Συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα..

                                         

Έχετε κάνει μικροί βαρκούλες από χαρτί;..τι ερώτηση θα πείτε..ποιος δεν έκανε..ήταν οι στιγμές που η ψυχή και η σκέψη σας ταξίδευε σε θάλασσες και ελπίδα να τις δείτε να αρμενίζουν χωρίς να βουλιάξουν. 
Δεν θα πω πως είμαι και στα..χάι μου..τελικά μόνο λόγια είμαι φίλοι μου ..εύκολα δεν μπορώ να προσπεράσω ότι με πλήγωσε ακόμη και όταν έχω τις..αναλαμπές μου και ξεχνιέμαι και ασχολούμαι με διάφορα και..και..
Προχθές που πήγα στο κτήμα στο δρόμο σταμάτησα να ταΐσω ένα αδέσποτο και μόνο που αντίκρισα τα μάτια του ..άνοιξαν οι βρύσες μου και έβαλα τα μαύρα μου γυαλιά μέχρι που φθάσαμε .
Ο Κανέλος μας καλωσόρισε...τον χάιδεψα..του είπα γλυκόλογα...μα η ματιά μου, η καρδιά και η ψυχή μου ήταν εκεί στη γωνία και στα μάτια που δεν θα με κοίταζαν πια ποτέ. 
Είναι ίσως νωρίς ακόμη...ίσως δεν αλλάζω εύκολα ..ίσως φταίει η ηλικία μου που με κάνει να είμαι υπερβολικά ευαίσθητη.
Αν δεν ήταν η έννοια μου , η συναισθηματική ευθύνη για τον θείο μου που βρίσκεται στο οικοτροφείο ηλικιωμένων θα είχα δεχθεί την επίμονη επιθυμία του Δημήτρη να πάμε ένα ταξίδι όπως παλιά..έτσι χωρίς προορισμό..στο πουθενά και στο ..παντού. Κάποτε εκεί που ήμασταν στο εργαστήρι μας και δουλεύαμε πετούσε κάποιος μια ιδέα και ..φεύγαμε στη στιγμή σε ταξίδια με το τροχόσπιτο που ήταν πάντα έτοιμο και πλήρες .
Φεύγαμε  2, 3 μέρες  και πολλές φορές μας έψαχναν οι γονείς μου για το που βρισκόμασταν όπως κάποτε που ξεκινήσαμε για ..καφέ σε φίλους στη Κατερίνη και κοιμηθήκαμε το βράδυ τους..Δελφούς. Σημειώνω ..πάντα με τα κοριτσάκια μας που ήταν δύο πολύ βολικά πλάσματα. Επιστρέψαμε σε..10 μέρες κάνοντας το γύρο της Πελοποννήσου !!!.
Όμως τότε ήμασταν νέοι φίλοι μου και αυτό το ξεχνάει ή ..μάλλον δεν θέλει να το καταλάβει, να το..χωνέψει ( χα! χα!). Κρουαζιέρα μου ζητάει το..πουλάκι μου..κρουαζιέρα να μας φάνε οι Τούρκοι !
Μάλλον η ψυχική μου διάθεση πάει ..αγκαζέ με τα τερτίπια του καιρού, χθες ζέστη φοβερή και ήλιο και το απόγευμα κεραυνοί που με έκαναν να ..σταυροκοπιέμαι  και αμέσως άνοιξαν οι ουρανοί σε κατακλυσμό και..σε μισή ώρα πάλι τα ίδια..ζέστη..ζέστη..ξημέρωμα με ήλιο..και τώρα μόλις οι πρώτες σταγόνες βροχής.
Όταν παντρεύτηκα τον άνδρα μου και έμεινα στο Βέλγιο είχα πάθει μελαγχολία από το καιρό ένα ολόκληρο σχεδόν χρόνο που κάθε απόγευμα κατά τις 5 έβρεχε..έβρεχε..έβρεχε!!!! Τότε του έκανα "εκβιασμό" να γυρίσουμε στην Ελλαδίτσα μου..τώρα τι να του πω; πως με εκδικήθηκε το Βέλγιο στα γεράματα και μου έφερε τα ίδια βροχερά απογεύματα;
Τι σας λέω τώρα και δεν πατάτε το DEL από μένα..Είπαμε..στις παραξενιές και στις συναισθηματικές μεταπτώσεις είμαι τώρα θα με..ανεχτείτε... τι φίλοι είστε..Αυτό το αγαπημένο μου μπλοκόσπιτο, ο καναπές και οι αόρατες παρουσίες σας ολόγυρα..
Σας λέω από τώρα να περάσετε ένα όμορφο ΣΚ , εμείς στο κτήμα και έχω αγοράσει ένα σωρό πράγματα να διαμορφώσω τη γωνιά της Κλώνης μου, ένας τρόπος να την χαϊδεύω, να την κακομαθαίνω και να αισθάνομαι ότι ..κοιμάται κι εγώ την  προσέχω...
                                   Αχτιδενια φιλάκια