένα χωριό, εμείς ήμαστε ανάμεσα σε ..δύο χωριά οπότε ακούμε τα πάντα λες και ήμαστε δίπλα τους. 

Το Σάββατο εκδήλωση των μαθητών σχολής καράτε του χωριού , επίδειξη , βραβεία, γονείς και το χωριό ολόκληρο στην ίδια πλατεία πίσω από το σχολείο της Γερακαρούς οπότε...χοροί και τραγούδια, σουβλάκια σε ψησταριά , κρασί και μπύρες και μία τραγουδίστρια που μας συνόδευε μέχρι τις..4 με ρεπερτόριο που "κάλυπτε"τα πάντα.,

 Των Αγ, Αποστόλων πάλι το ίδιο ακούγαμε χορούς και τραγούδια μέχρι τις 4 τα ξημερώματα φαίνεται μάλλον ότι είναι η ώρα που κλείνουν τα γλέντια τους!!!! 

Μας κάλεσαν οι γείτονες να πάμε , μη με ρωτάτε αν πήγα..εγώ είμαι.."κοτούλα" στις 10 ..άντε 10.30 βρίσκομαι κάτω από το σκέπασμα και δεν αντέχω θόρυβο πλέον !!!!

Όμως τα πρωινά της Κυριακής ξυπνάμε από την εκκλησία που την ακούμε λες και είναι δίπλα μας και μας καλεί για ένα..κεράκι!. 

Να σας δείξω και την επίσκεψη μας στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας λίγο πριν την Ρεντίνα λίγα χιλιόμετρα μετά το κτήμα μας,

Προσέξτε ότι το εκκλησάκι είναι φτιαγμένο όλο από πέτρα ακόμη και ο τρούλος 

Έχω επισκεφτεί παλιά αρκετές φορές αυτή την εκκλησιά και μάλιστα την ημέρα της γιορτής της Αγίας Μαρίνας που  εικόνα της βρέθηκε μέσα στη κουφάλα ενός δένδρου από ιερέα που έχτισε το αρχικό εκκλησάκι στη Μεταβυζαντινή περίοδο. 

Θα σας πρότεινα να πάτε να το επισκεφτείτε τέτοια μέρα γιατί θα χαρείτε και ένα μεγάλο πανηγύρι που θα σας δείξει ότι έχω δίκιο σε όσα σας είπα για αυτά!! Άλλωστε το πράσινο του χώρου θα σας αποζημιώσει γιατί από εκεί ξεκινάει μία περιοχή που την ονομάζουν Μικρά Μακεδονικά Τέμπη.

Φίλοι μου να περνάτε καλά, να μην έχετε ποτέ εκπλήξεις στη ζωή σας, να χαίρεστε κάθε άνθρωπο δίπλα σας και πάνω από όλα..να ξεκινάτε τη μέρα σας με ένα..ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.

                                   Αχτιδένια φιλάκια.