Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

Άνοιξε τη "πόρτα " μπροστά σου.


Όταν είδα αυτή την εικόνα τη συνέδεσα με μία ..άγνωστη - γνωστή φίλη την Όλγα που προημερών μου έστειλε ένα μέιλ με τη φράση: 
-Δεν έχω φως στη ζωή μου, παρακαλάω να "φύγω" από αυτή τη σκοτεινιά που ζω... 
Απαντώ με κάτι περισσότερο από όσα της έγραψα στην απάντηση ..με αυτή την εικόνα..
-Φίλη μου..απλά μέσα στο σκοτάδι ΑΝΟΙΞΕ εσύ μια πόρτα, μη περιμένεις να σου την ανοίξει άλλος , όχι γιατί δεν θα ενδιαφερθεί αλλά γιατί είναι δικό σου καθήκον να το κάνεις, δική σου απόφαση, δικό σου βήμα!
Φίλες μου όλοι μας περνούμε κάποια στιγμή αυτό το..σκοτάδι, στιγμιαίο ή μόνιμο, στο χέρι μας είναι πως θα το χειριστούμε και τι λύση θα δώσουμε και με ποιο μέσον.Αλίμονο αν δεν κάνουμε στον εαυτό μας το σπρώξιμο να ανοίξουμε αυτή τη πόρτα.
Πάντα υπάρχει μία λύση και αν δεν φαίνεται ας ελπίζουμε ότι θα έρθει, ότι θα παρουσιαστεί μπροστά μας έστω και αργά ,έστω και ξαφνικά έστω και τη τελευταία στιγμή. 
Μικρή διάβασα για το κουτί της Πανδώρας μα δεν είχα καταλάβει την αξία του τελευταίου που πρόλαβε να μείνει μέσα στο κουτί..η Ελπίδα..η ζωή μου το δίδαξε και πιστέψτε με αυτό το..σκοτάδι ..το αντιμετώπισα πολλές φορές όμως..άνοιξα τη πόρτα άλλες τόσες.
Να πω και για το πουλάκι μου, εκείνο που μου βρήκε ο Δημήτρης.


Το τάισα και την επόμενη , άνοιγε το στοματάκι του όταν του..φώναζα ,όμως η κόρη μου η Ιωάννα μου είπε ότι χρειάζεται ειδική τροφή και όχι η κονσέρβα της Κλώντης. Έτσι μου σύστησε να πάρω στο τηλέφωνο τη Δράση Άγριας Ζωής που αμέσως  μου ζήτησε φωτογραφία και να το πάω εκεί.
Τελικά η κόρη μου και ο γαμπρός μου έκαναν την..διάσωση όπως μου είπαν γελώντας και το πήγαν εκεί. Μου περιέγραψαν ένα οργανωμένο περιβάλλον, όλα τα άγρια πουλιά που είδαν, και τους μικρούς νεοσσούς που τους έχουν σε φώτα ειδικά και διατροφή. Εκεί μπήκε μαι το πουλάκι μου, το μικρό μου χελιδονάκι που ήταν ζωηρότατο φίλοι μου ( είδες η τροφή της Κλώντης!!!)
Σας εύχομαι μία υπέροχη μέρα και ..Όλγα ..ξέρω ότι θα διαβάσεις αυτά που γράφω..κοίτα την εικόνα..άνοιξε τη πόρτα, δώσε ότι έχει η ψυχή σου κάπου γύρω σου και κάνε το βήμα στο φως της πόρτας.
Αχτιδένια φιλάκια!

8 σχόλια:

Αμαλία είπε...

Καλημέρα καλή μου,
Ελπίζω αυτή η ιστορία με το χελιδονάκι που διέσωσες να βοηθήσει λίγο την Όλγα να βρεί το πόμολο της πόρτας της.
Από το πουθενά βρέθηκε ένα χέρι που το μάζεψε, το περιέθαλψε και το κατεύθυνε να ζήσει εκεί που πρέπει να ζήσει. Διότι το παν είναι ότι θα ζήσει.
Ζήσε λοιπόν κι εσύ, αγαπητή άγνωστη Όλγα. Το δικαιούσαι και πρέπει να το απαιτήσεις.
Την αγάπη μου σε όλους.

LitsArt είπε...

ποσο χαιρομαι που τελικα τα καταφερε το χελιδονακι!
ελπίζω το ίδιο και η Ολγα!

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδούλα μου κάθε σου ανάρτηση ένα μήνυμα ελπίδας είναι.Να ήξερες πόσες φορές βρίσκω στα λόγια σου την παρηγοριά και την αναπνοή που θέλω.Υπάρχουμε πολλές που αισθανόμαστε έτσι, σαν την Όλγα που μας λες.

Rena είπε...

Πόσες φορές έχω ανοίξει κι εγώ αυτή την πόρτα και πόσες θα την ανοίξω ακόμα άραγε....
Ετσι είναι όπως ακριβώς τα λες Αχτίδα μου.
Χαίρομαι για το χελιδονάκι!!!
Φιλάκια πολλά!!!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Καλημέρα! Με μεγάλη ευθύνη ξεκίνησε η μέρα σου αλλά το "άνοιξε την πόρτα" ήταν μεγάλη αλήθεια! Ωστόσο ακόμα και σε περίπτωση που δεν μπορεί κάποιος να ανοίξει την πόρτα θα πρότεινα να μην διστάσει να ζητήσει βοήθεια. Το σκοτάδι δεν είναι πάντα επιλογή είναι και ασθένεια που δεν μπορεί να ξεπεραστεί αν δεν δοθεί βοήθεια από ειδικούς. Δεν είναι ντροπή η βοήθεια από έναν ειδικό κι αν αυτό δεν μπορεί να γίνει για οικονομικούς λόγους τότε βοήθεια από τους γύρω μας. Τα φιλιά μου Αχτίδα... ελπίδας! Κάλη

Κική Κωνσταντίνου είπε...

θετική μου και γλυκιά αχτίδα...
ευχομαι η φιλη σου να εχει ανοιξει τη πορτα στο φως αυτη τη στιγμη

την αγαπη μου

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Και βέβαια φιλεναδα πρεπει να ανοιγουμε την πόρτα.. οσες φορες νομίζουμε ότι ειναι κλειστή.. και να ζηταμε βοήθεια αν δεν τα καταφερνουμε μόνοι μας.. μακαρι η φίλη Ολγα να ξανασκεφτεί οτι πίσω απο την συννεφια υπαρχει και μια αχτίδα που μπορεί να κρύβει ενα χαμογελο..και δεν τελειωνει τίποτε αν εμεις δεν το θελήσουμε... δυναμη και κουραγιο θελει η ζωή ..ευχομαι να ανοιξει την πόρτα η φίλη ...και σιγουρα θα δει τα πραγματα αλλώς ... να είσαι καλα αχτιδα μου .. ακομα και ένα μικρο χελιδονακι βρίσκει τον δρόμο του .. ενα ωραιο παράδειγμα.... ανυπομονώ...φιλακιαααα

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Την καταλαβαίνω απόλυτα τη φίλη Όλγα, αλλά όπως λες κι εσύ, πρέπει μόνη της να ανοίξει μια πόρτα με κάθε τρόπο.
Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δεν μπορούμε να δώσουμε συνταγές, αλλά να ευχηθούμε Καλή δύναμη και σωστές επιλογές.
Χαίρομαι για το πουλάκι που είναι σε καλά χέρια.
Πάει και κάτι σωστά σ αυτο το κράτος!
Φιλάκια πολλά σε όλους σας.
Να περνάτε καλά.