Οι δύο όψεις που βλέπω.

                                     

Όλα τα πράγματα φίλοι μου έχω καταλάβει ότι έχουν δύο όψεις αρκεί εκείνη τη στιγμή που...βρέχεσαι να σκεφτείς και την άλλη..ότι η βροχή κάποια στιγμή θα σταματήσει και τελικά ίσως βγει κάτι καλό από αυτή καταιγίδα.
Αυτό σκεφτήκαμε και οι δυο μας χθες ταυτόχρονα καθώς πηγαίναμε στο κτήμα και παίρνοντας το συνηθισμένο δρόμο μας προς τις λίμνες προσέξαμε ότι ο δρόμος όλος ήταν..πεντακάθαρος, ούτε ίχνος από σκουπίδι και όλα αυτά που πετούν από τα..παράθυρα οι ...ευγενικοί άνθρωποι που τον διαβαίνουν!
Είπαμε το ίδιο ο ένας στον άλλο..και σαν τους ..φιλόσοφους που πια εδρεύουν λόγω ηλικίας μέσα μας καταλήξαμε ότι τα πάντα γίνονται εν ..σοφία αφού όλες αυτές οι καταρρακτώδεις βροχές που μας εμπόδισαν να πάμε τόσο καιρό εκεί έκαναν και την άλλη όψη που σας έλεγα..
Η λίμνη γέμισε νερό, οι δρόμοι μέσα από τα βουνά έγιναν καθαροί λες και ήταν καινούργιοι, τα δένδρα στα δάση ποτίστηκαν και το κτήμα μας...γέμισε μανιτάρια!!!!
Όταν φθάσαμε βρήκαμε τους γείτονες μας μέσα να μαζεύουν μανιτάρια ( έχουμε δώσει κλειδιά αν αναρωτιέστε!) και ο πρωινός καφές μας ψήθηκε στα γρήγορα και βέβαια όπως τους είπε ο Δημήτρης μου :
-Μη στεναχωριέστε..θα μου τον πληρώσετε με..εργασία!Θέλω βοήθεια να βγάλω κάτι ..βαρύ από το αμάξι!
Το νέο μας απόκτημα , μία μικρή μαντεμένια σόμπα φίλοι μου που όταν την είδαμε την λατρέψαμε γιατί είχε μία..νότα από παλιά..σαν κάτι που βλέπεις σε παλιές φωτογραφίες των γιαγιάδων.

Όπως βλέπετε μας βοήθησαν να την εγκαταστήσουμε, και μετά την ανάψαμε και χαζεύαμε τη φωτιά κι εκείνο τον υπέροχο ήχο που βγάζει το ξύλο όταν καίγεται!
Θα μου πείτε: "χαζά παιδιά χαζά χαίρονται!!" μα εμείς πια χαιρόμαστε με τέτοια μικροπράγματα λες και κατακτήσαμε το κόσμο όλο!
Πιάσαμε και το καναπέ δίπλα της,  η Κλώντη κι εκείνη έπιασε θέση με τη μαξιλάρα της και φάγαμε εκεί με το πτυσσόμενο το τραπεζάκι μπροστά μας για να μη χάσουμε τη..θέα!!!!
Το ΣΚ μας λοιπόν πέρασε έτσι "γλυκά", εγώ πήρα δουλίτσα με τα πινελάκια μου να ζωγραφίσω τα μικρά πήλινα  Αγιοβασιλάκια μου και κορδέλες για να φτιάξω φιόγκους και ο καλός μου "μοχθούσε" να βγάλει τις πατάτες μας γιατί σε λίγο θα φυτρώσουν μάλλον ..ξανά!!!!
Γυρίσαμε την επόμενη μέρα αφού περάσαμε από τη κόρη μας να δώσουμε ένα ..τσουβάλι πατάτες , να δούμε τα μικρά που τα δύο τελευταία ήταν λιγουλάκι άρρωστα και..πίσω..σπίτι μας...στη καθημερινότητα μας κι εγώ στο χαμό του εργαστηρίου μου που είναι σαν ..φάρμακο πια για μένα.
Πριν λίγες μέρες πήρα επίσημη πρόσκληση να συμμετάσχω σε έκθεση με τους παλιούς συναδέλφους της χρονιάς μου από τη Σχολή Καλλών Τεχνών και βέβαια...αρνήθηκα εξηγώντας πως..δεν μπορώ πια να ζωγραφίσω όπως πρέπει, όπως μπορούσα παλιά.
 Με πείραξε βέβαια λιγάκι όμως ..χθες ..καθώς είδα το ..καθαρό δρόμο σκέφτηκα ότι οι βροχές είναι και ...για να καθαρίζουν , να δροσίζουν, να δίνουν ζωή στα ξερά , αν ήταν σκέφτηκα διαφορετικά δεν θα έφτιαχνα πράγματα για ιδρύματα, εκκλησίες  και μπαζάρ , δεν θα βοηθούσα με αυτό το μικρό βέβαια τρόπο έστω ...
Λοιπόν όλα έχουν δύο όψεις και εγώ θα ..πάρω τη καλή!!!
Φίλοι μου σας εύχομαι μία νέα εβδομάδα, χαρούμενη , δοτική και εύκολη και με άπειρα Αχτιδένια φιλάκια από μένα!
ΑΧΤΙΔΑ