Στις..κακιές μου!!!

Σήμερα δεν είμαι στις..καλές μου και οι λόγοι πολλοί φίλοι μου, είναι αυτό που λένε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.
Ξύπνησα το πρωί και δεν μπορούσα καν να σηκωθώ, ποτέ δεν θα φανταζόμουν κάποτε στη νιότη μου ότι κάτι τέτοιες στιγμές που πεταγόμουν σαν ελατήριο από το κρεβάτι και άκουγα και τη μουρμούρα του άνδρα μου γι' αυτό , ότι θα ήταν μία ανάμνηση για μένα στα 65!!
Τελικά με άπειρες προσπάθειες, ξέρετε, από αυτές που δοκιμάζεις κάθε..εκδοχή και τρόπο να σηκωθείς , που ονειρεύεσαι το υπέροχο ορθοπεδικό κρεββάτι που είχα κάποτε στο κέντρο αποκατάστασης, τελικά λοιπόν σηκώθηκα "αθόρυβα"πήρα τα χαπάκια μου και πήγα να χωθώ στο ζεστό νερό του ντουζ για να...ισιώσω!!!Τα κατάφερα!
Μετά τις πρωινές μου υποχρεώσεις, πρωινά, τάισμα και ενέσεις στη Κλώντη, καθάρισμα του μπαλκονιού που κάνει τις " ανάγκες" της το σκυλάκι μου , μετά από όλα αυτά έφτιαξα το καφεδάκι μου όσο ο άνδρας μου μαγείρευε και μου έλεγε που θα..πάμε το πρωί!!! Δεν πρόλαβα ούτε υπολογιστή να ανοίξω  για τη καλημέρα μου!
Ο άνδρας μου πήγε το παππού μας στις δικές του βόλτες στη γειτονιά του κι εγώ πετάχτηκα μέχρι το διπλανό μας Σούπερ Μασούτη για κάτι που ήθελα άμεσα. Εκεί λοιπόν στο ταμείο είχα τη δεύτερη μου λυπητερή εμπειρία. Μία γιαγιά πριν από εμένα ζητούσε από τη ταμεία να της αφήσει να περάσει ένα γάλα και μία σάλτσα γιατί..δεν είχε λεφτά  θα της τα έφερνε μετά... Η ταμίας βέβαια εξήγησε ότι δεν γινόταν αυτό , εκείνη παρακαλούσε κι εγώ έψαχνα τα μάτια της ταμίας για να της κάνω νεύμα ότι θα τα πλήρωνα εγώ. 
Προσέξτε την ευθιξία και την ..μείωση που ένοιωσε αυτή η κυρία όταν το αντελήφθη. Της εξήγησα ότι μου...συνέβη ή θα μου συμβεί κι εμένα κάποια στιγμή  και ότι θα μου τα έδινε . Φεύγοντας τρεχάτη ( όταν θέλω η αφιλότιμη γίνομαι ..αθλήτρια) πιστέψτε με πήρα την εικόνα της μαζί μου και ένοιωσα ενοχές που δεν ρώτησα αν χρειαζόταν κάτι άλλο μα..σκέφτηκα ότι θα την πλήγωνα ακόμα περισσότερο..
Γύρισα σπίτι ακόμα πιο "πεσμένη"βρήκα τον άνδρα μου να με περιμένει να φύγουμε .Ακόμα πρωί όπως βλέπετε μα όλα έγιναν τόσο νωρίς και τόσο γρήγορα. Πάλι σε άλλο κατάστημα για υλικά του άνδρα μου και γίνομαι θεατής μια μαμάς που αστράφτει στο παιδί της ένα χαστούκι γιατί δεν την άκουγε και...χάιδεψε το..βρωμόσκυλο τη ..Κλώντη που πήγε μπροστά στο παιδάκι!!! 
Το παιδάκι περίπου 4-5 ετών έκλαιγε κι εγώ ήμουν έτοιμη να της φέρω το μπαστούνι στο κεφάλι ιδιαίτερα όταν μου είπε να μαζέψω το...βρωμόσκυλο μου!
Απίστευτο για μένα και τη χαρακτήρα μου τι της  έσουρα , απίστευτο το λεξιλόγιο μου βέβαια που έκανε τον άνδρα μου να μείνει με ανοιχτό το στόμα!!! Δεν μετανιώνω φίλοι μου ούτε για μία λέξη και όσο ο Δημήτρης της είπε ότι λυπάται το παιδάκι της που είχε τέτοια μάνα.
Όπως καταλάβατε γύρισα σπίτι, μουρμουράω ακόμη, δεν μπορώ να χωνέψω όλα όσα είδα από το πρωί και κάθισα να ξεσπάσω σε σας και μετά στα Χριστουγεννιάτικα που φτιάχνω.
Η ζωή , οι άνθρωποι με πληγώνουν , απορώ πως άλλαξαν όλα, θυμάμαι τους ανθρώπους στη γειτονιά μου στη Τσιμισκή μικρή που λέγανε καλημέρες ατελείωτες βγαίνοντας από το σπίτι τους. Τις ξεκλείδωτες πόρτες, τα πιάτα με τα φαγητά που πήγαιναν  πόρτα πόρτα όταν κάποιοι ήταν ηλικιωμένοι, χήρα, μόνη της, άρρωστο παιδί. 
Θυμάμαι τη γιαγιά μου που μου έδινε καλαθάκι με καλούδια να πάω στη μάνα που έχασε τον άνδρα της , στον γέρο γείτονα που δεν μπορούσε να μαγειρέψει.. 
- Γιωργίτσα μου να του πλύνεις και κανένα πιατάκι αν έχει, μου έλεγε..
 Τώρα σε κάθε μόνο άνδρα "βλέπουμε" παιδεραστές και κακοποιούς. Τα παιδιά δεν παίζουν μόνα τους στους δρόμους όπως έπαιζαν τα δικά μου..η κάθε λάθος κίνηση περνάει από..ανάκριση και δυσπιστία 
Πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή αυτή φίλοι μου, εσείς  οι λίγες που πλησιάζετε  την ηλικία μου θα θυμάστε όσα γράφω. Σας ζάλισα πάλι, πάρτε το σαν ..μουρμούρα δικιά μου, σαν παράπονο. Ελπίζω η υπόλοιπη ημέρα μου να κυλήσει καλύτερα και..ναι...θα χωθώ μέσα στο εργαστήρι μου να φτιάξω καμιά...10αρία γούρια να συνέλθω!
Αχτιδένια φιλάκια!