Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Η εμπιστοσύνη που χάθηκε..


                         

Καλημέρα φίλοι μου και λίγο βαθυστόχαστη η σημερινή μου παρουσία στο μπλοκόσπιτο ίσως γιατί έπιασα τον εαυτό μου να σκέπτεται εντελώς διαφορετικά από παλιά σε κάποια θέματα που έπρεπε να κάνω επιλογές και να πάρω αποφάσεις.
Θυμάμαι πριν..10 χρόνια που έγραφα πάλι εδώ  όταν με ρώτησαν τι θεωρώ  ελάττωμα μου έλεγα πως το κύριο  είναι η..ευπιστία μου σε ΟΛΑ πραγματικά.
 Ο άνδρας μου άπειρες φορές μου έλεγε πως πιστεύω εύκολα ..μα πολύ εύκολα σε ότι μου πουν και σε ότι εγώ θεωρώ ότι είναι αδύνατον να με ξεγελάσει κάποιος ή να με προδώσει. Άπειρες φορές μου έκαναν φάρσες επάνω σε αυτό οι κόρες και ο άνδρας μου κι εγώ..πάλι πίστευα και πάλι έκανα το ίδιο λάθος..
Κάποια φίλη από εδώ κάποτε που γνώριζα ελάχιστα τότε μου ζήτησε ένα κέντημα το σχέδιο κι εγώ της έστειλα το ίδιο το κέντημα να το βγάλει. 
Η φίλη αυτή μέχρι τώρα που λέει ότι αυτό δεν θα το ξεχάσει ποτέ , το πως την εμπιστεύτηκα,  δεν τόλμησα να της πω πως έκανα το ίδιο σε μία άλλη μα το κέντημα δεν μου επεστράφη ποτέ και άλλαξε και νούμερο τηλεφώνου..
Τα χρόνια κυλούσαν και το καθένα από αυτά με άλλαζε έστω  στο απειροελάχιστο και μετά ήρθε η κρίση που "άγγιξε" και οδήγησε τους ανθρώπους και τους χαρακτήρες τους και σε καλές και σε κακές αλλαγές.
 Δεν ξέρω αν είμαι ευχαριστημένη από τον εαυτό μου γι' αυτή την αλλαγή, όμως ανακάλυψα ότι έγινα πια επιφυλακτική σε πολλά. Άρχισα πίσω από τα λόγια να προσπαθώ να δω την..πίσω πλευρά , να σκέπτομαι την..σκοτεινή όψη των λόγων αντί για τις ..ροζ που έβλεπα κάποτε.
Θα πω την αλήθεια ότι αυτό με πληγώνει περισσότερο από τότε που..γελούσαν μαζί μου και με ρωτούσαν πως μπορώ να πιστεύω κάτι που πριν λίγες μέρες μου έγινε το ίδιο και το είχα ξαναπάθει.
Η εμπιστοσύνη έφυγε πια από όλους μας αν καθίσετε και το σκεφτείτε..οι άνθρωποι που πιστεύεις και εμπιστεύεσαι όλο και μικραίνουν το κύκλο γύρω σου και αυτό..πονάει φίλοι μου..τουλάχιστον για μένα ..πονάει αυτή η αλλαγή στον χαρακτήρα μου, αυτή η επιφυλακτικότητα που βάζω πια σε όλα και κάποτε ήταν άγνωστη λέξη για μένα. 
Θα πω απλά πράγματα καθημερινά και θα αφήσω τα σοβαρά για μένα..Τώρα πια δεν ανοίγω τη πόρτα όταν χτυπάει το κουδούνι χωρίς να δω ποιος είναι και τι θέλει, δεν κρατώ τσάντες για να μη με κλέψουν, δεν αφήνω αφύλακτα τα κλειδιά , το πορτοφόλι και το κινητό .
Κοιτάζω με επιφύλαξη όταν μου ζητούν βοήθεια στο δρόμο, στα φανάρια στις γωνιές της εκκλησίας και με..τρόμο βλέπω την "πίσω" πλευρά μου να σκέπτεται αν είναι αληθινός ή με ξεγελάει..
Αυτό με πληγώνει πιστέψτε με και πολλές φορές που αρνούμαι βοήθεια σε κάποιον με δικαιολογία στον εαυτό μου με κάνει να μην αισθάνομαι καλά όλη την ημέρα , ίσως να ξενυχτήσω με τις..τύψεις μου ή να ζητώ συγνώμη στη προσευχή μου για την αλλαγή μου αυτή.
Τι σας λέω πρωί πρωί..με το δίκιο σας θα φύγετε από το καναπέ μου σε κάτι ευχάριστο. Είπαμε..είστε ο αποδέκτης των σκέψεων μου και ίσως η συννεφιά έξω και το φως από το παράθυρο που δεν είναι το ίδιο να με επηρέασε και το μυαλό μου "πέταξε" στον Μικρό Πρίγκηπα που κάποτε στο Γαλλικό σχολείο που πήγαινα τον "έτρωγα" με το κουταλάκι καθημερινά!!
Σας εύχομαι μία όμορφη μέρα και σε μένα να κρίνω κάποιον με τα θετικά ή τα ..ίσως σκοτεινά όνειρα του.
                           Αχτιδένια φιλάκια!

