Όταν δενόμαστε με ένα πλάσμα..

Ημέρα γιορτής σήμερα και ελπίζω ο Αγιασμός των Υδάτων να πάει και σε κάθε άνθρωπο , σε όλους μας ώστε να γίνουμε πιο..Άνθρωποι.
Χθες είδαμε μία ταινία με τον άνδρα μου για τη ζωή ενός σκύλου σε μία οικογένεια από το που μπήκε μέσα σε αυτήν σαν κουτάβι μέχρι που σε βαθιά γερατειά το αποχαιρέτησαν .Το αποτέλεσμα ;..βάλαμε τα κλάματα και οι δύο και πήραμε αγκαλιά τη Κλώντη μας που αυτό το καιρό φαίνεται έντονα πόσο τα χρόνια την βαραίνουν.
 Στο σπίτι δεν ακούγεται πια το γάβγισμα της , ούτε η...χνουδωτή μπαλίτσα που μπλεκόταν στα πόδια μας και μας ξυπνούσε πηδώντας στο κρεβάτι μας.
Το περίεργο είναι πως αλλάζει όταν μπαίνει στο αυτοκίνητο, ζωηρεύει  και παρακολουθεί όσο βλέπει τα πάντα γύρω μας. Το βράδυ όμως..προσέξαμε ότι σκουντουφλάει στους τοίχους αφού ο καταρράκτης από το σάκχαρο και την ηλικία είναι πλέον γεγονός , κοιμάται συνέχεια ,τα ποδαράκια της δεν την κρατούν όπως πριν και μερικές φορές πάει να πιει νερό και..πέφτει μέσα στο πιάτο της !!!
Χθες λοιπόν ο βράδυ βλέποντας την υπέροχη αυτή ταινία νοιώσαμε πόσο πλησιάζει η μέρα αυτή που θα την αποχωριστούμε και όσο και αν όλο αυτό το καιρό προσπαθούμε να "προσγειωθούμε" με το γεγονός που θα έρθει είναι κάτι που ιδιαίτερα στην ηλικία μας δε...χωνεύεται.
Όμως όσο μπορούμε την..κανακεύουμε σαν ένα τελευταίο παιδάκι μας, την ταΐζουμε όσο μπορούμε κατάλληλα λόγω της ασθένειας της, την χαϊδεύουμε και της λέμε πόσο την αγαπούμε, της δίνουμε στην ώρα τα φάρμακα της και την σκεπάζουμε με τη κουβερτούλα της όταν κοιμάται. 
Όμως φροντίζω και για την ...ψυχολογική της διάθεση  και έτσι χθες την πήγα και για..beaute για να νοιώθει..όμορφη σαν κοριτσάκι γιαγιούλα πια!

                          

Είναι φοβερό το πόσο δεμένοι γινόμαστε με τα συντροφάκια μας αυτά και μάλιστα όταν είσαι στα χρόνια μας αυτό είναι πιο δυνατό αφού είναι η καθημερινή παρεούλα μας.
Όχι φίλοι μου, δεν χάνω τη καλή μου διάθεση ούτε θέλω να σας μεταδώσω τις σκέψεις και τους φόβους μας..είπαμε..εδώ λέω ότι θέλω και όπως αισθάνομαι.
Την διάθεση μας σίγουρα θα την αλλάξει η εγγονή μας που μας ζήτησε να κάνει..πάρτι στο στούντιο που έχουμε για φιλοξενία .Υπάρχει και το φαγητό που ετοιμάζω και που με άφησε ο Δημήτρης να φτιάξω στη...κουζίνα ΤΟΥ  και αλίμονο μου αν δεν γίνει καλό αφού είναι πρώτη φορά που φτιάχνω αυτό το φαγητό: Ρεβίθια με λαχανικά και χωριάτικα λουκάνικα στη γάστρα!!!( κάτι ιδέες που έχω μερικές φορές!!) 
Βλέπετε μία γειτόνισσα εδώ στη γειτονιά μου ζήτησε να αγοράσω ρεβίθια και φακές από τη παραγωγή της και ντράπηκα ,αγόρασα μερικά... κιλά .
Θα μου πείτε ..ωραία είναι τα όσπρια και τα αγαπώ ..μα ο άνδρας μου  κάνει πως δεν τα..ξέρει αυτά τα δύο γιατί του θυμίζουν λέει το ορφανοτροφείο που μεγάλωσε. Έτσι..αν του αρέσει αυτό ο διαφορετικός τρόπος που θα τα μαγειρέψω θα έχω κερδίσει πόντους!!!
Καλή σας μέρα φίλοι μου και βέβαια θα μάθετε το αποτέλεσμα στα σίγουρα..κλείνω εγώ το στόμα μου σε σας;
Αχτιδένια φιλάκια!