Τοκ..τοκ..είστε εδώ;

Δεν ξέρω γιατί επιστρέφω αφού δεν μπορώ να πω πως είμαι και στα καλά μου μα..πάντα το μπλοκόσπιτο αυτό είναι κάτι σαν "γωνιά" από εκείνες που χώνεσαι και νιώθεις καλύτερα.
Πρώτο ΣΚ χωρίς την παρεούλα μου, το κτήμα δεν είχε την ίδια ομορφιά για μένα όμως στόλισα τον χώρο της με γλάστρα και λουλούδια. 
Της είπα ότι μου λείπει και τη σκέπτομαι συνέχεια..και..ελάφρυνε η ψυχή μου γιατί σκεπτόμουν ότι έπρεπε να φαντάζομαι ότι ..κοιμόταν όπως έκανε πάντα το τελευταίο καιρό σχεδόν όλη μέρα.
'Έτσι γυρίζω στα άλλα μου προβλήματα, ο παππούς που ζητάει μόνο εμένα , τον επισκέπτομαι κάθε μέρα αν και είμαι άσχημα κι εγώ μα..σκέπτομαι ότι η μοναξιά του και ο φόβος που έχει για το θάνατο είναι κάτι φοβερό.
Τη Τρίτη περιμένω με αγωνία εξετάσεις του άνδρα μου και είναι εκείνο που με "πονάει" τώρα περισσότερο.
Έτσι επέστρεψα για λίγο στο..χάος μου εμπνευσμένη από μία χορευτική φιγούρα που μου έδειξε στο κινητό της η μικρή μου μαθήτρια που κάνει χορό και που με άφησε με ανοιχτό το στόμα..Υπάρχουν και τέτοια σώματα φίλοι μου..

Θέλει δουλειά ακόμη και θα της το δωρίσω.
Ξέρω..θα πείτε που βρίσκει άκρη σε τέτοιο χάος..για μένα κάτι το..φυσικό..όσο χώρο και να μου δώσεις για τις κατασκευές και τη ζωγραφική πάλι έτσι θα τον κάνω..
Φίλοι μου ευχαριστώ για την παρεούλα..
                Αχτιδένια φιλάκια