10 σχόλια:

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Δυστυχώς Αχτίδα μας όλοι έχουμε αναθεωρήσει πολλά απ αυτά που πιστεύαμε και είχαμε μάθει να ζούμε. Η εποχή έχει αλλάξει πολύ και αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε όσο κι αν αυτό πονάει. Εγώ να δεις που είμαι γέννημα θρέμμα Εξαρχειώτισσα (από παππού ακόμα) πόσες αλλαγές βλέπω στη γειτονιά μου παρ όλο ότι ακόμα είμαστε γειτονιά και λέμε και κάμποσες καλημέρες όταν είμαστε έξω. Μα απ ότι φαίνεται δεν υπάρχει πολιτική βούληση για προκοπή, όσο κι αν το παλεύουμε εμείς. Ας ξεχνιόμαστε λοιπόν με τις χειροτεχνίες μας που τις απολαμβάνουμε και μας γεμίζουν. Καλή σου μέρα και πολλά φιλιά !!!!!!

Μαρία Πλατάκη είπε...

Αχ κυρία Γεωργία δυστυχώς έτσι είναι. Οι περισσότεροι άνθρωποι λίγο ή πολύ κάποια στιγμή της ζωή τους έχουν προδοθεί από φίλους και έχουν πονέσει .Μη δίνεται σημασία και προσπαθήστε να μείνεται όπως είστε. Όσο για αυτούς που προδίδουν και κάνουν κακό σε άλλους γνωρίζω πολύ καλά πως όλα εδώ πληρώνονται.Πολλά φιλιά

ANNA FLO είπε...

Αχ Γεωργία μου τα χρόνια περνάνε, ο κόσμος γίνεται χειρότερος και πώς να μην γίνεις επιφυλακτική; Κι εγώ το ίδιο αλλά και νεότερη ίσως όχι τόσο αλλά ήμουν δύσπιστη. Ίσως είναι ο χαρακτήρας δεν ξέρω αλλά το θεωρώ φυσιολογικό. Αυτοσυντήρηση το λέω γι αυτό και η επιφύλαξη
Να σαι καλά και καλοδέξου τις αλλαγές στον χαρακτήρα σου γιατί πολλά βλέπουν τα μάτια μας και ακουν τα αυτιά μας. Όσο τις πόρτες που διπλοκλειδώνουμε και δεν ανοίγουμε άδικο έχουμε; Έλεγα στις κόρες μου μικρή που η πόρτα του σπιτιού μας -μονοκατοικία βέβαια- ήταν διάπλατη και δεν φοβόμασταν και με κοίταζαν σαν να είχα έλθει από άλλο πλανήτη
Τι να πεις; Σημεία των καιρών.
Σε φιλώ

Αμαλία είπε...

Καλή μου Γεωργία, καλησπέρα.
Σε καταλαβαίνω που θλίβεσαι για την "αλλαγή" που εξαναγκάστηκες να κάνεις στον τρόπο σκέψης σου. Ότι πρέπει όμως να φυλάγεσαι πλέον από (σχεδόν) παντού, δυστυχώς είναι μονόδρομος. Είναι πια θέμα προστασίας του εαυτού μας.
Λοιπόν, διώξε το προβληματισμένο ύφος, δεν σου ταιριάζει αυτό το πράγμα. Χαμογέλα, δέξου την αγάπη μας και φίλα μου το κοριτσάκι μου.

Μαρία Γ. είπε...

