Το Έλατο το...δικό μας πια!

Καλή εβδομάδα φίλοι μου και ήθελα με χαρά να σας δείξω το...δενδράκι μας , το έλατο  των 1.50 εκατ. που για μας είναι θεόρατο στα μάτια μας γιατί είναι το μέλλον γι' αυτά. 
Ο Δημήτρης το φύτευε, κρύο πολύ στο κτήμα, κι εγώ το φωτογράφιζα και μετά σαν την καλή νεράιδα του παραμυθιού του έδωσα στο λίκνο του τις ευχές μου:
- Θα γίνεις ψηλό, γερό και καταπράσινο, θα στολίζεσαι με τη πάχνη του χειμωνιάτικου πρωινού, θα στολίζεσαι από ..τ' αστέρια, στα κλαδιά σου θα κρύβονται τα πουλιά να προφυλαχθούν από τον αέρα και κάθε τέτοια εποχή γλυκό μου θα γίνεσαι ο βασιλιάς μέσα στα...208 δένδρα...ή μάλλον 209 πλέον!!!

- Υπόσχομαι να σε..στολίσω το επόμενο ΣΚ του είπα!
-Μη το κλαδεύεις χριστιανέ μου...μη του κόβεις τα κάτω κλαδιά για να..κάνει κορμό!!! Τι θα γίνω εγώ με αυτόν; Θα του κλέψω το κλαδευτήρι, μισό μέτρο μου το άφησες το έρμο.
Ο Κανέλος δίπλα μας κοιτούσε , έχει γίνει κούκλος αν και...μπουνταλάς, απολαμβάνει την ολόγυρη επένδυση από ζεστή μοκέτα που του έβαλε ο Δημήτρης στο σπίτι του.

Το κτήμα μας ..βυθισμένο στην ομίχλη, είχε και την ομορφιά του το τοπίο , κι εμείς φίλοι μου ανάψαμε τη σόμπα μας, ψήσαμε τα κάστανα μας και η μυρωδιά από τις φλούδες των μανταρινιών αρωμάτισε νοσταλγικά την ατμόσφαιρα φέρνοντας μου μνήμες παλιές από τη γιαγιά μου που έβαζε τις φλούδες των πορτοκαλιών να κάνουν το ίδιο.

Γυρίσαμε νωρίς για να φτιάξω τα μελομακάρονα που θα πήγαινα δωράκι μαζί με το γούρι στη φοροτεχνικό μας, στο γιατρό μας, στον Οδοντίατρο και γενικά στη...λίστα γιατρών μας!!!!!

Όμως την ημέρα τη σφράγισε ένας χαμός.."έσβησε" ο γείτονας μας από το κάτω όροφο και η πολυκατοικία μας σφραγίστηκε από το συμβάν αυτό.
Όταν φτιάχτηκε αυτό το σπίτι το 1974 μπήκαμε όλες σχεδόν νύφες μέσα σ΄αυτό..γίναμε μία οικογένεια, μεγάλωσαν τα παιδιά μας μαζί..η Φωτεινή και ο Σωτήρης ήταν οι μεγαλύτεροι τότε για μία 10ετία . 
Ένα ζευγάρι που πάλευε με τη ζωή , σιδερά εκείνος και ράφτρα εκείνη, ένα αγαπημένο ζευγάρι που όταν με άκουγαν στο μπαλκόνι να ..κυνηγώ τις κόρες μου και να τους λέω: - να μεγαλώσετε να ησυχάσω!!! Τότε μου φώναζαν από κάτω: - Αχ! κορίτσι μου..μεγάλο καράβι..μεγάλες φουρτούνες..Τους θυμήθηκα άπειρες φορές φίλοι μου..
Ο Σωτήρης "έφυγε" χθες στα 81 του μετά από επίπονο αγώνα, αναπαύτηκε κι εμείς θα συνοδέψουμε  τη έξοδο του σήμερα, σε λίγο .
 Πίσω η γυναίκα του ..εμείς έχουμε καθήκον σαν πολυκατοικία να της σταθούμε όσο μπορούμε και μη ξεχνάτε φίλοι μου να κοιτάτε γύρω σας, τους διπλανούς σας και να καλύπτετε τέτοια κενά με την αγάπη σας.
Αχτιδένια φιλάκια!