Οι μέρες μας στην ησυχία μας!

Διακοπές όπως μας βολεύει κάνουμε φίλοι μου ανάλογα με την ηλικία και τις δυνατότητες μας αφού φέτος ο καιρός είναι λίγο τρελούτσικος ( σαν κι εμάς) και έχουμε κάποιες υποχρεώσεις που δεν μπορούμε να βάλουμε στην άκρη όπως το μνημόσυνο του νονού μου που έφθασε την ώρα του.
 Έτσι γυρίσαμε για λιγάκι , με πήρε από το κτήμα στη κυριολεξία με το ζόρι αφού οι δυο μας εκεί περνούμε υπέροχα.
Είναι θαυμάσιο φίλοι μου να σηκωνόμαστε πρωί και να πίνουμε το καφέ μας σε ολοκάθαρο αέρα, να σε χαιρετούν οι γείτονες από απέναντι, να βλέπει το μάτι μας μόνο πράσινο και η μόνη φασαρία τα χελιδόνια με τις..πτήσεις τους.

Καλημέρα λοιπόν και οι πρώτες μας ασχολίες είναι ,αφού σιάξω το τροχόσπιτο. να ταΐσω τον γατουλίνο μου τον Πάρη και αφού δέσουμε τον Κανέλλο που μετά το απόγευμα είναι ελεύθερος να τριγυρίζει στα 4 στρέμματα και να κυνηγάει το..επισκέπτη γάτο που τρώει τις κροκέτες του Πάρη! 

Μετά μέχρι να έρθουν με τη σειρά οι 4 γείτονες μας εγώ το ρίχνω στο κέντημα...

Το ρολόι στο τραπέζι με κάνει να νοιώθω ότι ο χρόνος δεν πέρασε από τότε που ήμασταν νέοι και δεν μας πείραζε ούτε η ζέστη ούτε η κούραση απλών ασχολιών.

Ο Δημήτρης αρχίζει τις δουλειές στο κτήμα μας που δεν έχουν αρχή και τέλος!! Κλάδεμα στη κληματαριά δίπλα μας , κούρεμα στο χόρτο που λες και κάθε πρωί μεγαλώνει το ..κάτι τις του, έλεγχος στα δένδρα και κυνηγητό στα τυχόν σκουλήκια.

Μετά επίσκεψη στο θερμοκήπιο και  καμαρώνει με τη συγκομιδή. Έχουμε πάει τσάντες ολόκληρες στο γηροκομείο, στους φίλους της πολυκατοικίας, στη γειτονιά και πήρα τηλέφωνο το κοινωνικό παντοπωλείο στη Χαριλάου να τους πάμε μελιτζάνες μα...δεν σήκωναν το τηλέφωνο.

Τα βλέπω και του λέω:

-Τι θα έλεγες για γεμιστά σήμερα;

Το μεσημέρι που τα έφαγε μου είπε:

-Είναι τα ωραιότερα γεμιστά που έφαγα από τα χεράκια σου!!

Τι όμορφο να ακούς αυτές τις λέξεις από το στόμα κάποιου που θες να ικανοποιήσεις και που ξέρεις ότι και ο ίδιος μαγειρεύει υπέροχα.

Τα απογεύματα έρχονται οι γείτονες, γεμίζει από καρέκλες , καφέδες κουλουράκια και ...γέλια φίλοι μου αφού ο ένας από τα 4 ζευγάρια μας λέει ένα σωρό ανέκδοτα!

Το Σάββατο λοιπόν έχουμε το μνημόσυνο και μετά η..έκπληξη..ανέλαβα να κρατήσω για 10 μέρες το Γιόρκυ μιας φίλης που φεύγει στον άνδρα της στη Γερμανία με τη κόρη τους και η σπιτονοικοκυρά του εκεί δεν δέχεται κατοικίδια. 

Νοιώθω λιγάκι ένοχη απέναντι στη..Κλώντη..μα θα της εξηγήσω ότι δεν θα είναι δικό μου σκυλάκι..απλά κάτι σαν γιαγιά που φυλάει το παιδί όταν πάει η...μαμά ταξίδι!

 Λέτε να με συγχωρέσει; λέτε να τα πάω καλά με το σκυλάκι; θα με αγαπήσει έστω τόσο που να περάσουμε τις 10 μέρες καλά;

Φίλοι μου αγαπημένοι να περνάτε καλά εύχομαι, καλύτερα από εμένα ..( μπα...δεν το πιστεύω..περνάω μια χαρά!).

                               Αχτιδένια φιλάκια.