Καλησπέρα Αχτίδα μου,
να σου πω τί πιστεύω πάνω σ'αυτό. Οι άνθρωποι είναι αθώοι όσο δεν εκτίθενται σε κινδύνους και σε απειλές και κυρίως δεν έχουν άσχημες συνέπειες στη ζωή τους λόγω της αθωότητας που βλέπουν τους άλλους.
Όταν όμως αρχίζουν να έχουν άσχημες συνέπειες και πολλές φορές καταλυτικές στη δική τους ζωή, τότε μπαίνει σε λειτουργία το αρχέτυπο ένστικτο της επιβίωσης και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους στις νέες συνθήκες.
Αυτό επιβάλλεται να κάνει ο κάθε νοήμων άνθρωπος.
Η αθωότητα ωστόσο δεν χάνεται ποτέ. Βγαίνει με άλλους τρόπους και όχι με την ευπιστία.
Εσύ ειδικά είσαι μια χαρά! Μην ανησυχείς.

Giannis Pit. είπε...

Άκου Γεωργία μου...
υπάρχουν πολλών ειδών συρματοπλέγματα που βάζουμε δίπλα και γύρω μας.
Μερικά από αυτά είναι λογικά και αναγκαία. Αφορούν την προσωπική μας ασφάλεια σε ένα περιβάλλον επικίνδυνο και καλώς κάνουμε και τα τηρούμε. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι γινόμαστε αιχμάλωτοι ενός υστερικού τρόμου και καχυποψίας.
Επίσης υπάρχουν συρματοπλέγματα που αφορούν την εμπιστοσύνη και τα ανοίγματά μας ως άνθρωποι.
Αυτά πολλές φορές επιβάλλονται από κάποιες λογικές από τα πάνω.
Είναι κάποιες αξίες στη ζωή που τις κρατάμε πάγια και διαμορφώνουν τη γαλήνη και την ανθρωπιά μας. Έστω και αν μερικές φορές κάποιοι μας εμπορεύτηκαν.
Είπα τη γνώμη μου.
Να ξέρεις ότι όλοι μας βιώνουμε αλλαγές, απόλυτα φυσιολογικό αυτό. Η Ισορροπία μας μεταβάλλεται.
Τις καλησπέρες μου.

Katrina είπε...

Μόνο να ήξερες πόσο σε νιώθω!!!!! Γλυκιά καληνύχτα Αχτίδα μου!!!!!

Τζόνσον ο αλογόμυγας είπε...

Και μην ξεχνάς: Μην ανεβάζεις φωτογραφίες προσώπων στο Internet.

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Μια μωροπιστευτη και εγω σαν και σενα πιστευω οτι μου λενε γιατι δεν μου περνα απο το μυαλο..αρνούμενη να δεχτω οτι ο κοσμος ειναι κακος φιλεναδα..και το ξερω οτι ονειροβατω ακομα..μεχρι να αλλαξω και εγω λες; μπαααααα δεν θα προλαβω πια...χα..χα.. φιλακιαααα!!

Mia είπε...

Αχτίδα μου, εγώ συνεχίζω να βλέπω το ροζ στους ανθρώπους, παρότι πολλές φορές έχω αντιμετωπίσει την αχαριστία τους. Δεν πτοούμαι όμως, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Αυτούς που μου φέρθηκαν με αχαριστία, απλά τους διαγράφω. Τους υπόλοιπους όμως όχι. Θέλω να πιστεύω ότι όποιος ζητάει τη βοήθειά μου για ο,τιδήποτε το κάνει γιατί πραγματικά τη χρειάζεται. Αν με "γελάσουν" δεν πειράζει. Τους διαγράφω και συνεχίζω την πορεία μου. Να σου πω όμως ότι έχω κάνει δυνατές φιλίες και είναι αυτή η νοοτροπία μου αιτία. Φίλους που συνεχίζουν να λένε ότι δεν θα ξεχάσουν ποτέ τον τρόπο που φέρθηκα όταν βρέθηκαν σε ανάγκη.
Όσο για το να προσέχεις τις τσάντες στο δρόμο και το να ξέρεις ποιός σου χτυπάει το κουδούνι, αυτό πρέπει να το κάνεις. Γιατί πολλά γίνονται στις μέρες μας. Άλλο όμως αυτό και άλλη η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που ζητούν βοήθεια.
Αυτά, ελπίζω να μη σε ζάλισα. Σε φιλώ, φίλη μου.